yanması zor ağaç dikmek, kulağa pratik ve çözüm gibi geliyor ama bu konu düşündüğümüzden daha karmaşık.

burada önemli bir nokta var: bu bahsedilen alanlar, yaşam alanlarıdır; bina, yol ya da inşaat yöntemi değiller. yani orman alanlarına uygulanan çözümler, yapılaşma prensiplerinden farklı ve çok daha karmaşık ekolojik dengeleri gözetmek zorunda.

ormanlar ekosistemlerdir; biyoçeşitlilik ve doğal denge açısından hassas yapılardır. sadece yangına dayanıklı türleri dikmek, ekosistemde önemli dengesizliklere yol açabilir. çünkü birçok canlı türü, o bölgenin doğal, mevut ağaç türleriyle birlikte yaşamaya adapte olmuştur.

öte yandan, çam ağaçları gibi bazı türlerin yangına belli ölçüde adapte olduğunu da biliyoruz. örneğin, çam kozalaklarının açılması için yüksek ısı gerekir ve bu sayede yangın sonrası tohumlarının yayılımı sağlanabilir. bu açıdan yangın, çam ormanlarının doğal yenilenme sürecinin de bir parçasıdır.

ancak burada asıl üzerinde durmamız gereken nokta, doğal yangın döngüsü ile insan kaynaklı ve benzeri yangınları birbirinden ayırmaktır. kundaklama, ihmal veya bilinçsiz davranışlarla çıkan yangınlar, doğal döngüyü bozup ormanları yok ediyor. bu doğal yenileme sürecinin önüne geçiyor.

bu nedenle, “doğal döngü” ve “yapay” arasındaki farkı anlamak gerekiyor her şeyden öte.

yangına dayanıklı ağaç dikmek de tek başına çözüm değil, orman ekosisteminin bütüncül şekilde ele alınması ve yangınların doğal rolü ile insan kaynaklı zararlarının ayrışması arasında farkı göz önüne almak gerek.