Eşcinsel Çocukların Cinsel Yönelimleri Yüzünden Diğerlerine Göre Çok Daha Sancılı Geçen Okul Yılları

lgbti çocukların yaşadığı en büyük problem olan homofobik akran zorbalığı, lgbt olan veya lgbt olduğu sanılan çocukların okullarda maruz kaldıkları akran şiddetidir. akran zorbalığına neden olan diğer ayrımcılık nedenlerinden ayrı olarak, genellikle şiddete uğrayan çocukları ciddi psikolojik sorunlara ve intihara götürecek denli çok daha zorlamasına neden olan bazı özellikleri vardır. bunlar şu şekilde listelenebilir:

utanç

lgbt olmanın utanç duyulması gereken, ayıp, kötü, günah vs. bir durum olduğu, toplumun cinsiyet kalıplarına uymayan kişilerin dışlanma, ayrımcılık ve şiddet ile karşılaşacakları küçük yaşlardan itibaren aile, akrabalar, arkadaşlar ve toplumun geneli tarafından çocuklara hissettirilir. bundan dolayı çoğunluktan farklı cinsel kimliğinin farkına varmaya başlayan bir çocuk bundan utanç duyar ve başta kendisi olmak üzere herkesten saklar. bu nedenle akran zorbalığına uğrayan bir çocuk, destek almak için bunu başkalarına söylediğinde, bunun aynı zamanda kendi cinsel kimliğini açığa çıkarması demek olduğunu farkettiği için, kendisine uygulanan şiddeti sineye çeker, etrafta duyulmamasını sağlamak için örtbas eder. genelde bu durum zorbalar tarafından da farkedilir ve uygulanan şiddetin dozu orantısız boyutlara tırmanabilir.

kendini kabullenme

başkaları tarafından yapılan akran zorbalığı, lgbt çocukların kendi cinsel kimlikleriyle ilgili durumlarını farketmelerinden ve/ya kabullenmelerinden çok daha önce başlayabilir. çocuk eşcinsel ne demek bilmezken, başkaları tarafından farkedilen davranışları nedeniyle eşcinsel olarak yaftalanıp şiddete uğrayabilir. bu durum kendini kabullenmeyi güçleştirir. bunun yanında etrafta genelde örnek alınabilecek yetişkin başka bir lgbt bireyin görünür olmaması, lgbt olmanın, etraftaki görülen herkesten farklı ve belirsiz bir geleceğin kendisini beklemesi demek olduğunu hissetmesi de yine kabullenmeyi zorlaştıran etmenlerdir. aile, okul yönetimi ve öğretmenler bu konuda son derece destekleyici olsalar dahi, çocuk için durumun kabullenilmesi hala çok zorlayıcı olabilir.

ailenin tutumu

ten rengi, milliyeti, dini, ekonomik durumu gibi konularda ayrımcılığa ve şiddete uğrayan çocukların aileleri de zaten bu şiddet hakkında bilgilidir ve çocuğun danışabileceği, örnek alabileceği ve durumunun sıkıntılı olmadığını görebileceği bir ailesi bulunur. öte yandan ayrımcılık yaratan başka tüm nedenlerden farklı olarak, lgbt çocuklar lgbt ailelerde doğmadıklarından, öncelikle kendi durumlarını anlamlandırmaya zaman harcarlar. aile ortamından örnek alabilecekleri kimse genelde olmadığından, dahası ailede bu konuları sormalarının bile uygun olmadığının hissettirildiği bir ortamda, başka ayrımcılık durumlarında bulunabilen aile desteği lgbt durumlarında büyük çoğunlukla bulunmaz. aksine ailenin öğrenmesi halinde gelebilecek şiddet çocuk için bir başka hayati tehdit kaynağı oluşturur.

reddedebilme potansiyeli

lgbt durumları, ten rengi, fiziksel eksiklik gibi konulardan farklı olarak çocuk tarafından saklanabilen ve gerektiğinde reddedilebilen durumlardır. bu nedenle çocuk, destek alabileceği ortamlarda dahi içselleştirilmiş utancından dolayı durumunu saklayabildiğinden destek alamaz.

kurbanı suçlama

okul yönetiminin veya ailenin, şiddeti uygulayan kişiler yerine, "o şekilde konuşmasaydın, o şekilde yürümeseydin, o şekilde davranmasaydın, kimse sana bulaşmazdı" şeklinde kurbanı suçlayıcı davranışlar gösterebilmesi de sıklıkla karşılaşılan bir durumdur. bu gibi tepkiler, çocukta yaşadığı olumsuz olayların kendi hatasından kaynaklandığı algısını pekiştirerek utancını artırır. ileride başına başka olaylar geldiğinde destek arama çabasına ket vurur.

yasal yetersizlik

yasalarda ve okul tüzüklerinde cinsel kimliklere yönelik ayrımcılık ve şiddet konusunda herhangi bir maddenin olmaması, okul yönetimini bu konularda sorumluluk almaktan imtina etmeye yöneltmektedir.

bilgisizlik

öğretmenler, okul yönetimi ve ailelerin lgbt konularındaki bilgisizlikleri, bu konuda eğitici materyal eksikliği, bu konuları dile getirmenin dahi tabu olması gibi sıkıntılar yanında, diğer akran zorbalığı nedenlerinde de görüldüğü gibi, maruz kalınan bu şiddetin doğal ve o yaşlarda görülmesi normal, çocuğun ileride yaşayabileceği hayattaki zorluklara alışması için gerekli olduğuna dair inancın getirdiği hoşgörü, çocukların uğradığı şiddet karşısında birşey yapılmamasına neden olur.

homofobi

lgbt olmanın doğal olmayan bir sapkınlık olduğu inancı, bütün çocukların yüzde yüz karşıcinsel olduğuna dair inanç, lgbt olmanın sonradan ve dışarıdan gelen bir saldırı/taciz sonucu oluştuğuna dair inanç, çocukların cinselliklerinin olmadığına, cinsellik konusunun ancak 18 yaşından sonra veya evlenince önem kazanacak, dolayısıyla okullarda yeri olmadığına dair inanç, lgbt konularını konuşmanın çocukları lgbt olmaya özendireceğine dair inanç, lgbt konusunun dış ülkelerden gelen bir hastalık/propaganda malzemesi olduğuna dair inanç vs. gibi nedenlerle, şiddete uğrayan çocukların durumu farkedilse dahi görmezden gelinebilmekte, hatta aile veya öğretmenler tarafından şiddeti hakettikleri düşüncesiyle ses çıkarılmaması, dahası zorbalara destek verilmesi gibi durumlarla da karşılaşılmaktadır.

detaylı bilgi için: matthew todd - straight jacket

ayrıca:
http://mebk12.meb.gov.tr/…4091822_akranzorbalıı.pdf
http://alternatifpolitika.com/…er_erdogan_koten.pdf
http://www.bullying.co.uk/…-is-homophobic-bullying/

daha fazlası için: (bkz: coming out/@iwillshowyouwhatitmeans)
(bkz: içselleştirilmiş homofobi)