öncelikle sadece türk kadını değil, evlilik kurumunun baş tacı edildiği her ülkedeki kadınların büyük çoğunluğu evlenmek ister. boşandığım iki eşimden biri abd'li, diğeri de rus asıllıydı.

ayrıca, işim gereği bütün dünyayı dolaşıyorum. grubumda çalışan önemli sayıda bir global işgücü var. sürekli evlenip duruyorlar, biz de şirket olarak bir çiçek filan gönderiyoruz. bu konuya ayırdığım ufak bir bütçe var. durum singapur'da da böyle, tel aviv'de de böyle, boston'da da böyle.

şimdi gelelim türkiye'ye...

ortalama türk kadınının evlenmek için gelişmiş ülkelerdeki kadınlara göre daha fazla sebebi var. bakın, ortalama türk kadını diyorum. gaziantep'te, malatya'da, afyon'da oturanlar filan da dahil buna.

- türkiye'de evlilik, "baba evinden" çıkış yoludur. okul dışında filan zor başka türlü o evden çıkmak.

- türkiye'de evlilik, "bakın ben namusluyum" deme yoludur. bunun suçu da kadının değil, türk erkeğinindir.

- türkiye'de evlilik, tecavüze uğramama, töre cinayetine kurban gitmeme gibi aslında temel insan haklarını elde edebilmek için gereken bir sertifikadır.

- türkiye'de evlilik, işyerindeki "ultra-modern türk erkeği(!)" tarafından taciz edilmemek için gereklidir.

- türkiye'de evlilik, kadının kimliğinin içini annelik ile, "karılık" ile doldurması için gereken bir kurumdur. aksi takdirde türk erkeği o kimliği değişik sıfatlar ile doldurmaya dünden hazırdır.

evet...

norveç'teki kadın da evlenmek ister, fransa'daki kadın da evlenmek ister. ama sebepler farklı. türk kadını ille de "ulan şu bulunmaz hint kumaşı türk erkeğinden bir tane düşürsem sırtım yere gelmez" diye düşünmüyor. aksine "şu sürüden biri ile evlensem, hiç olmazsa babam ve kardeşim dahil, geri kalanların şiddetinden kurtulurum" diye evleniyor.

siz neyin derdindesiniz?

türk kadınının en büyük problemi türk erkeğidir.

o kadar basit.