Metallica'ya Yabancı Olanlar İçin: Grubun En Ünlü Albümlerinin Kısa Özetleri
kill'em all
metallica'nın 1983 tarihli çıkış albümü. riffleriyle, sözleriyle gayet asi, sert ve vahşi bir albüm. öne çıkan parçalar benim için: seek&destroy, the four horseman ve whiplash. şarkı sözleri itibariyle biraz daha gençliğin verdiği deli dolu enerjiyi yansıttıkları bir albüm. "whiplash"te dedikleri gibi; "but we will never stop, we will never quit cause we are metallica." gerçekten de sözlerini tuttular.
ride the lightning
metallica'nın 1984 tarihli ikinci albümü. bu albümde sound anlamında biraz daha melodikal rifflere geçiş yaptığını söyleyebilirim. cliff burton'ın etkisinin biraz daha büyüdüğünü söyleyebilirim.tabi kendi bakış açım, enstrüman çalmadığım için çalan arkadaşlar bu konuda daha iyi fikirlere sahiptir.fakat ilk albümün üzerine call of ktulu, creeping death, fade to black ve for whom the bell tolls'u dinleyenler ne demek istediğimi anlayabilirler umarım. şarkı sözleri olarak; bu albümde biraz daha tarihi ve genel olaylara atıflar yapılan bir albüm bana göre. biraz daha dışa dönük. creeping death, for whom the bell tolls, fade to black'i metallica top 5'ine alan birisine asla hayır diyemem.zevk meselesi sonuçta ve hepsi de taş gibi parçalar.
master of puppets
metallica'nın 1986 çıkışlı, çoğu dinleyicisine göre en iyi albümü. gerek hızlı ve teknik riffler, gerek sözler, gerek sololarıyla harikulade bir albüm. müzikal anlamda cliff burton'ın bence iyice kendini hissettirdiği bir albüm. bir sürü kült metallica parçasını barındırıyor. albüme adını veren master of puppets, müzikal zirve orion, çok sevdiğim outro'suyla sanitarium, hayvani bir gaz veren battery. şarkı sözleri olarak biraz daha farkındalıkların ön plana çıktığı bir albüm diyebilirim. ve maalesef cliff burton'ın son albümü...
and justice for all
kimilerine göre metallica'nın tarzının değişmeye başladığı, bana göre de farklı bir sounda geçtiği bir albüm. ruhunu satmak denir mi , bence denmez. çünkü sürekli yeni birşeyler denediler, her albümde kendilerini aşmak istediler bence. albüme adını veren kısaca ajfa, one, harvester of sorrow, blackened gibi şahane parçalar var. sözler itibarıyla sisteme karşı bir duruş ve sistem eleştirileri yapan bir albüm. ki özellikle,albümdeki diğer parçalardan ötürü dinleyicide geri planda kalan dyers eve'i çok severim. to live is to die için ayrı bir parantez gerekiyor tabi. cliff burton'ın da besteciler kısmında adının yazdığı son şarkı. gereksiz bir bilgi olarak; introsu da zil sesimdir.
the black album
1991 yılında çıkan, sound'un tam anlamıyla değiştiği metallica albümü. bana göre yeni bir meydan okuma. kimilerine göre başarısız da olsa, ya da çoğunluğun tabiriyle "metallica artık thrash metal yapmıyor." da dense, çok başarılı bir albüm. wherever i may roam, enter sandman, unforgiven, sad&but true gibi kült metallica eserlerinin içinde yer alan albüme, ben başarısız diyemiyorum. bonus olarak; of wolf and man parçasına bayılırım. yine albümdeki diğer parçaların gölgesinde kaldığını düşünüyorum. ayrıca "nothing else matters metallica'cısı" söz öbeği de bu albümle birlikte çıkmış oldu. sözleri itibarıyla biraz daha grup üyelerin hayata bakış açısını anlattığını düşünüyorum.
load
tam olarak çok farklı bir tarza bürünen metallica'nın 1996 çıkışlı albümü. king nothing, until it sleeps, mama said, ain't my bitch parçalarının öne çıktığı bir albüm. tarz itibarıyla country, hard rock esintileri sunan bir albüm. biraz daha itiraf niteliğinde bir albüm sanki. james hetfield'ın yıllarca içinde sakladığı anne özlemini dile getirdiği, ya da until it sleeps'teki gibi bazı alışkanlıklara tekrar düşmek istemediğini söylediği. bazı duygular gençken söylenemiyor, saklanıyor. olgunlaştıkça, bunları söylemek daha rahatlatıcı oluyor gençliğin aksine. ben o açıdan baktım biraz daha sözel olarak. ayrıca thorn within şarkısını da, kendine has değişik tarzıyla çok severim.
reload
1997 çıkışlı ortaya karışık bir metallic albümü bana göre. the memory remains, fuel gibi eğlenceli şarkıları barındıran albüm.ayrıca unforgiven ii gibi başarılı bir parçaya daha ev sahipliği yapıyor. mama said'den sonra yine country tarzı yapılan low man's lyric de yine bu albümde. bu sıralamaya göre olan albümler arasında beğenimin en düşük olduğu albüm bu desem yalan olmaz.
Metallica'nın En Kötü Albümü Denilen St. Anger'a Farklı Gözle Bakmanızı Sağlayacak Bilgiler
