Japon Askerlerin Cinsel İhtiyaçları İçin Fuhuşa Zorlanan Kadınlar: Comfort Women
comfort women, ikinci dünya savaşı'nda çin'de savaşan japon imparatorluk ordusu askerlerinin "cinsel ihtiyaçlarını" karşılamak için fuhuşa zorlanmış kadınlara verilen isim. japon savaş suçlarından da biri.
japon ordusunun askeri genelevlerinde görev yapan çeşitli milletlerden kadınlar için kullanılan tabir. bu kadınların sayısı çeşitli kaynaklarda 20 bin ila 500 bin arasında değişir. abd kaynaklarında "comfort women", japon kaynaklarında ise direkt "fahişe" olarak geçerler.
ikinci dünya savaşı'nda bu kadınların fuhuşa zorlandığı yere "konfor istasyonu" denirdi. kadınların tamamı japon işgali altındaki hindiçin, makao, singapur, hong kong, çin, malaya ve diğer bölgelerden getirilen uzak doğulu (hindiçinli, çinli, malezyalı) ve bu eski batı sömürgelerindeki avrupalı kadınlardan (fransız, ingiliz, hollandalı) oluşmaktaydı.
birçoğu iş, yükseköğretim ve diğer vaatlerle doğrudan kandırılan ya da savaş bölgelerindeki asayişsizlikten yararlanarak japon askerleri tarafından evlerinden kaçırılan kadınlardı.
ilk "konfor istasyonu" veya başka bir deyişle japon askeri genelevi 1932'de şangay'da kuruluyor. japonya 1937'de çin'i işgal etmeden önce bu hizmet için bizzat japon fahişeler gönüllü olmakta, maaş ve sosyal imkanlarla bu genelevlerde japon ordusuna hizmet etmekteydi.
1937'de nanking katliamı ikinci dünya savaşının en büyük kitlesel tecavüz olaylarından birine şahit oldu. tecavüz ve savaş alanındaki kadınlar, evlerinden uzak olan japon askerlerini cezbediyor ve tecavüz veya cinsel taciz gibi olaylar japon yüksek komutasının canını sıkıyordu. çünkü tecavüz gibi olaylar, japon ordusunun disiplinini ve "savaşma azmini" ciddi derecede etkiliyordu. japon yüksek komutasının bu duruma bulduğu çözüm işte bu "rahatlatıcı kadınlar" ve "konfor istasyonları" oldu.
japonlar 7 aralık 1941 günü pearl harbor baskını'nı yaparak ikinci dünya savaşına dahil olduklarında çin'in büyük bir bölümünü, malaya, singapur, hong kong, yeni gine, hindiçin, filipinler, hollanda'nın doğu hint adalarını işgal etmişti ve seferberlikle bağlantılı olarak japon ordusunun bu "rahatlatıcı kadın" ihtiyacı da artmıştı.
japon işgali altındaki bölgelerde kaçırılma olaylarının yanı sıra japonlar reklam şirketleriyle anlaşarak birçok kadın fabrika işçisini, hemşireyi ve öğrenciyi vaatlerle kandırarak bu konfor istasyonlarında çalışmaya zorluyordu.
bu askeri genelevlerdeki japon fahişelerin yerini yabancılar aldı ki, japonya'da giderek yükselen aşırı milliyetçilik dalgası "japon kadınlarının böyle bir işte çalışmasının imparatorluğun onurunu zedeleyeceği" gerekçesiyle japon fahişelerin yerini yabancılarla değiştirdi. zaman zaman bu işle uğraşan japon yetkililer, askere kadın sağlamak için kore'den 300 ila 1000 yen arasında kadınları satın alıyordu.
ancak japon ordusuna bunları sağlamakla yükümlü olanlar askerler değil, işgal altındaki bölgelerdeki yerel liderlerdi.
savaşın sonlarına doğru kadınları %80'i korelilerden geri kalan %20'si ise ingiliz,fransız, hollandalı, çinli, hindiçinli, malayalı vb. milletlerden oluşuyordu. bu olaylardan sağ çıkan kadınların ifade ettiğine göre kadınlar günde ortalama 40-50 erkek ile cinsel ilişkiye girmeye zorlanıyor, cinsel hastalık kapılmaması için muayeneye gelen doktorlar da zaman zaman bu kadınlardan yararlanıyordu.
japonya'nın pasifik'te aldığı en ağır darbe olan saipan muharebesi sonrası bu adada bulunan comfort women'ların aynı şekilde adayı ele geçiren amerikan deniz piyadelerinin tecavüzünden korkup kendilerini topluca kayalıklardan aşağı atmak suretiyle intihar ettikleri kayda geçmişti.
rahatlatıcı kadınlara savaşın ilk yıllarında japon ordusu tarafından prezervatifler ve salvarsan denilen cinsel yolla bulaşan frengi hastalığına karşı ilaçlar dağıtılmıştı. salvarsan etkili bir antibiyotik olmasına karşın vajina hasarına ve kısırlığa sebep oluyordu.
savaşın son iki senesinde amerikalıların pasifikte hakimiyet kurmasıyla anakaradan uzakta bulunan japon kuvvetlerine ilaç ve mühimmat ulaştırmak üzere yola çıkan her türlü japon gemisi amerikalılar tarafından batırılmaktaydı. bunun üzerine japon yüksek komutası bu kadınlar için ayrılan tıbbi malzemenin askeri amaçlarda kullanılmak üzere kesildiğini duyurdu ve kullanılan prezervatiflerin yıkanıp tekrar tekrar kullanılması kararlaştırıldı.
cinsel ilişkiye giremeyecek durumda olan veya hasta olan kadınlar ise ya japonlarca öldürülüyor ya da ölüme terk ediliyordu.
savaştan sonra bu kadınların yaklaşık değerli rakamlara üçte biri ya cinsel hastalıklardan ya intihardan ya da japonlar tarafından öldürülmek suretiyle ölmüştü.
geri kalanların çoğu ise tecavüzler sebebiyle sakat kaldı, kısırlaştı veya savaştan sonra intihar etti. savaştan 60 sene kadar sonra amerikalıların hayatta kalan kadınlara yaptığı rorschach testinde neredeyse hepsinin travma sonrası stres bozukluğu ve psikolojik rahatsızlıklarının devam ettiği gözlendi.
amerikalılar savaştan sonra avrupa'da alman savaş suçlularını yargılayıp idam ettikleri nürnberg mahkemelerinde olduğu gibi uzak doğu uluslararası askeri ceza mahkemelerini kurdu ve comfort women uygulamasından sorumlu olan 11 yüksek rütbeli japon asker-sivil yetkiliyi idam etti.
sayılar konusunda ihtilaf olsa da japon tarihçiler bu sayının 10 ila 20 bin ; koreli, çinli ve amerikalı tarihçiler ise beş yüz bin dolayında olduğu konusunda anlaşırlar.
kabaca bir hesaplama yaparsak yaşları 14 ila 60 arasında değişen tecavüze uğramış 500.000 dolayında kadından 125.000'i savaş bittiğinde hayattaydı. savaştan sonra intihar edenler, sakat veya kısır kalanlar da cabası tabii.
(bkz: savaş suçları)
japonya, 2015 senesinde bu olay ile alakalı özür yayınlamıştır.
"...ancak, ulusun hayatı tehlikeye girmedikçe harp, bir cinayettir..."
gazi mustafa kemal atatürk - adana, 1923.