Frida Kahlo'nun Diego Rivera'ya Yazdığı Duygu Yüklü Mektuplar

diego.

gerçek, öyle büyük ki, ne konuşmak ne uyumak ne dinlemek ne sevmek istiyorum. kendimi tuzağa düşmüş hissetmek, hiç kan korkusu olmadan, zamanın ve büyünün dışında, senin kendi korkunun ve büyük ıstırabının içinde, ve kalbinin atışında. tüm bu deliliği senden isteseydim, biliyorum sessizliğinde sadece karmaşa olurdu. bu saçmalıkta senden şiddet istiyorum ve sen, sen bana incelik veriyorsun, ışığını ve sıcaklığını. seni resmetmek isterim, ama bu şaşkınlığım içerisinde, hiç renk yok çünkü çok renk var, büyük aşkımın somut hali.

okzokrom - kromofor

yıllardır vücutlarımızda hapis kalan susuzluktu bu. rüyalarımızın dudaklarından ayrı söyleyemediğimiz zincirli sözcükler. her şey vücudunun yeşil mucizeleri etrafında dizilmişti. bedeninin üzerindeki dokunuşumu, derelerin fısıltılarını çiçeklerin kirpikleri karşıladı. dudaklarının suyunda her çeşit meyve vardı, narın kanı, saf ananas ve mammee elmasının ufukları.

(...)

varlığın bir anda havada uçuşuyor, sanki bütün varlığımı sabırsız bir sabahı bekleyişe mahkum eder gibi, o an fark ediyorum ki seninleyim. o anda, bütün duyumların içinde, ellerim portakalların içine dalıyor ve vücudum sanki senin kollarına sarılıymış gibi hissediyorum.

günlerdir zihnimde dolaşan diego rivera'ya söylediği şu sözüdür;

"beni anlamadın demeyeceğim. beni anladın. zaten en dayanılmaz acı buydu. sen beni anladın. anladığın halde canımı yaktın."

diego’m:

gecenin aynası. gözlerin tenimde yeşil kılıçlar. ellerimizin arasında dalgalar. tamamın seslerle dolu bir boşlukta – gölgede ve ışıkta. sana rengi yakalayan okzokrom dediler. bana kromofor – renk veren. sen sayıların tüm kombinasyonlarısın. hayat. dileğim çizgileri şekilleri tonları hareketi anlamak. sen gerçekleştiriyorsun ve ben alıyorum. sözün boşlukta seyahat edip benim yıldızlarım olan hücrelerime ulaşıyor, sonra senin hücrelerine gidiyor ki onlar da benim ışığım.

gecelerim carpan kocaman bir yurek gibi. gecelerim aysiz, pencereden suzulen gri isiga gozunu kirpmadan bakiyor. gecelerim agliyor. yastigim nemli ve soguk. gecelerim beni yokluga itiyor.

seni ariyorum. yanimdaki dev bedenini, solugunu, kokunu ariyorum. neredesin? bedenim su sakat kulce, senin sicakliginda biran kendini unutmak istiyor. gecelerim pacavraya donmus yurek. beni askla tutusturuyor. ama senin eksikligini cektigini biliyor ve bu gercek karanlikta bir bicak gibi parliyor.

gecelerim sana ucabilmek, seni uykunda sarmalayip bana getirebilmek icin kanatlari olsun istiyor. ama gecelerim her turlu yasak oldugunu ve duzensizlik yarattigini biliyor. gecelerim senin ve benim hazza eristigimizi gormek icin rontgencilik yapmak istiyor ama bedenim birkac sokagin ya da adi bir cografyanin bizi ayirdigini anlamiyor. bedenim gecenin ortasinda senin golgeni gorememekten dolayi acidan cildiriyor.

bedenim uykunda sana sarilmak istiyor.
bedenim gece uyumak ve karanlikta senin opusunle uyanma istiyor.
gecelerim bundan daha zalim bir dus tanimiyor.