Tek Başınalık Kavramları Olan Asosyallik İle Yalnızlığı Birbirinden Ayıran Derin Farklar

biri tercihtir, digeri hak ediş.

asosyal kalabalıktan kaçar , yalnızın kaçacağı kimse yoktur .

asosyal, konuşamaz. yalnız, konuşmaz.

asosyal halinden memnundur, yalnız ise ara sıra halinden şikayet eder.

asosyal telefonunun çalmasından hoşlanmaz, yalnız gün gelir aranmayı bekler.

asosyal kendini daha kabullenmiş bir haldedir. ilginç bir olay gördüğünde durumu izleyip kendi kendine eğlenebilir. 

yalnız ise ilginç ve eğlenceli bir olay gördüğünde hemen anlatacak bir insan düşünür, bulamaz hevesi kursağında kalır ve durumuna söver.

asosyal, ruhsuzdur. yalnız, hüzünlü.

asosyal insan çevresi tarafından sosyalleşmeye "zorlandığında" geçiştirerek kibarca reddeder, yalnıza ise teklif eden dahi olmamıştır.

eğer asosyallikle, sosyal ilişki tesisinde zorluk yaşayan bireyden bahsediliyorsa, asosyalliğin bir sonucunun yalnızlık olacağını düşünebiliriz. yani asosyaller yalnız olurlar denebilir. 

ancak tersi iddia edilemez. her yalnızın asosyal olmadığı açıktır. insanlarla sosyal ortamlarda, sosyal ilişki tesisinde hiç zorluk çekmeyen bir insanın kendi içinde yalnız olması, daha doğrusu sosyal ilişki kurmakta hiç zorlanmadığı insanları kendisine yeterince yakın hissetmediği için kendini yalnız hissetmesi son derece doğaldır. siz hiç "yahu çok sosyal bi insanım aslında, ama yalnızım" diyene rastlamadınız mı?

asosyalin asosyalliğinin sebebi büyük oranda ve ihtimalle kendisidir.

yalnızın yalnızlığının sebebi büyük oranda ve ihtimalle insanlardır.

tek başınalıkla kimsesizlik arasındaki farktır. biri bilinçli tercihlerin sonucudur, biri ise dayatılan bir durumun.

asosyal kifayetsizdir, kendi kendini sınırlar.

yalnız öyle değildir, dışı seni içi beni yakar. 

(bkz: #36288461)

yalnızlık başa gelen bir şeydir.

asosyal, kalabalığın içinde yalnızdır. yalnız ise etrafında kimse olmadığı için asosyaldir.

neticede ikisi de aynı kapıya çıkar. kendisi ile yetinmeyi öğrenmek/ yetinmek zorunda kalmak ve dahisi bu biçimde mutlu olmak.