dört yıllık bölümü altı yılda bitirebilmiş biri olarak ilk fark ettiğim şey; "bir kere kapağı attıktan sonrası kolay" lafının çok büyük bir saçmalık olduğuydu.

dünyadaki en sinir bozucu şey, otobüsteki ağlayan bebek değil, öğrenci işlerindeki ebleh suratlı kadın..

Özellikle üniversitenin ilk senesindeki inanılmaz arkadaş kalabalığı

arkadaş kalabalığına gerek yokmuş. bir iki tane sağlam dost yetermiş. ve tabi ki her şey menfaate dayalıymış. arkadaşlığa önem veren ve enayilik derecesinde iyi niyetli biriyseniz tokat gibi gelebiliyor.

en yakın arkadaşın aynı evde yaşamaya başladıktan sonra orospu çocuğuna dönüşmesi gerçeği. bu dönüşüm zaman alır ve farkına vardığınızda iliğinizi kemiğinizi çoktaaaan sömürmüştür oç.

dünyanın aslında nasıl işlediği, çocukluk ve gençlik günlerinin uçup gittiği, insanların vahşi hayvanlar gibi hayatta kalabilmek için birbirini yediği, adeta sosyal bir darwinizmin dünya genelinde hakim olduğu gerçeğidir. ha birde lisedeyken kopya vermeyen, ödevleri sürekli hatırlatan tiplerin notlarını paylaşmayan, hatta bildikleri hiçbir şeyi paylaşmayan tiplere evrilerek bu seleksiyondan kurtuldukarı gerçeğidir.

her şeyin çıkarlarımızla ilgili olması. birine aşık olduğumuzda bile asıl hoşlandığımız şeyin, aşık olduğumuz kişinin bizde yarattığı his olması. en basitinden bir iyilik yaptığımızda duyduğumuz tatmin, 'ne kadar da iyi insanım ben' hissi. her şeyin aslında tamamen kendimizle alakalı olduğu. ne kadar bencil olduğumuz.

ilkokuldaki 'ben dahiyim' gerçeğiyle başlayan, lisede 'aaa benim gibi insanlar da var' gercegiyle devam eden ve üniversitede 'ben cidden malmışım' mutlak doğruluğuyla son bulan gerceklikler silsilesidir.

bim'in ne kadar güzel bir market olduğu da üniversitede fark edilen gerçeklerden biridir.*

What happens in Bahar Şenlikleri, stays in Bahar Şenlikleri...

rockcı metalci geçinen gençlerin bahar şenliklerinde hande yener eşliğinde yardırdıklarını.

bütün güzel kızların, sizinkinden farklı bölümlerde olması..

kızlar teklif etmiyormuş lan..

Annenin bir süper kahraman olduğu gerçeği

bak en önemlisi şu. mesela şimdi lise öğrencisisin, harçlığın var. evde yemek istemezsen çıkar dışarda pizza , döner falan takılırsın. yani en kötü eve gider akşamdan kalmış olan, annenin yaptığı yemeği yersin, hatta çoğu zaman buna burun bile kıvırırsın. fakirliğin gözü kör olsun gibi tuhaf tuhaf triplere bile girersin.

hah işte üniversiteye gidince o annenin yaptığı yemeği çok özleyeceksin. o dışarda yediğin yemeğin ne kadar sağlıksız olduğunu, doyamadığını, doysan da 1 saat sonra yine acıktığını, sağlıksız beslenmeden kaynaklı ani kilo değişimlerini göreceksin. onun için unutma ki anne yemeği dünyanın en güzel şeyidir. bunu da üniversitede farketme diye ben sana şimdiden söylüyorum.

eve gelindiğinde yemeğini önüne koyan, çamaşırlarını her daim hazır eden, ortalığı silip süpüren, ortalığı toparlayan anne meğersem başlı başına bir süper kahramanmış.

sen kendin uğraşıp didinmedikçe, üniversitenin sana hiç bi bok katmayacağı

aslında etrafınızda her türden her düşünceden insan olduğunu fark etmek.