ilyas, asya ve cemşit hikayesi, bir erkeğin gözünden male gaze (eril bakış) ile yazılmıştır. açıkça anlaşılacağı üzere buradaki male gaze'in öznesi ilyastır. hikaye asya'nın bakış açısından anlatılmış olsaydı şunları görürdük:

- asya, cemşit ile kamyonet kasasına bindiğinde hikayesi bitmiş durumdaydı. ilyas'ın yaşattığı değersizlik hissi duygularını kırmış, gerçekleri görmesini sağlamış ve asya çocuğunu alıp ilyas'ı terketmişti.

- asya aldatılmış, şiddet görmüş ve çocuğu ile ortada kalmış bir kadınken, genç, iyi kalpli, güvenilir ve yakışıklı bir erkek olan cemşit ona sahip çıkmıştı. maddi manevi ona ve oğluna destek olmuş, asya'dan hoşlanmasına rağmen yas sürecine saygı duymuştu.

- aslında asya da cemşit'ten hoşlanmıştı çünkü asya gibi bir kadının yabancı bir erkeğin evinde kalmayı kabullenmesi ondan hoşlanmadığı sürece pek mümkün değildir. bu süreçte cemşit'i ve davranışlarını gözlemlemiş, ne kadar eril, aynı zamanda hassas, sorumluluk sahibi biri olduğunu görmüş, ilyas'tan daha da soğumuştu.

- asya, cemşit'i çoktan seçmişti ve ilyas'ı da çoktan unutmuştu. ilyas bir seçenek bile değildi. ama hikaye ilyas'ın gözünden anlatıldığı için asya'nın hala ilyas'a aşık olduğunu, içi yana yana ondan vazgeçtiğini, cemşit'i aslında sevmediğini, vefa ve minnet duygusu nedeniyle onu seçtiğini izliyoruz. çünkü ilyas böyle düşünmek istiyor.

- aslında ilyas, asya'yı ve çocuğunu geri istemiyordu. onda baba ve koca olacak bir kumaş yok. bir kadını sevebilecek, estetize edebilecek duygusal zekâ da yok. ancak kolayca unutulmuş olmayı ve asya'nın ondan vazgeçip başka bir erkeği sevmesini de hazmedemedi. bu yüzden asya'nın hala kendisini sevdiğini düşünmek istedi. erkek egosu öyle bir şeydir ki unutulduğunu, vazgeçildiğini asla düşünmez.

- gerçekte asya, ilyas'tan ayrıldığı için şükür namazları kılıyordur. bir zamanlar ilyas gibi çöp birini sevmiş ve çocuk yapmış olmaktan pişmanlık ve utanç duyuyordur. ama ilyaslar bu gerçeği kabullenemez. sadece ilyas değil, hiçbir erkek kabullenemez. kendilerini hayatlarından gelip geçmiş kadınlar için bile seçilmiş kişi zannederler.

kadınlar hayatlarına başka bir erkek aldıklarında öncekini kolayca unutur, hafızasından siler. çünkü kadın, erkeğin aksine karşısındaki erkeği idealize etmeden iç güdüsel olarak sever. o yüzden de pek aşk acısı çekmezler. umutsuz aşk şiirleri yazan şairler de hep erkektir. kadınların doğası aşk acısı çekmeye uygun değil.