annelik içgüdüsü ile bebeğin ağzına tıkarlar da tıkarlar. yemiyorsa, istemiyorsa zorlarlar. gerekirse ağzını zorla açarlar.

3 yaşından sonra yine bir derece ama 3 yaş öncesi bu davranışların bebek üstünde çok büyük etkileri var. ilk üç sene bebeklerin beyinlerinde kendilerine özgü kodlanmış davranışlar, istekler vardır. bunlar bebekten bebeğe farklılık gösterdiği gibi tümü için ortak olanlar da mevcuttur. 

yemek için bahsedersek süt ve süt ürünlerini istemek tüm bebeklerin ortak bir davranışıdır. bunun dışında örneğin bir bebek meyve yemeyi reddediyor diyelim. anne bu bebeği meyve yemeğe zorlarsa bebek bu davranışı kendisi için bir tehdit olarak algılıyor ve panikliyor. onun beyninde bu davranış hayatına kastetmekle eşdeğer. bu davranışı yapan ise en güvendiği insan annesi. bu tutum devam ederse bebek anneye olan güvenini yitiriyor ve anne-bebek ilişkisi kalıcı olarak zarar görüyor. ergen olduğunda bu çocuk hiç beni dinlemiyor demeyin sonra.

peki ne yapmak gerek? 

meyve yemiyorsa meyveli yoğurdu deneyin. yetişkin gözüyle görüldüğünde bu çok saçma gelebiliyor ama bebek onu sütle eşleştirip sevebiliyor. sevdiği birşeyler karıştırıp veremiyorsanız ya da karıştırdığınız halde hala yemiyorsa o besinden vazgeçin. rahat bırakın minik de olsa onun seçimlerine saygı duyun. zaten ihtiyacı olsa içgüdüsel olarak o besini isterdi.

bebeğin bağlanma stillerinden kaygılı bağlanma ile karşı karşıya kalmasına sebebiyet verebilir.

erikson' a göre birey bebeklik döneminde "temel güvene karşı güvensizlik" ismini verdiği bir dönem yaşıyor. yani güven ihtiyacı duyuyor. annenin bu dönemde bebeğe karşı sergilediği hal, hareket ve tavırlar bebeğin ileride oluşturacağı karaktere büyük bir alt yapı oluşturuyor.

bebek bu dönemde kendini savunmasız hissediyor. bakıcısı -ki genelde bu annedir- tarafından güvene alınmak ister. anne bu dönemde bebek ağladığında zorla yemek yediriyorsa, altını değiştiriyorsa vs. bebeğin kafası allak bullak oluyor. belki bebek altını ıslattı ama anne zorla yemek yediriyor. bebek istemiyor o hala yedirmekle uğraşıyor. bu sefer bebek de anneye karşı "ne zaman ne yapacağı belli olmuyor en iyisi mi ben bu kadını yanımdan hiç ayırmayım." düşüncesi oluşuyor.

bu dönemi başarısız geçirmiş bebekler yetişkinlik dönemlerinde büyük özgüven eksikliği duyuyorlar.

demem o ki anne adayı olacaklar varsa ve burayı okuyorsa eğer bebeğinizle iyi anlaşın. onun davranışlarını iyi okuyun. ne zaman acıktığını, ne zaman altını ıslattığını, ne zaman hava almak istediğini iyi bilin. aksi takdirde asosyal veya sosyofobik bile olabilir çocuğunuz. çünkü özgüven eksikliği ciddi manada sosyal iletişimsizliğe yol açabilir.