Zürafalar Hakkında Birbirinden İlginç Bilgiler
zürafa, memelilerin pecora (çift toynaklı) alt-takımına ait, zürafagiller familyasına dahil olan bir tür. geçmişte bir çok tür barındırmasına karşın, bu grup içerisinde günümüzde hayatta kalmış sadece iki tür vardır, türün poster çocuğu zürafa ve arkaplanda kalmış kardeşi okapi .bu sebepten dolayı da biyolojinin olduğu kadar, paleontolojinin de konusu olmuşlardır. soyları tükenen türdeşleri arasında çok farklı boynuz yapıları ile ünlenmiş palaeomerycidae ailesinin şu güzellikleri de bulunur:
en önemli karakteristik özellikleri, kafalarının üstünde bulunan boynuza benzer yapı, türkçede tanım olarak bir bilimsel karşılığı bulunmayan, ossicone ismi verilen sert kıkırdak oluşumdur. deri ve tüy ile kaplı bir yüzeyi vardır ve zürafagillere hastır. başka hiçbir canlıda bulunmayan bu ayrıntı, boynuz gibi keratin ile kaplı, kafatasıyla bütünleşik kemik oluşumlarından bu yönleri ile ayrılır.
bir zürafa türü olan okapi, zebrayı andıran çizgili deseni, kısa boynu ve koyu renkli gövdesi ile hem görsel hem de sosyal açıdan bildiğimiz zürafa ile ciddi bir tezat oluşturacak kadar farklıdır. fakat uzun siyah dil, boynuz benzeri uzantılar gibi ayrıntılar aralarındaki bağlantıyı ele verir.
zürafaları her zaman gözümüzün aşina olduğu uzun boyunlu yapıları ile karakterize etmek istesek de nesilleri tükenmiş giraffokeryx, bramatherium, sivatherium ve günümüzde yaşayan okapi gibi kısa ve orta uzunlukta boyuna sahip türleri de vardır. bizim bildiğimiz anlamda uzun boyunlu zürafa ise muhtemelen 7-8 milyon yıl önce şekillenmeye başlayarak, samotherium gibi ara türlerin ardından yine yaklaşık 5 milyon yıl önce bohlinia ile gelişimini büyük ölçüde tamamlamıştır. yani türün evrimsel gelişiminde çok eski sayılabilecek bir özellik değildir. boynunu özel kılan şey uzunluğu değil, tarihte plesiosaurlar ve sauropod dinozorlar gibi, uzun boyun karakteristiği geliştirmiş canlıların aksine bunu farklı bir yöntem izleyerek gerçekleştirmiş olmalarıdır. zürafaların boynu, insan ve diğer memelilerde olduğu gibi sadece 7 adet boyun omuru barındırır. kemiğin yapısını uzatıp, değiştirerek uzayan boynu desteklemişlerdir. karşılaştırmak gerekirse jurassic döneminde yaşayan diplodocus gibi bir sauropod, bunun iki katı kadar boyun omuru barındırıyordu.
ilginçlikleri bununla da sınırlı değil elbet. daha önce bir çok gözlemci bu hayvanların tamamen sessiz olduğunu yönünde fikir beyan etmiş olsa dahi bugün biliyoruz ki insan kulağının duyamadığı düşük frekansta sesler ile haberleşiyorlar ve nedenini bilmesek de bunu sadece geceleyin yapıyorlar. saatte 60 km'yi bulan hızları, iyi birer tekmeci olmaları ile de zaten cüsseleri ile korundukları yırtıcılara karşı da oldukça donanımlı olmalarını sağlıyor.
zürafa, dünyanın en az uyuyan memelilerindendir. takribi 2-3 saat. günde yaklaşık 35 kg bitki yiyebilirler. kösele gibi olan dilleriyle kaktüsleri pırasa gibi çiğneyebilirler. dikenli bitkilerin hakkından en iyi gelen canlıdır aynı zamanda. yetişkin bir zürafanın kalbi, bir insanın kalbinden 30 kat ağırdır. boyunları safi kastır. erkekler döllerini yayabilmek için diğer erkeklerle bol ızdıraplı bi kavgaya tutuşurlar. bu kavganın peşine kazanan taraf, çiftleşme seremonisinin öncesinde dövdüğü elemanın zaman zaman üstüne çıkar ve çiftleşmeye benzer bir eylemde bulunur. bir nevi üstünlüğünü kabullendirmek gibi.
garip canlılardır. insan haricinde doğal düşmanları hemen hemen olmamasına karşın, yalnız bir zürafa aslan sürüsüne karşı her daim savunmasızdır. özellikle de su içerken. zira su içerken boyunlarının uzunluğundan mütevellit suya eğilmek için bacaklarını açmak mecburiyetinde kalırlar ki, bu da onları savunmasız bir pozisyona sokar. mamafih aslanlar için bu pozisyon, akşam öğününe davetiyedir.