Pablo Picasso'nun Kendini Resmettiği Portrelerinin Zaman İçindeki Ürpertici Değişimi

fotoğrafın olduğu bir dönemde, objenin aynısını çizmenin sanat olmadığını savunarak kendisini kör olarak düşünüp, hissettiği ve duyduğu şekilde çizimler yapmaya başlamasıyla doğmuştur kübizm. ki hak vermemek elde değil.

bir sanat eserini yorumlarken, sahibinin eseri ortaya çıkarırken neler düşünüp hissettiğini merak etmekten, zihin devinimlerinin ve sınırlarının izini sürmekten kendimi alamıyorum. kendini resmettiği portrelerinin zaman içindeki değişimini incelemek hayli ürpertici; olumsuz anlamda değil, bilakis muhayyilesinin sınır tanımazlığıyla cezbeden bir ürperti bahsettiğim:

1896 - yaş 15

1900 - yaş 18

1901 - yaş 20

1906 - yaş 24

1907 - yaş 25

1917 - yaş 35

1938 - yaş 56

1965 - yaş 83

1966 - yaş 85

1971 - yaş 89

1972 - yaş 90

1972 - yaş 90

1972 - yaş 90

1972 - yaş 90

ve sorar ressam: "who sees the human face correctly: the photographer, the mirror, or the painter?"