aldatma üzerine birçok araştırma yapılıyor. bu araştırmalardan nörobiyolojik olanlar son yıllarda dikkat çekiyor. her iki cinsiyette de yer alan vazopressin ve oksitosin hormonları bulunuyor. bu hormonlara bağlılık, sadakat hormonları gibi isimler de verilmektedir. bu hormonların seviyeleri normal ve üzeri olan kişilerin yapılan araştırmalarda tek eşli olarak yaşadıkları görülmüş, seviyeleri düşük olan kişilerin ise aldatma eğilimlerinde artış olduğu gösterilmiştir.

tek eşli olan ve çok eşli olan erkeklerde seksüel uyaranlara karşı beyinde (özellikle oksipital bölgede) aynı derecede uyarılma gerçekleşirken, romantik uyaranlara karşı tepkilerde farklılık görülmüştür. tek eşli erkeklerin beyinlerinin romantik uyaranlara daha fazla tepki verdiği gösterilmiştir. bu araştırmalar ışığında birlikte olacağınız insana beyin görüntüleme ve hormon tahlilleri yaparak ilişkinizin geleceği hakkında fikir edinebilirsiniz. fakat bu tamamen doğru bir tahmin olacak mıdır? elbette olmayacaktır. aksi halde ilişki falı gibi bir hal alabilir bu tahliller.

ilişkilerde aldatmanın doğasını sadece hormonlar ve beyin belirlemez. ilişkinin öncesi, başlangıcı, gidişatı hepsi bu sürecin birer parçasıdır. kişinin çocukluk yaşamından bu yana edindiği tecrübeler, karşılaştığı yaşam olayları gelecekteki tüm ilişkilerini psikolojik anlamda etkileyecektir. geçmişinde kendi ailesinde aldatma durumlarına şahit olan bir çocuğun, büyüdüğünde kendi ilişkilerinde sağlıklı ilerleyebilmesi o kadar da kolay olmayacaktır. daha önce aldatılma travması yaşamış bir kişinin sonraki ilişkilerinde şüpheci bir tavır alması oldukça olasıdır.

terkedilmek, bağlanma korkusunu getirir; bağlanma korkusu kaybetme korkusunu doğurur; kaybetme korkusu ile karşılaşmak istemeyen kişi bağlanmayı reddeder ve sonuç olarak bağlanma gerçekleşmeden önce o ilişkiden kendisini ruhsal olarak koparmaya çalışır.

kaynak: the new york times, infidelity lurks in your genes, 2015