kendini satanist olarak tanımlayan bebetoların kurban, kan içme vs. ayinlerinin her akşam ana haber bülteninde yer aldığı dönemler. bu dönemin puştları yüzünden ana babamız akşamları dışarıda rahat rahat gezmemize engel oldu, metal dinleyemez saç uzatamaz olduk. o değil siyah kıyafet dahi giyilemiyordu lan ülkede.

show tv' de izmirli siyah giyimli uzun saçlı elemanın birine sokak röportajında sormuşlardı da "satanistler bakire kız kurban ediyormuş" diye; elemanın cevabı aklımda kalmıştı: " yok be abi ya izmir'de bakire kız ne arar". reha muhtar haberciliği yüzünden sokakta rockerlar rahat yürüyemez olmuştu.

akmar pasajı'nı bitiren furya olmuştur. her satanizm haberinde pasajı göstermek mecburiydi sanırım. sonra pasaj bitti tabii ki.

sehriban coskunfirat diye bi hatun ismi hatırlarım o döneme ait. satanistler kurban etmişti. o furyanin ayyuka ciktigi zamanlar. yalniz o nasil heybetli bi isimdir amk hala aklimda.

deşifre miydi yoksa arena mıydı hangi programdı hatırlayamıyorum ama bu programlardan birinde bu satanistlerin ayin yaptıkları evleri gösteriyolardı. duvarlarda da bir takım yazılar var tabii haliyle. bir de telefon numarası yazmışlar bunlar. abim salağı da numarayı aklında tutmuş ertesi gün meraktan aramış hemen.

sonra babam bunu yakalamış nasıl olduysa artık, bunu bi dövmüştü bi dövmüştü. lan ne kadar güzeldi ya; altımıza sıçmıştık ablamla gülmekten.

velhasıl kelam, bende güzel anıları olan furyadır.

dünya para vererek almış olduğum metallica, eddie tişörtlerime mal olmuştur bu yıllar, küçük küçük parçalara ayrılmış ve bir daha giymem yasaklanmıştır. bilgisayarda bulunan müzikler sık sık denetlenir, satanik bu yaftası yapıştırılan arka plan resimlerinin acilen kaldırılması istenirdi. neyse ki kasetlerime bir zeval gelmedi bu süreç içerisinde. dişimden tırnağımdan biriktirdiğim paralar ile esnaf sarayından aldığım orjinal kasetlerime bişey olaydı sanırım o zaman satanist olmak neydi ben de anlardım.

hey gidi hey metalciliğin metalcilik olduğu dönemlerdir çiçeğim. sokakta yürürken esnafın yarısı metalci sürünüze hipnotize olmuş gibi bakmıyosa adamdan sayılmazdınız. hele o arkadan "bu agşam kedi mi yiyok necatiii? ehahaha" diye bağıra bağıra espri yapan mahalle gençliği. yaptığımızın kıymeti varmış gibi hissederdik. napıyosak artık? adını bile duymadığımız ülkelerin en ünsüz iskandinav tabanlı thrash speed -?!?- gruplarını dinleyip "abi yææ" diye mal mal konuşuyoduk.

ümraniye sapığının robot fotoğrafıyla birlikte çocukluk dönemimi kabusa çevirmiş yıllardır. sokakta oynarken kaçırılma korkusudur. milletin götünden uydurduğu satanizm hikayeleri yüzünden gece tuvalete gidememe korkusudur. şimdi bakınca yapılan haberler, metal gruplarına yapıştırılan satanist yaftası filan komik geliyor ama o zamanlar bende çok büyük bir önyargı ve korkuya neden olmuştu.

hiç unutmuyorum 1999 yılında star wars the phantom menace'ın vizyona girmesine bir kaç ay kalmış, babam da bana filmle ilgili haberlerin ve anakin'in pod yarışı sahnesinden kocaman bir resim bulunan bir dergi almıştı. derginin kapağını açıp star wars bölümünü aramaya başlamıştım. sayfalardan birinde bu hıyarlarla ilgili bir makale vardı. ayin fotoğrafları, ters haçlar ve bir adet marilyn manson fotoğrafı yerleştirilmişti. görünce elim ayağım dolanmış, ödüm bokuma karışmıştı. hemen hızlıca sayfaları geçiştirmiştim. bir daha o dergiyi açmaya cesaret edememiştim. her yeltendiğimde aklıma marilyn manson'ın soluk teni, reha muhtar'ın haberleri, mezarlıkta öldürülmüş kız, kesilmiş kediler geliyordu.

kısacası bir neslin ağzına sıçmış yıllardır. amına koyim ben öyle yılların ve televizyonculuğun.