Öncelikle filmin fragmanını bir görelim

6 senelik kolektif bir sürecin ürünü olan filmin sahnelerinin hepsi van gogh'un 130 farklı tablosundan yola çıkarak resmedilmiş. izlerken kendinizi sarı tonların ağırlıkta olduğu van gogh tablolarında kaybediyorsunuz adeta. öyle ki saniyede 12 farklı yağlı boyanın gösterildiği sahneleri izlerken çocuksu bir sevinçle söz konusu sahnenin hangi van gogh eseri olduğunu hatırlayıp bir sonraki eseri merak ederken hikayeyi ikinci plana atıyorsunuz.

neyse ki filmin hikayesi de çok sağlam

van gogh'un resmini yaptığı gerçek bir kişiyi melankolik, hafif alkolik ve dedektifvari bir karakter olarak kurgulayıp filme ana karakter olarak yerleştirip kahramanlaştırmışlar. filmin yaratıcılarından hugh welchman film sonrası düzenlenen soru-cevap kısmında bu karakteri "vincent ve diğer karakterler hayatlarını bildiğimiz karakterlerdi bu yüzden onların üstünde fazla oynayamadık ama armand öyle değildi. ona ne olduğunu bilmiyoruz ve bu ona istediğimiz gibi bir hikaye yazıp kahramanlaştırabilmemize yol açtı." diye anlatıyor. dolayısıyla filmin başrolü aslında vincent'in ölümünden kısa bir süre sonra kardeşi theo'ya yazdığı bir mektubu adresine teslim etmeye çalışırken kendini ressamı ölüme götüren sebepleri sorgularken bulan bu genç adam.

Armand Roulin'in Van Gogh tarafından yapılan portresi, film estetiğine uyumlu hale getirilmiş hali ve fotoğrafı

içinden tren geçen uzak kasabalar, sapsarı ıssız buğday tarlaları, gecenin kör vakti bir barda sızan insancıklar ve starry night... bunların hepsinin ve çok daha fazlasının yer aldığı film, van gogh'a özel ilgisi olan benim gibiler için eşi benzeri bulunmaz bir eser.

Filmin yapım aşamasını buradan uzunca izleyebilirsiniz