Röntgen Cihazının Çalışma Prensibi

röntgen cihazları, yüksek enerjili elektromanyetik dalgalar olan x-ışınlarını kullanarak vücudun iç yapılarının görüntülenmesini sağlar. bu teknoloji, farklı dokuların x-ışınlarını farklı oranlarda emmesi esasına dayanır.

cihazın içinde bulunan özel bir tüpte, negatif yüklü bir katottan elektronlar üretilir. bu elektronlar, yüksek voltajla hızlandırılarak pozitif yüklü anot adlı hedefe doğru fırlatılır. elektronlar anoda çarptığında aniden yavaşlar ve bu çarpışma sonucunda büyük oranda ısı, küçük bir oranda ise x-ışını oluşur. bu x-ışınları tüpten çıkarak vücuda yönlendirilir.

x-ışınları vücuttan geçerken, her doku türü bu ışınları farklı derecede emer. örneğin kemikler çok yoğun yapılar oldukları için x-ışınlarını büyük ölçüde soğurur ve bu yüzden görüntüde beyaz görünürler. kaslar ve organlar gibi yumuşak dokular daha az yoğun olduğu için gri tonlarda görünür. akciğer gibi hava dolu bölgeler ise neredeyse hiç x-ışını tutmaz ve siyah olarak yansır.

vücuttan geçen x-ışınları, arkada bulunan film ya da dijital dedektör tarafından algılanır. böylece, iç organların, kemiklerin ya da yabancı cisimlerin bulunduğu bir görüntü elde edilir.

bu teknoloji ilk kez 1895 yılında wilhelm röntgen tarafından keşfedildi. röntgen, laboratuvar deneyleri sırasında metal bir yüzeye çarpan elektronların yaydığı bilinmeyen ışınları fark etti. bu ışınların ne olduğunu bilmediği için onlara “x” adını verdi ve bu keşif, modern tıbbın en önemli görüntüleme araçlarından birinin temelini attı.

bunu ilk denediği kişi eşiydi. karısının elini bu yeni ışınla taradı ve kemiklerinin siluetiyle birlikte alyansının da net şekilde çıktığı bir görüntü elde etti. bu görüntü, tarihteki ilk röntgen filmi olarak kabul edilir. karısı görüntüyü gördükten sonra “artık ölümümü gördüm” demiştir. ilginçtir ki röntgen bu buluşunu patentlemedi, çünkü insanlığın hizmetine sunmak istiyordu.