Eski Zamanlarda Zenginlik Belirtisi Olarak Ağızda Gezdirilen Kürdanın Tarihi
eskiden kürdan kullanmak, ağızda kürdan gezdirmek zenginlik belirtisiymiş. ama fosil kalıntılarında yapılan araştırmalar neandertallerin de dişlerini temizlemek için bazı aletler kullandığını göstermiş. hatta bilim adamları, avustralya aborjinlerinin, tarih öncesi yerli amerikalıların ve en eski mısırlıların insan kalıntılarında da dişlerini bir şekilde temizlediklerini gösteren olan diş girintileri buldular.
mezopotamyalılar da diş çatlaklarını temiz tutmak için aletler kullanmışlar ve kürdan gibi gümüş, bronz ve diğer çeşitli değerli metallerden yapılmış, antik çağlara kadar uzanan eserler ortaya çıkarılmış.
orta çağ'a gelindiğinde, süslü bir kutuda altın veya gümüş kürdan taşımak, ayrıcalıklı avrupalıların kendilerini sıradan insanlardan ayırmasının bir yolu haline bile gelmiş.
tarihin ilk dönemlerinde insanlar çeşitli ağaç kabuklarını çiğneyerek ağız bakımı yapmaya çalışıyormuş. (birçok kalıntılarda bu çiğnenmiş kabuklara rastlanmış.)
metal kullanımına başlanması, kürdan kullanımı ve yapımına da bir devrim getirmişti. kuzey italya ve doğu alpler'deki bronz metal işçiliğinin en erken çağında bile küçük ve ince bronz kürdanlar üretilmeye başlandı. bu metal kürdan geleneği çağlar boyunca devam etti ve roma imparatorluğunda yüksek tabaka insanlar, gümüş ve bronzdan yapılmış parçaları kullandı.
üretimi sık olmamaklar birlikte tek kullanımlık olmayan kürdanlar öyle değerliydi ki, bir keresinde kraliçe elizabeth bir gün hediye olarak hediye olarak altı altın kürdan aldı ve onları sık sık sergiledi.
ünlü roma imparatoru neron, bazı bayramlarda halka açık gümüş kürdan kullanması ile ünlüydü. roma imparatorluğu'nun çöküşünden sonra, diğer uluslar, etraflarında buldukları birçok malzemeyi rafine etmeye ve kürdan yapmaya devam ettiler. iskandinav vikingler tahta kürdan kullandılar, diğerleri küçük çubuklara tutturulmuş kertenkele ön dişlerini kullandılar .
fakat japonya gibi bazı ülkelerin kürdan kullanımına ilişkin çok katı kuralları ve ritüelleri vardı.
bu arada, bu tür lükslere gücü yetmeyenler, kendi kürdanlarını yapmak için daha yaratıcı yollara başvurdular. romalılar, kuş tüylerini çekmek, tüy kalemini kesmek ve ucunu keskinleştirmek gibi zekice bir yöntem buldular. bu teknik, avrupa'da gelecek nesillere aktarıldı ve sonunda yeni dünyaya taşındı. amerika'da yerli halklar geyik kemiğinden kürdan oydular. ve hemen kuzeyde de eskimolar mors bıyıkları kullanırdı.
17. yüzyıl avrupa soylularının modası, daha basit ve daha kolay üretilen kirpi tüy kalemleri ve basit tahta çubuklarla birlikte çok abartılı mücevher kaplı metal kürdanların yükselişini getirdi.
sonunda, kürdanın modern versiyonunu icat eden adam, 1869'da brezilya'da bir aile çiftliğinde çalışırken yerel işçiler tarafından yapılan kürdanları fark eden amerikalı mucit charles forster oldu.
hızla bir makine üretimi planı tasarladı, patent haklarını güvence altına aldı ve ürününü amerika'da satmaya başladı. çok geçmeden endüstriyel kürdan kullanımı tüm dünyaya yayıldı. sadece bir yemeğin ayrılmaz bir parçası değil, aynı zamanda kısa sürede halk arasında kürdan çiğneme alışkanlığını doğuran bir moda ifadesi haline geldi ve bu, mark twain'in kitaplarında büyük ölçüde popüler hale geldi.
o zamandan beri de maine dünyanın kürdan merkezi haline geldi. kaynaklara göre günlük 100 milyonun üzerinde üretildiği tahmin edilmektedir.