Napoli Pizzasının Sırrı: Lezzetli Detaylarla Gelen İtalyan Mükemmelliği

napoli usulü pizza, hayranlığımın doruk noktalara ulaştığı bir pizza çeşididir; bu türü neden bu denli övdüğümün cevabını, yurt dışı seyahatlerinde böyle bir pizza yiyerek tecrübe ederseniz, hatta anavatanı napoli’de yerseniz bulabilirsiniz. (güncelleme: artık yurt içinde de fena olmayan napoli pizzacıları açıldı.)

napoli usulü yapılan pizzaların genel özellikleri şöyle sıralanabilir

* basit, taze ve kaliteli malzemeler: hamur, çiğ domates, taze mozarella peyniri ve fesleğen, son olarak da zeytinyağı. (bunlar özgün margherita tarifinin malzemeleri tabii ki, renk dağılımı ise italyan bayrağına bir gönderme; kısaca malzeme olarak yalnızca bunlarla kısıtlı değilsiniz.) napoli pizzasının karakterini oluşturan en önemli unsurlardan biri pizzanın üzerinin peynirden çok sosla kaplı olmasıdır. ek olarak, pizzanın ortası da biraz “ıslak”, “nemli” şekilde bırakılır; sos ve peynirin güzel bir harmanı ortaya çıkar.

* pizza hamuru mümkünse elle veya düşük hızda çalışan bir karıştırıcı yardımıyla yoğurulmalı ve parmakla açılmalıdır. uygun un ve maya ile su ve tuz kullanılmalı; hamura bu saydığımız malzemelerin haricinde başka bir şey katılmamalıdır. aslında en önemli kısım pizzanın hamurudur, yaptığım araştırmalarda farklı tür mayaları vurgulayan, hamuru şöyle açarsanız daha güzel olur, böyle açarsanız şükela olur diyen kaynaklar vardı. lakin, bu denli detaya burada yer vermeye gerek bulmuyorum ama başarılı bir hamur yapmanın gerçekten zor olduğunu söylemek istiyorum.

* napoli pizzasının boyutu genel olarak küçüktür, yani öyle ortaya alalım da paylaşalım düşüncesi söz konusu olamaz, herkes seçtiği pizzasını yer ve ancak doyar. (tercih ettiğiniz farklı restoranlarda boyut mevzunun istisnaları olabilir, orjinali böyle ama.)

* pizzanın pişim derecesi kritik önemdedir, çok yüksek ısıda pişirilen pizza, en fazla 90 saniye kadar fırında kalır ki aslında 50-60 saniye yeğdir. zaten bu nedenle, pizzanın servisi hızlı, hem de çok hızlı bir şekilde yapılır. ayrıca, bu kadar yüksek bir ısıya (480-500 derece) maruz kalan pizzanın belirli bölgelerinde leziz yanıklar (leopar desenleri) oluşması beklenir. yüksek ısıya dayanıp, lezzetini ve karakterini kısa sürede ortaya koyacak iyi bir hamur hazırlamaktır işte asıl zor olan.

* pizzanın orta bölgesi inceyken, çeperleri ise pofuduk ve kalıncadır. napoli pizzası önünüze geldiğinde dilimlenmemiş olduğunu görürsünüz, tek bir parça halinde servis edilir. pizzanın ortasındaki hafif “ıslak” kısımdan bahsetmiştim ya, farkı yaratan bölüm budur ve bu kısmın korunması amaçlanır, pizza önceden kesilirse büyüsü bozulur. arzu edilen müşterinin pizzayı bütün haliyle yemeye başlaması ve ilk kez kendisinin kesmesidir.

bunların haricinde, napoli pizzasına özel olmamakla beraber, güzel bir odun fırının varlığı da elzemdir. zaten odun fırını yoksa herhangi bir yerde iyi bir pizza ve ülkemizin geneli için konuşursak, pide, yeme şansınız gayet azdır.

napoli usulü pizzanın en takdire şayan özelliği, ilk bakışta onu hemen tanıyabilmeniz ve aşık olabilmenizdir.

o damakta eriyen, aromaların birbirine karışması ile müthiş bir lezzete bürünen pizzanın ortası parıldarken, kenarları hafif kararmış ve kabarmış şekilde sizlere göz kırpar.

acıktım.