amerikalı nörobilimciler, uzun süreli yalnızlık ve sosyal izolasyonun beyinde kalıcı hasarlara yol açabileceğini gösteren bir dizi çalışma yayınlamış.

buna göre:

- uzun süreli sosyal izolasyon (yalnız olma değil yalnızlık hissi), şiddetli fiziksel, duygusal ve bilişsel sonuçlar doğurabilmekte, aynı zamanda da erken ölüm oranını %26 oranında arttırmakta (buna neden olarak da yüksek kortizol oranı, tansiyon ve enflamasyon verilmekte).

- sosyal olarak toplumdan uzak olma hissi intihar oranını da arttırmakta.

- kronik stres, beynin hafıza, mekansal oryantasyon ve duygusal düzenlenmesi için önem arz eden kısmı olan hipokampüsü de olumsuz olarak etkilemekte. bu nedenle, sosyal izolasyon yaşayan insanlarda hafıza kaybı, bilişsel kavrama problemleri ve depresyon görülmekte. çalışmalar, depresyonun hipokampüsteki ekstra hücre ölümlerini artırdığını ve antidepresan etkisi veren bir büyüme faktörünü de baskılamakta olduğunu göstermiş.

- uzmanlar ayrıca, gün ışığı almayan, duyumsal yoksunluk yaşayan, sosyal izolasyon içinde olan ve yalnız hisseden insanlarda sirkadiyen ritimlerini etkileyen psikoz ve düzensizlikler görülebileceğini saptamış.

- fareler üzerinde yapılan bir çalışmaya göre, bir aylık bir izolasyon sürecinin beynin duyumsal ve motor bölgelerinde %20'ye varan küçülmelere neden olabileceği görülmüş.

kaynaklar

yalnızlık ve sosyal izolasyon: https://www.scientificamerican.com/…ry-confinement/

mortalite risk faktörü olarak yalnızlık: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25910392

hipokampüs ve stres faktörleri: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/…/articles/pmc4561403/

"ilk başta, istediğim şeyin iletişim içinde olmak olduğunu düşünmüştüm. ancak aslında birilerinin benimle konuşması, bana bir şeyler söylemesine de ihtiyacım olduğunu gördüm. karşımdakinin sadece kafa sallaması bile, çok güzel bir şey."

İleriye Dönük Hiçbir Şey Yapmak İstememe Durumu: Sonrasızlık Sendromu