load albümü, the black album gibi çok popüler bir eserden ve 5 senelik bir aradan sonra piyasaya sürüldüğü için maalesef pek çok metallica hayranının beklentilerini karşılamamıştır. the black album'den sonra metallica'ya yöneltilen "artık eskisi gibi değiller. mainstream'e kayıyorlar" eleştirileri, 5 yıl aradan sonra çıkan load'un sound olarak değişik olmasıyla maalesef daha da alevlenmiştir. ben de bu albümle tanıştığım ilk zamanlarda birkaç şarkı dışında albümü beğenmediğimi hatırlıyorum ve load'un aslında kötü bir albüm olmadığını sonradan fark edenlerdenim; albümün tadını daha sonradan alan bir metallica hayranıyım. zaten o dönemde neredeyse herkesi etkisi altına alan "metallica, eski metallica değil abi yae" etkisi bir kenara bırakıldığında aslında gayet güzel bir albümdür.

sound olarak eski metallica albümlerinden farklılaştığı doğru olsa da, bu albümün güzelliğinden bir şey götürmez. zira metallica'yı bir de hero of the day'deki, mama said'deki daha ballad'ımsı ve yumuşak haliyle görürüz; çok da iyi olur. the house jack built'te talkbox kullanılmışlığı bile vardır. ayrıca şarkıların sözleri de hiç fena değildir.

bence bazı metallica dinleyicilerinin gaza gelerek yazık ettiği ve yüzüne bile bakmadığı underrated bir eserdir. bu kadar kötülenmeyi hak etmemektedir. gayet de çıtır bir kayıttır. ancak...

load, çok ilginç bir albüm kapağına sahip

dikkatsizce bakıldığında yanan bir sıvı gibi gözüken kapak resmindeki görüntü, aslında andres serrano isimli çok tartışılmış ve bir o kadar da garip bir fotoğraf sanatçısının eseridir.

load'un albüm kapağında gözüken o kırmızımsı şey, aslında iki pleksiglas tabaka arasına sıkıştırılmış kan ve menidir.

Arctic Monkeys'in Cesur ve Bir O Kadar da İlginç Albüm Kapağının Hikayesi