Düşes Jane Percy'nin Zehirli Bitkilerden Kurduğu Acayip Bahçe: The Alnwick Garden
kuzey ingiltere'nin cazibe merkezlerinden biri olan alnwick bahçesi, dönümlerce rengarenk bitkinin ziyaretçileri mis kokulu güller, bakımlı bahçeler ve çağlayan çeşmeler arasında dolaşmaya davet ettiği bir yerdir. ancak alnwick'in sınırları içinde, siyah demir kapıların ardında, ziyaretçilere durup çiçekleri koklamamalarının açıkça söylendiği bir yer var: 100 kötü şöhretli katile ev sahipliği yapan zehirli bahçe.
1995 yılında jane percy, kocasının erkek kardeşinin beklenmedik bir şekilde ölmesi üzerine ingiltere'nin kuzeydoğusunda iskoçya sınırına kadar uzanan northumberland bölgesinin düşesi oldu. bu unvanla birlikte northumberland dükü'nün geleneksel makamı olan alnwick kalesi de (ilk iki harry potter filminde hogwarts'ın mekanı olarak da kullanılmıştı) percy'ye verildi. aile kaleye yerleştikten sonra percy'nin kocası ondan, o zamanlar sıra sıra noel ağaçlarından başka bir şey bulunmayan, kullanılmayan ticari bir ormanlık olan bahçelerle ilgili bir şeyler yapmasını istedi.
"sanırım 'bu onu sessiz tutar, sadece birkaç gül diker ve olur biter' diye düşündü," diyor düşes. ama percy birkaç gül dikmekten fazlasını yaptı. 1996 yılında, paris'teki tuileries ve fransa cumhurbaşkanlığı konutunun bahçelerinde çalışmış olan peyzaj mimarı jacques wirtz'i alnwick bahçesi'nin yeniden tasarlanmasına yardımcı olması için işe aldı. bugün bahçeler 14 dönümlük bir alanı kaplıyor ve her yıl 600.000'den fazla ziyaretçi çekerek kuzey ingiltere'nin en popüler turistik mekanlarından biri haline geliyor.
düşes, "doğru ekibe sahip olursam gerçekten harika bir şey yapabileceğimi fark ettim," diyor. ancak iyi bir ekipten daha fazlasına ihtiyacı olduğunu da biliyordu; projesini ingiltere kırsalındaki diğer bahçelerden ayıracak bir şeye ihtiyacı vardı. "eğer bir şey inşa ediyorsanız, özellikle de ziyaretçi çeken bir yer, bunun gerçekten benzersiz bir şey olması gerekir" diyor. "günümüzde ve çağımızda nefret ettiğim şeylerden biri de her şeyin standartlaşması. 'gerçekten farklı bir şey yapmaya çalışalım' diye düşündüm."
düşes bir ecza bahçesi yapmak isteyebileceğini düşünmüştü, ancak italya'ya yaptığı bir gezi onu biraz farklı bir yola soktu
medici'nin meşhur zehir bahçesini ziyaret ettikten sonra düşes, iyileştirmek yerine öldürebilen bitkilerden oluşan bir bahçe yaratma fikrinin büyüsüne kapıldı. orta çağ iskoçya'sının en büyük hastanesinin arkeolojik alanına yapılan ve düşesin 15. yüzyıl ameliyatlarında ampute hastaları uyutmak için kullanılan banotu, afyon ve baldıran otuna batırılmış uyutucu süngerler hakkında bilgi edindiği bir başka gezi, ölümcül bitkilerden oluşan bir bahçe yaratma konusundaki ilgisini pekiştirdi.
"'bu, çocukların ilgisini çekmenin bir yolu' diye düşündüm" diyor. "aspirinin bir ağacın kabuğundan gelmesi çocukların umurunda değil. asıl ilginç olan, bir bitkinin sizi nasıl öldürdüğünü, hastanın nasıl öldüğünü ve ölmeden önce ne hissettiğinizi bilmek."
böylece düşes, tasarladığı zehirli bahçe için zehirli bitkiler toplamaya koyuldu
sonunda orada kök salacak 100 çeşidi seçerken tek bir şartı vardı: bitkiler iyi bir hikaye anlatmalıydı. bu, güney amerika'nın brugmansia'sı gibi egzotik katillerin defne çitleri gibi daha yaygın zehirlerle karışacağı anlamına geliyordu.
düşes, "bitkilerle ilgili olağanüstü olan şey, insanların katil olduklarını bilmedikleri en yaygın olanlar" diyor. ziyaretçiler, ingiliz bahçelerinde neredeyse her yerde bulunan defne çitinin oldukça zehirli olabileceğini öğrendiklerinde genellikle şaşırıyorlar. ancak bazı ziyaretçiler defnenin uğursuz yanını tecrübe etmişlerdir; düşes, arabalarını çöplüğe götürmek üzere budanmış defne yapraklarıyla doldurduktan sonra, sürücülerin dalların yaydığı zehirli dumanlar nedeniyle direksiyon başında nasıl uyuyakaldıklarından bahseden birkaç kişi duymuştur.
bitkilerin tehlikeli nitelikleri nedeniyle, zehirli bahçe'yi ziyaret edenlerin bu bitkileri koklamaları, dokunmaları ya da tatmaları yasaktır. yine de, kurallar yürürlükte olsa bile, ziyaretçiler bitkilerin kurbanı olabiliyor. geçtiğimiz yaz, bahçede yürürken zehirli dumanları soluyan yedi kişinin bayıldığı bildirildi. düşes şöyle diyor: "[bitkileri koklamamaktan] söz ettiğimizde insanlar aşırı dramatik davrandığımızı düşünüyor ama ben sağlık ve güvenlik raporlarını gördüm."
poison garden'ın eğitim misyonunun bir parçası olarak düşes, kenevirden kokaine (koka bitkisinin yapraklarından elde edilir) kadar çeşitli uyuşturucular yetiştiriyor ve bahçe rehberleriyle birlikte bunları uyuşturucu eğitimi için bir başlangıç noktası olarak kullanıyor. "bu, çocuklara eğitildiklerini fark ettirmeden onları eğitmenin bir yolu" diyor.
diğer zehirli bitkiler ziyaretçiler tarafından daha az biliniyor olabilir, ancak daha az etkili değiller. düşesin en sevdiği bitkilerden biri, güney amerika'da yabani olarak yetişen solanaceae ailesinin (ölümcül patlıcangilleri de içeren) bir üyesi olan brugmansia ya da melek trompeti. "sizi öldürmeden önce inanılmaz bir afrodizyaktır," diyor ve viktorya dönemi hanımlarının genellikle kart masalarında bu bitkiden bir çiçek bulundurduklarını ve lsd benzeri bir gezintiyi teşvik etmek için çaylarına az miktarda polen eklediklerini açıklıyor. düşes, "[melek trompeti] ölmek için harika bir yol çünkü oldukça acısız," diyor. "harika bir katil genellikle inanılmaz bir afrodizyaktır."
bir bitki ister zevkle ister acıyla öldürsün, ziyaretçiler zehirli bahçe'den eğlenceli bir anekdotla ayrılacaklarına güvenebilirler. düşes, "öldüren bitkilerin çoğu oldukça ilginçtir" diyor.