hard rock, virtüözik ve üst seviye enstrüman kullanımının özellikle 80'lerdeki en iyi hallerinden biriydi. belki de son 100 senede popülerleşen en iyi şeydi.

ne garip o dönem erkeklerin uzun saçlarını, makyaj yapmasını, deri giymelerini kimse sevmemiş, herkes bu akımın temsilcilerini şeytani görmüş, onlarca dava açılmıştı. çünkü çocukların ahlakını bozuyorlardı. hem de "özgürlük ülkesi" amerika'da... dee snider orada bile tarzını bozmamış ve kendini savunmuştur. bazen en özgürlükçü görünen en çok baskıyı kurandır.

dee snider duruşmada

yazım hard-rock üstüne olsa da hard'n'heavy, heavy metal, glam, sleaze; kısaca 80s metal akımlarını da kapsadığını belirtmek isterim ki bunu benzer şeyleri dinleyen kişiler anlayacaktır. özetle şöyle bir şey:

whitesnake - here i go

işte bu şarkıdaki hisler 90'larda gittikçe azaldı ve 2000'lerde kaybedildi. her şey gerçekti de şimdi yansımasına bakıyoruz gibi geliyor bazen. bu dönemi sevenlerle müthiş anlaşıyorum. tersi durumda ben uyuşamıyorum ve eminim ki bu türe yatkın değilseniz dediklerimi ya da hissettiklerimi gram anlayamayacaksınız.

müzik mi toplumu yoksa toplum mu müziği yönlendiriyor?

bence müziğe bakmak kişilerin ilişki algısını görmek için yeterli. 80'lerin hard-rock'ındaki duruş ve ifade ettikleri şimdikiler... aynı mı? o boktan şarkıları reklam vermemek için yazmıyorum ama az önce youtube trending'e girdim, yine kulaklarım kanadı ve çıktım. her dönem iyiler var ama onlar da satır aralarında duruyor.

mesela eskiden 2 tip ilişki vardı. ya rocknroll&seks&alkol ya da gerçekten her türlü fedakarlığın olduğu bir ilişki türü yaşardınız. yani her şey kendi gibiydi. sevgili olmak sevgili olmaya benziyordu. birine sevgilim dediğinde o iş bitmişti. yazılı olmayan rock'n'roll kuralları vardı. dio'nun parçası var. ne demiş?

dio - rocknroll children

yaşamamış olsam belki de ben de bilmezdim ama biliyorum işte maalesef, çoğunu görünce de azıyla yetinmiyor insan. videodrome gibi bir şey olsa da hissetiklerimi aktarabilsem güzel olurdu. arada izler eğlenirdim. dio, whitesnake, skid row, iron maiden'ın duruşu ve söylediklerine eş, şu an ne var? bu insanlar böyle hissettiklerini için böyle parçalar yazıyordu. şu alttaki şarkı ayrılık şarkısı mesela ve zamanında mtv'de hit parça olarak çalıyordu. 20 sene önceye gitsek youtube olsa trending'de bu olacaktı:

skid row - wasted time

muadili yok. 90'larda azaldı ve 2000'lerde bitti. şimdi çok acayip ayrımcılık yapacam ama bu parçalarla büyümüş biriyle günümüzdeki müzikle büyümüş birini hislerinin aynı olması imkansız. tecrübelerim de olmadığını gösteriyor.

şu anda hala bu tür var ama geneli etkilemediği için insanların davranışları da etkilenmiş. 2000'lerin başında trend olmuş, sevmediğimiz bunlar da metal mi dediğimiz "evanescence", "linkin park", "korn" vs... gibi gruplarda bile üstte bahsettiğim duruş vardı ve kim derdi ki bunları arayacağız? şu an bakıyorum, o zamanlar burun kıvırdığım alttaki parçanın bile benzer bir duruşu varmış, 3. dakikadaki patlama mesela... çok güzel. bir duygu, bu kadar güzel ifade edilebilir. bazen tek 5'li akorla ve mesa boogie dual rectifier ile... biliyorlardı çünkü bunlar da aynı kültürün çocuklarıydı. dio'nun bahsettiği çocuklardı.

evanescence - my immortal

şu anki dinlediğim popüler müzik adına satılan şeylerde her şey kompresörden geçmiş gibi, üst ve alt noktaları yok, sıkıştırılmış. ben şarkıda bazen nefret duymak istiyorum mesela, bazen tam tersini istiyorum. bazen sadece özgür hissetmek için dinliyorum. kısaca kötü hissettiğimde de iyi hissettiğimde de dinliyorum. çünkü bu her şeyiyle bir kültür. aynen buradaki gibi döne döne dinliyorum.

ratt - round and round

maalesef bunları bilmeyen kişiler minicik sevgi kırıntısını bile arzu duyulmak ya da duymak olarak algılıyor. gözyaşı, kan ve ter olmayan yerde ilişki veya hisler olmaz ve bu kişiler bir o kadar kolay unutulur. benim için önemli bir parça olan bu da bütün histeriklere bonus olarak gelsin:

def leppard - hysteria

son söz

hard rock'ın günümüz gotik metal vb metal müziğinden farkı, içinde çok özel bir eğlence, romantizm, seks bulundurmasıdır bence. ayrıca bu müzik türünde dikkatimi çeken bir unsur ise hayata hiçbir zaman tamamen isyan halinde olmamaları adamların. her zaman işin bir yerinden bir eğlence çıkabiliyor. başka sert müzik türlerinde bu fazla yok mesela. hepsinde bir karamsarlık, bir içine kapanıklılık, bir alayına isyan durum. hard rock ile modern alternatiflerinin arasındaki fark, bizim halk müziği ile arabesk arasındaki farka çok benziyor.

Rock Müziğin Ana Akım Piyasada Güç Kaybetmesinin Sebepleri Nelerdir?