şevket altuğ...

sanatı derinlemesine inceleyen, içindeki o samimiyet ve gerçeklik duygusu tamamen varolana kadar oyunculuğu tırmandıran, sahte ve yapay duygulardan uzak gerçek ve ruha dokunur oyunculuk ve sanat anlayışını bizlere kazandıran ender sanatçılardan birisi kendisi.

o yaşayıp hissederek aktarır içindekileri.

'
'ben buraya hapsoldum nihat.. hapsoldum.. evler dükkanlar ağaçlar.. hep aynı şeyler, aynı yüzler, aynı sesler.. 7 yaşında geldim ben buraya nihat ne hayallerle geldim. 40 yıl sonra halime bak. buranın bir parçası oldum. iskele gibi, durak gibi, sermetin köşesi gibi.. yaşıyor muyum? ölü müyüm? taş mıyım.. duvar mıyım? neyim, hayatımın anlamı ne? 

çocuklarım.. babam.. dedem.. eski karım..arkadaşlarım.. ya ben nihat? ben? ben nerdeyim ya? yetti artık, burama geldi be! dayanamıyorum.. nefes alamıyorum.. ölünce arkamdan iyi adamdı diyecekle, kıyak delikanlıydı diyecekler.. fedakardı.. ailesine düşkündü, yardım severdi hep başkalarını düşünürdü..! çengelköy'ün evliyasıydı..! 

hadi.. hadi gömün beni ne bekliyorsunuz? şimdiden gömün! yaşamıyorum zaten.. yaşamıyorum! yaşasam sen kendin için ne istiyorsun be adam diye sorarım! soramıyorum! korkuyorum!! sevdiğim insana bekle bende geliyorum diyemiyorum ben be! ölmüşüm ben nihat, ölmüşüm yav! siz öldürdünüz beni siz! ölmek istemiyorum! durduğum yerde çürümek istemiyorum!! o benim son çaremdi..beni bu hapishaneden çıkaracaktı, o benim kurtuluşumdu! gitme demek istedim, diyemedim!! diyemedim nihat diyemedim!! elif de gitti nihat! ben gene kaldım... bittim..bittim ben nihat.."

ben oyuncuyum diyen kaç kişi var ki bu kelimelere hayat versin. gülerken düşündürsün, düşündürürken ağlatsın...