Ünlü bir Tabloyu Birebir Canlandırmanın Literatürdeki İsmi: Tableau Vivant
tableau vivant, genellikle tarihi olaylara veya sanatsal eserlere dayanan gerçek aktörler veya modeller tarafından doldurulmuş statik sahneler yaratmayı içeren tiyatro ve sanatsal bir tür anlamına gelir.
new york'taki times meydanı'nda veya londra'daki southbank boyunca muhtemelen sokak köşelerini noktalayan buskers ya da sokak performansı sergileyenlerde görüldüğü üzere, birçoğu ağır kostümlü ve makyajla kaplıdır. en bilinenleri, donmuş heykeller, kasları hareket ettirmeden sık sık dakikalarca duran sanatçılar, yoldan geçen kişi çok yaklaştığında harekete geçecek olanlardır.
geçmişte bu tür sanatçıları gördüğümüzü hatırlasak da, bunların orta çağ'a dayanan uzun bir geleneğin en son yinelemesi olduğunu bilmiyor olabiliriz. bu tür sprey boyalı sokak eğlenceleri tableau vivant yani canlı tablo olarak adlandırılmaktadır.
"tableau" kelimesi, oxford ingilizce sözlüğü tarafından "resim, pitoresk veya grafik bir açıklama" olarak tanımlanır ve vivant kelimesi yaşayan anlamına gelen latince kelimeden türetilmiştir. ayrıca vivant kelimesinin ilgili bir varyasyonu, bilimsel çalışma için kullanılan bir yeri ifade eden bir isim olan vivarium'dur.
oxford ingilizce sözlüğü canlı tablo ifadesini "bir kişinin, karakterin, sahnenin, olayın vb. veya iyi bilinen bir resim veya heykelin bir kişi veya bir grup kişi tarafından uygun kostümler ve tavırlar içinde sessiz ve hareketsiz bir şekilde temsil edilmesi" olarak tanımlar.
tarihsel olarak "canlı tablolar, iyi bilinen sanat eserlerini veya tarih ve edebiyattan dramatik sahneleri taklit ederek yirmi veya otuz saniye boyunca sessiz ve hareketsiz poz veren figürleri ifade ediyordu."
tarihsel olarak portrenin rolü, yalnızca bir benzerlik yaratmak değil, aynı zamanda öznenin durumu, zenginliği ve gücü hakkında fikirleri iletmek olmuştur. örneğin, 18. yüzyılda, kilise ve aristokrasinin önde gelen hamileri, kısmen toplumdaki önemlerini belirtmek için portreler sipariş ettiler.
bu portre, jacques-louis david'in grand-saint-bernard'da alpleri geçerken bonaparte tablosundaki napolyon bonapart figürünün duruşunu taklit ediyor.
wiley, napolyon figürünün yerine çağdaş giysiler giymiş isimsiz bir genç siyahi adam koyarak geleneksel binicilik portresini dönüştürüyor. sanatçı böylece, siyahların kültürel deneyimini kabul etmeyen tarihsel geleneklerle yüzleşmeyen ve eleştirmeyen tarihsel geleneklerle yüzleşir ve onları eleştirir. wiley, siyah kimliğini yeniden tanımlayan ve onaylayan ve aynı zamanda batı resim tarihini sorgulayan yeni bir portre markası sunuyor.
tableau vivant'ın tarihi
orta çağ döneminde, bir hristiyan kitle genellikle aktörler veya dini figürler tarafından tasvir edilen bir dizi dramatik sahne ile sona erdi ve bu gelenek, geçit törenleri, taç giyme törenleri ve diğer büyük ölçekli olaylar için dini alanın dışında devam etti. geleneksel olarak, rakamlar kendilerini dikkatlice koordine edilmiş bir arka plana veya sahneye karşı ayarlayacak ve daha sonra bir resimdeki figürler gibi tamamen hareketsiz duracaktı. kostümler, aydınlatma, sahne tasarımı, makyaj, pozlar ve aktörler ’ ifadeleri, tablo canlılığının başarılı sayılması için kritik öneme sahipti.
bir performans ve görsel sanat türü olarak tableau vivant, film ve televizyonun gelişi insanların dikkatine hükmetmeye başlamadan önce 19. yüzyılda altın çağına sahipti; geleneksel olarak toplumun daha seçkin veya varlıklı düzeyleriyle ilişkilendirilmiş olsa da, tableau vivant, herhangi bir ölçekte veya ayrıntı düzeyinde sahnelenebilir, bu da onu oldukça esnek ve popüler bir eğlence haline getirir. tableau vivant'ta tasvir edilen sahneler genellikle dini metinlerden, klasik mitolojiden ve askeri tarihin yanı sıra dünyanın dört bir yanından görsel sanattan, edebiyat anlarından ve günlük yaşamdan sahnelerden çekildi.
19. yüzyılın sonlarında canlı tablo nasıl yapılır kılavuzlarının yayınlanmasıyla amerika birleşik devletleri'nin her yerine yayıldı
bu tür, öncelikle genç amerikalılar tarafından gruplarını ve bireysel kimliklerini keşfetmenin bir yolu olarak kullanıldı. tarihçi david glassberg, canlı tablonun yerel gösterilerde nasıl kullanıldığını yazdı. küçük kasabalar ve şehirler genellikle kadınları canlı tablolarda taşıyan, hacı sahnelerini veya "kolombiya" veya "on üç orijinal devlet" gibi alegorik sahneleri canlandıran teknelerin yer aldığı geçit törenlerine ev sahipliği yapardı. monika elbert, büyüyen orta sınıf kadınların kişisel kimliklerini değiştirmek için canlı tabloyu nasıl kullandıklarına odaklandı. kadınların, kamusal ve özel benliklerini birleştirmenin bir yolu olarak, bazıları tartışmalı olan yeni kostümler ve karakterler denemek için bu türü özel olarak nasıl kullandıklarını keşfetti. her iki durumda da, canlı tablo yaratma eylemi, insanların kimliklerinin yeni aşamalarını keşfetmelerine izin verdi.
20. yüzyılın başlarında, canlı tablo bir protesto biçimi olarak kullanıldı
kadınlar için bildik bir ifade biçimi olduğu için oy hakkı protestoları sırasında kadınlar için özellikle uygun bir türdü. jules bastien-lepage'in joan of arc'ı ve raphael'in madonna'sı da dahil olmak üzere sanattan birçok poz alarak kadınların oy hakkı konusundaki arzularını sembolik olarak ilettiler. diğer azınlık grupları, canlı tabloyu bir protesto biçimi olarak kullandılar.
1913'te new jersey, patterson'dan tekstil işçileri, new york city'deki madison square garden'da kötü çalışma koşullarını protesto ettiler. ayrıca 1913 yılında w.e.b. dubois, kurtuluş beyannamesi'nin 50. yıldönümünü kutlamak için bir yarışma olan "etiyopya yıldızı"'nı yönetti.
hareketsiz ve sessiz bir performans, bir protesto için tercih edilen bir aktivite gibi görünmeyebilir, ancak muhtemelen izleyicilerin ve performansçıların zihninde değişime ilham verebilecek kalıcı bir izlenim bıraktı. sinema popüler hale geldiğinde, canlı tablonun altın çağı sona erdi. yine de bu tür, birçok yönden modern fotoğrafçılık ve performans sanatına girdi.