Tarihin En Eski Muharebe Taktiklerinden Biri: Pusu
pusu, tarihin en eski muharebe taktiklerinden biridir. bununla beraber modern savaşlarda da en çok kullanılan taktik olması takdire şayandır. bilhassa gerilla ve gerillaya karşı muharebelerde ve küçük birlik harekatında daha da ön plana çıkmaktadır. ayrıca daha zayıf olan gücün karşı tarafa zayiat verdirmesinin başlıca yoludur. ne var ki, pusu, zaman zaman daha büyük birliklere ve korumalı konvoylara karşı da uygulanmış bir taktiktir.
pusu genellikle hareket halindeki bir düşman grubunun önceden hazırlanmış bir mevzide hazırlıksız yakalanmasına dayanır. ne var ki pusu, elverişli olmasına rağmen uygulanması zor bir taktiktir. öncelikle uzun süre pusuda ve kamuflaj altında bekleyen unsurların dikkatlerini yitirmeleri , uyumaları veya kendilerini belli etmeleri mümkündür. ayrıca pusularda ateş noktalarının/alanlarının seçilmesi, emniyet ve hücum timlerinin yerleştirilmesi, düşman öncülerinin ve artçılarının pusu çemberi içinde tutulması, kaçmalarının önlenmesi büyük ustalık ister. bazen de ana grubu pusuya düşürmek için öncülerin geçmesine izin verilir. bu nedenle pusuya yatan unsurların nispeten geniş bir alana yayılması gerekir ki, bu da artan risk anlamına gelir. ne var ki, bu riskler hesaplanmadan ve gerekleri yerine getirilmeden yapılan pusular da amacına ulaşamaz. ayrıca bütün unsurların hızla ateş açmaları ve pusuya düşenlere mevzilenme fırsatı vermemeleri gerekir. şok etkisi sağlanması ve imha bölgesinde ateş yoğunlaştırılması esastır. mayın veya diğer patlayıcılar da şok etkisinin artırılması için kullanılır. pusuların başarılı olması için gereken bir baka unsur da, pusuların sürekli olarak farklı yerlerde hazırlanması ve pusu noktalarına intikal sorunudur. bu amaçla pusu timlerinin helikopterlerle hızla ve mümkünse karanlıkta indirilmesi, helikopterlerin aldatma amacıyla birçok nokta üzerinde benzer uçuş yapması ve timlerin helikopterlerden indikten sonra hızla pusu noktalarına intikal etmeleri şeklinde uygulamalar yapılmaktadır.
pusuya yatan unsurlar ikmal edilemeyeceği için gereksinimlerini yanlarında götürmek zorundadır ama pusu operasyonları çok uzun sürmediği için bu altından kalkılamayacak bir zorluk değildir. keza , pusu sona erdikten sonra da , unsurların mümkün olduğu kadar sessiz ve hızlı bir şekilde çekilmeleri ve keşfedilmemeleri gerekir.
pusuya karşı en etkili tedbir yeterli sayıda emniyet timinin bulundurulmasıdır. (bkz: savaş prensipleri) (bkz: emniyet prensibi) ne var ki intikal halindeki grupların yeterli sayıda öncü , artçı veya yancı bulundurması her zaman mümkün olmadığı gibi, çoğu halde arazi yapısı da buna izin vermez. bu durumda gene yürüyüş kollarını mümkün olduğu kadar dağınık tutarak hiç olmazsa bir kısım unsurun pusu dışında kalması ve ateş altında kalanları desteklemesi gerekir. keza pusuya düşen grubun derhal yoğun bir karşı ateş açması gerekir. en iyi tedbir muhtemel pusu noktalarında durumu keşfe çalışmaktır. özellikle açık arazide pusu noktaları nispeten sınırlıdır (dere yatakları, kayalıklar , dönemeçler , kamuflaj sağlayacak binalar, geçitler vs.) ve bunların hiç değilse bir kısmı havadan keşfedilebilir. tabiatıyla , bu keşiflerin her iki tarafa da uyarı sağlayacağı unutulmamalıdır. keza gerillaya karşı pusu kuruluyorsa, bunların ikmal ve intikal yollarının bilinmesi veya doğru kestirilmesi esastır. pusudan sonra istihbarat ve teçhizat toplanması için bölgenin iyice aranması ve -alınmışsa- esirlerle birlikte önceden belirlenen toplanma noktalarına çekilinmesi gerekir.
arazide yapılan pusuların yanı sıra, meskun mahaller de pusu için elverişlidir. ne var ki buralarda timlerin gizlenmesi zordur. bu nedenle yerleşim yerlerindeki pusuların daha çok seyir halindeki araçlara karşı daha etkili olduğu görülmektedir. sonuçta, pusu taktiklerinde en önemli unsurların istihbarat ve ayrıca yol ve arazi değerlendirmesi olduğu ifade edilmelidir.
II. Dünya Savaşı'nda Alman Ordusunun Uyguladığı Savaş Taktiği: Blitzkrieg
