traitors gate, 1979 senesinde galler'in pontypool bölgesinden çıkmış bir power metal grubudur. "yeni dalga ingiliz heavy metal" türünden olan ve 80'lerde müzikal hayatına başlamış olan grubun kurucu üyeleri şu şekildedir; bas gitarda steve colley, bateride paul house, gitarlarda andy d'urso, vokalde ise sy davies. grup uzun süredir aktif değildi ama aradan geçen 30 seneden sonra tekrardan yenilendi ve bir festivalde çalacaklar.

grup ilk albümü, 1985 senesinde heavy metal türünde çıkarttığı "devil takes the high road" teklisi ile duyurdu. bu teklide, albümle aynı ismi taşıyan "devil takes the high road", "love after midnight" ve "shoot to kill" parçaları bulunmaktaydı. grup daha sonrasında uzun bir süre boyunca herhangi bir üretim yapmadı. neredeyse 30 sene sonra, 2013 senesinde almanya'da bu tekliyi bir kere daha yayınladılar. tabii bu yayınladıkları teklinin içine 3 yeni parça daha eklemişlerdi. teklinin yeni hali şu şekildeydi:

devil takes the high road
love after midnight
shoot to kill
prussian blue
lady
long way home

bu derleme albüm 2013 senesinde 4 kez, 2016'da 2 kez, 2018 ve 2020'de ise bir kez yayınlandı.

grup, bu teklileri yeniden çıkartmak dışında 2017 ve 2018 yılında iki de albüm çıkarttı. 2017'de 5 şarkılık "only the strong" albümünü, 2018 yılında ise (2017'de çıkan albümden de bazı şarkıların bulunduğu) "fallen" albümünü yayınladılar. "only the strong" albümü ise sınırlı üretim olarak 500 adet çıkartıldı.

açıkçası grubun tarzını beğendim ve belirli yerlerdeki rifflerde resmen iron maiden'a benzettim. tabii iki grup da birbirleriyle aynı tarihlerde müzik yapmaya başladı için ilham mı aldılar, yoksa tamamen denk gelen iki farklı tür müydü? bunu bilemiyoruz. bu grup, ingiltere'de o dönemki akımla çıkan ve kaybolan çoğu gruptan birisi. aslında "birisiydi" demek daha doğru çünkü yıllar yıllar sonra yine birleşerek müzik yapmaya başlama kararı aldılar. vokalleri değişmiş görebildiğim kadarıyla, 85'de çıkan albümdeki vokal gayet sağlamdı ve iyi bir tenor idi bana kalırsa. bunun yanı sıra müzik olarak yormayan bir tarzları var ki bu adamların metal müzik yaptıklarına dikkat çekmek gerekiyor. sadece beşli akor üzerinden sert müzikler yapalım değil, gayet melodik şeyler üretelim mantalitesinde çalışıyorlar. rifflerini, sololarını ve özellikle solo gitaristlerini çok beğendim.

1. Devil Takes the High Road

devil takes the high road şarkıları zaten muazzam. kapak için ve teklinin ön parçası için seçecekleri şarkıyı gayet iyi tetkik etmişler. albümün en sağlam parçasıydı diyebilirim. riffleri olsun, gitar tonları olsun, solosu olsun muazzam ötesi. ayrıca şarkı uzunlukları da gayet yeterli sürelerde. ne fazla uzatmışlar, ne de çok kısa tutmuşlar.

2. Shoot to Kill

shoot to kill parçası ise solo olarak belki de bu teklinin en iyi parçasıdır diyebilirim. diğer kısımlar tartışılır ama solonun akıcılığı, tekniklerin muazzam kullanımı, yapılan tappinglerin mükemmelliği, solo için ayarlanan hafif boğuk ve çok ön plana çıkmayan ton ayarı harikadır. bu solonun bir konserde çalındığını düşündüğümde, epey gaza getireceğini sanmaktayım.

3. Lady

lady parçasını da çok beğendim. özellikle akustik gitarın girdiği bölümde atılan arpej, yapılan vokal ve şarkının birbirine geçişleri dinlemesi epeyce keyifli bölümler. şarkı ilk başta bir metal parçası gibi başlayıp, aniden akustik kısma giriyor. sonrasında ise yine hızlı ve sert metal bölüme bağlanacak sanıyorsunuz ama aslında ballada daha yakın bir türde devam edip, yavaş yavaş ritim olarak yükseliyor.

traitors gate discogs
traitor gates - devil takes the high road
traitors gate facebook

Metal Dinleyicisinin Duygusal Tarafına En Çok Dokunan Gruplardan Katatonia'nın Tarihi