1530–1584 yılları arasında yaşamış olan korkunç ivan, çağdaşlarımızın çoğu için, 16. yüzyıldaki rus tarihinin bir sembolüdür.ilk taç giyen rus çarı, tek doğru düzen olarak gördüğü sistemi kurmak için hem sözleriyle hem de eylemleriyle dikkatlari üzerine çeken tarihi bir karakterdir.

çok uzun bir süre hüküm sürdüğü ve bu dönemde birçok önemli ve trajik olay yaşandığı döneminin uzun süre hatırlandığı ve hakkında gerçek kanıtların az olduğu göz önüne alındığında, çeşitli efsanelerin ortaya çıkması da şaşırtıcı değildir.

yapılan araştırmalar sonucu ortaya çıkmış bilinmiyor olarak kabul edilmiş, doğrulanmış ya da yalanlanmış bazı efsaneler şu şekilde:

korkunç ivan, çocukluğunda hayvanlara işkence yaptı

çar'ın, hayvanları çatılardan aşağı attığı ve at sırtında yoldan geçenleri çiğnediği iddia edilen ve ispatlanmamış bu efsane; moskova büyük prensi'nin tarihi'nde, askeri lider ve daha sonra siyasi göçmen olan prens andrey kurbsky tarafından anlatılmıştır.

korkunç ivan nöbetlerden muzdaripti

çar, sık sık tedavi arayan batıl inançlı bir adamdı, ancak onu özellikle de odalarına hiç erişimi olmayan kişilerin hikayelerine dayanarak teşhis etmeye çalışmak, 450 yıl sonra zor ve spekülatif bir çabadır. 1960'larda kalıntıları üzerinde yapılan bir çalışma, hükümdarın bir dizi kas-iskelet sistemi hastalığından muzdarip olduğunu ortaya koysa da "bilinmeyenler" kategorisindeki bu efsane ile de çar'ın iskelet kalıntılarından zihinsel durumunu belirlemek imkansızdır.

korkunç ivan ilk karısının ölümünden sonra delirdi.

zihinsel bozukluk yönüyle ilgili olarak, daha önce de belirtildiği gibi, çar ilk karısı anastasiya romanovna'ı gerçekten sevmiş gibi görünüyordu, kurbsky'ye yazdığı ikinci mektupta ondan;

"genç bir bakire"

olarak bahsetmişti.

"yanlış" kategorisine alınacak bu efsane sonrası çar, yıllar sonra bile onu hatırlamaya ve ondan sevgiyle bahsetmeye devam etti, bu da derin ve kalıcı bir sevgiyi ima ediyordu. ya düşmanları tarafından zehirlendiğine inanıyordu ya da kendini buna ikna ediyordu.

sürekli yeni eşler aldı ve eski eşlerinden kurtuldu.

çarın kişisel hayatı da siyaseti kadar karmaşıktı. ilk eşi anastasia ve ikinci eşi kabardey prensesi mariya temryukovna'nın ölümlerinden sonra, düğünlerinden sadece 15 gün sonra bilinmeyen nedenlerle ölen marfa sobakina ile evlendi. 1572'de çar, kilisenin genel olarak üçüncü bir evliliği bile onaylamaması ve bunu "domuz gibi yaşamak" olarak görmesine rağmen, din adamlarını kendisine dördüncü bir evliliğe izin vermeye zorladı. daha sonra beşinci kez evlendi, ancak hem anna koltovskaya hem de anna vasilchikova daha sonra manastırlara gönderildi.

görünüşe göre vasilisa melentyeva hiçbir zaman yasal bir eş olmadı. son çariçe mariya nagaya, 1580'de çarla evlendi ve 1591'de uglich'te belirsiz koşullar altında ölen tsarevich dmitry'yi doğurdu. ancak, ölümünden kısa bir süre önce, korkunç ivan hala yeni evlilik planları yapıyordu; kraliçe elizabeth'in akrabası mary hastings'in elini aramak için ingiltere'ye özel bir elçi, fyodor pisemsky gönderdi.

"doğru" kategorisindeki bu hikaye sonucu; çar evlenmeyi seviyordu ama suçlama asılsız denilebilir.

korkunç ivan aslında eşcinseldi

yabancı yazarlara göre, ıvan vasilyevich, gözdesi fyodor basmanov ile birlikte "günah"işlemeye başladı. ancak, bu kimse tarafından kanıtlamadı. çar kesinlikle “ideolojik” bir eşcinsel olmadı. askeri seferlerinde genellikle cariyeler eşlik ediyordu ve hayatının sonuna doğru, ingiliz büyükelçisi jerome horsey’e övünerek bin kızı kirlettiğini söyledi.

"doğrulamayan" bu hikayaye göre; korkunç ivan’ın “mutlak kraliyet otokrasisi” için hiçbir ahlaki kısıtlamanın olmadığına inandığı ve böylece saray çevresine üstünlüğünü gösterdiği anlaşılıyor.

zalimliği nedeniyle "korkunç" lakabını kazandı

çar, insanları birçok farklı yöntemle birden fazla kez idam etti. ancak, bunların farklı zamanlar olduğunu ve insan hayatının politik olarak çağımızdakinden farklı değerlendirildiğini hatırlamakta fayda var. "korkunç" terimi "acımasız" veya "kanlı"dan farklı olarak;

"düşmanlar için tehlikeli" veya "sert" anlamına gelen "şiddetli" bir çağrışım da taşır.

o kasvetli ortaçağ zamanlarında, idamlar hem batı'da hem de doğu'da yaygındı. ivan'ın vahşetleri, kasıtlı olarak teatral oldukları için göze çarpıyordu. bazı kaynaklara göre, korkunç ivan, boyar ivan fedorov'u saraya çağırarak;

"moskova'nın büyük prensi olmak ve benim yerimi almak için arzuladığın şeye sahipsin."

dedi ve ardından yaşlı hizmetçiyi bizzat bıçakladı.

1570 yazında, moskova'daki chistye prudy'de, önce yüzlerce "haini" affederek onları eşlerine ve çocuklarına bağışladı, ardından moskova'nın idari emirlerinin birçok önemli katibi de dahil olmak üzere kalan 120 kişi için gösterişli bir infaz düzenledi.

piskarev chronicle de;

"çarın katip ıvan viskovatov'un uzuv uzuv kesilerek ve bir diğer katip nikita funikov'un suda kaynatılarak infaz edilmesini emrettiğini" bildiriyor.

"doğru" kategorisindeki bu efsane otoritelerce;

"bu lakabı hak etti, ancak zalimliği yüzünden değil" olarak değerlendirilmektedir.

kızıl meydan'a bu isim verilmesinin sebebi korkunç ivan'ın orada insanları idam etmesidir

"yanlış" kategorisindeki bu hikayede; “kızıl meydan” ismindeki “kırmızı” kelimesi, “kırmızı kız” ifadesinde olduğu gibi “güzel” anlamına geliyor. bu isimle anılmaya ancak 17. yüzyılın sonlarından itibaren başlanmış.

korkunç ivan çok dindardı ve sürekli tövbe ediyordu

korkunç ivan, kraliyet zirvesindeyken isveç kralı ııı. john'u küçümseyerek "acı çeken" olarak adlandırdı ve hatta rakibi polonya-litvanya birliği kralı stephen báthory'ye gönderdiği mesajla kendisinin;

"tanrı'nın iradesiyle, asi insan arzusuyla değil, büyük devletlerin çarı"

olduğunu söyledi. fakat ölçülemez gururundan pişman oldu ve 1572 yazında novgorod'da, çar'ın kırım hanı devlet giray ile kesin savaşın haberini beklediği vasiyetinde;

"... beden yorgun, ruh acı içinde, bedenin ve ruhun yaraları çoğalıyor... soyguncuların eline düştüm, hem zihinsel hem de duyusal olarak... bu nedenle herkes tarafından nefret ediliyorum," şeklinde zihinsel durumunu anlattı.

"doğru" kategorisindeki bu hikayede; varisi tsarevich ıvan'ın ölümünden sonra oldukça sarsılan çar, emriyle idam edilenlerin listelerinin derlenmesini ve ölenler için manastır duaları için büyük miktarda parayla birlikte manastırlara gönderilmesini emretti.

"utanç duası" olarak geçen bu listelere göre yaklaşık 4.000 kişi öldürülmüştü.

korkunç ivan güçlü bir hükümdardı ve rusya'ya diz çöktürdü

"yanlış" kategorisindeki bu hikayede 16. yüzyılın başlarında rusya "diz çökmüş" değil, genç ve hızla büyüyen bir güçtü. ıvan'ın hükümdarlığı sırasında ülkede bir kriz başladı. livonya savaşı'nın zorlukları ve oprichnina'nın getirilmesi nedeniyle toprakların tahribatı, köylülerin özel arazilerden sık sık ayrılmasına yol açtı.

1580'lerin başlarındaki kadastro defterleri, birçok bölgede ekilebilir arazinin önemli ölçüde azaldığını ve nüfusun ya öldüğünü ya da kaçtığını gösteriyor.

korkunç ivan boyarlardan nefret ediyordu

16. yüzyılda bir boyar, o zamanki seçkinler arasında, çar'ın sarayında en yüksek rütbeydi. boyar duma üyeleri, çar'ın voyvodaları, elçiler, valiler nesiller boyunca moskova prenslerine hizmet etmiş ataları olan asil aileden geliyordu. meşru yöneticilerin soyundan gelen çar ivan vasilyeviç, belirli bir boyar'ı idam edebilirdi, ancak onun yerine en sadık ama sıradan adamları veya hatta belirsiz taşra soylularını ataması hiç aklına gelmedi.

"yanlış"kategorisindeki bu hikayede, oprichnina'da çar'ın yeni hizmetkarları "düşük bir soy"dan değildi. oprichnaya duma'ya kabardey prensi mihail çerkasski başkanlık ediyordu. ayrıca diğer eski ve dürüst moskova ailelerinin üyeleri de vardı ve oldukça saygın hizmetçi ailelerden geliyorlardı.

korkunç ivan, yönetmekten yorulduğu için tahttan çekilme kararı aldı

30 ekim 1575'te korkunç ivan, vaftiz edilmiş tatar çareviç simeon bekbulatovich'i tahta oturttu. simeon bekbulatovich'e dilekçesinde, mütevazı bir şekilde kendisini;

"moskova'nın küçük prensi ivançik"

olarak adlandırdı ve "neglinnaya'nın ötesinde... eski taş köprü'nün karşısındaki arbat'a" yerleşti. ancak gerçek gücü kimseye bırakmadı ve 11 ay sonra önceki yerine geri döndü ve simeon'u tver büyük dükü olarak atadı.

"bilinmiyor" kategorisindeki olay hakkında tarihçiler bu gösterinin ne anlama geldiği konusunda hala tartışıyorlar.

çar, oprichnina'yı sessizce canlandırmak mı istiyordu?

kilise'nin ayrıcalıklarını elinden almak için başkalarını mı kullanmak istiyordu?

komşu polonya-litvanya devletinin tahtını mı talep ediyordu?

korkunç ivan oğlunu öldürdü

çoğu tarihçi, çar'ın gelininden duyduğu memnuniyetsizlikten veya halkın ordunun başında görmek istediği oğlundan şüphelenmesi ve kıskançlığından dolayı baba ile oğul arasındaki anlaşmazlıklardan bahseder. 1581'deki o kasım gecesi ne olduğunu asla kesin olarak bilemeyeceğiz ama ilya repin'in ünlü tablosunun gerçeğe uymadığı söylenebilir:

19. yüzyılın sonlarında yayınlanan belgeler, çareviç'in "hastalandığını" gösteriyor. babası moskova'dan doktorları odasına çağırdı, ancak tedavi başarısız oldu ve 11 gün sonra ivan ivanoviç öldü. hastalığa neyin sebep olduğunu ve gerçekten de bir bastonla kafasına ölümcül bir darbe vurulup vurulmadığını asla bilemeyeceğiz.

"bilinmiyor" kategorisindeki bu efsane sonrası çareviç'in mezarı açıldığında, kalıntılarının toza dönüştüğü ve sadece kafatasının alt çenesinin kaldığı görülmüştür.

korkunç ivan sibirya'yı fethetti

sibirya'nın "fethi", ancak 18. yüzyılda tamamlanan uzun bir süreçti ve keşfi ve sömürüsü günümüze kadar devam ediyor.

"yanlış" kategorisindeki bu efsaneye çar ivan'ın bu girişimin başlatıcısı veya lideri olduğuna inanmak için hiçbir neden yok.

tuz üreticileri stroganovlar, cesur ataman yermak timofeyeviç ve müfrezesini, sibirya hanı kuchum'un baskınlarından cis-ural bölgesindeki mallarını korumak için davet ettiler. 1582 sonbaharında, yermak'ın 540 kişilik müfrezesi urallar'ın ötesine geçti. küçük bir grup insan dağları aşıptobol ve ırtysh nehirleri üzerinden sibirya hanlığı'nın kalbine girdi ve başkenti qashliq'ı ele geçirdi, yermak buradan hediyeler ve zafer haberleriyle moskova'ya elçiler gönderdi.

"yanlış" kategorisindeki bu hikayede, 1585'te yermak öldü ancak kazakların ve moskova'nın hizmetkarlarının yeni müfrezeleri onun ayak izlerini takip etti. sibirya'nın gelişimi başladı ve yeni şehirler ortaya çıktı.

korkunç ivan iyi eğitimliydi, birçok dil bilirdi ve kendi kütüphanesi vardı.

çar ivan, figüratif düşünme konusunda nadir bir yeteneğe ve bir orta çağ bilgini için alışılmadık olan "acı" bir üsluba sahipti.

16. yüzyılın gizemlerinden biri de çar'ın kütüphanesinin nerede olduğu ve nasıl oluşturulduğudur.

"doğru" kategorisindeki bu hikaye, 1819'da dorpat üniversitesi'nde profesör olan christoph dabelow, cicero, tacitus, polybius, aristophanes ve diğer antik yazarların eserlerini içeren kütüphane kitaplarının bir envanterini keşfetmesiyle desteklenmektedir.

ne yazık ki, bu envanterin orijinalleri veya kütüphanenin kendisi, bunları aramak için yapılan sayısız girişime rağmen bugüne kadar bulunamadı. ancak, bu el yazmaları olmadan bile, bir zamanlar çar'a ait olan 100'den fazla kitabın var olduğu bilinmektedir.

ıv. ıvan'ın girişimiyle, kendi saltanatı da dahil olmak üzere dünyanın yaradılışından itibaren insanlığın anıtsal bir tarihi olan resimli kodeks derlendi. bu kodeksin son ciltlerinin kenar boşluklarına bilinmeyen bir editör tarafından yapılan gizemli "eklemeler", korkunç ivan'ın sarayındaki olaylar hakkında benzersiz bilgiler içermektedir.

korkunç ivan doğal yoldan ölmedi: zehirlenerek öldü

çarın sağlığı hayatının sonuna doğru önemli ölçüde kötüleşmişti. 18 mart 1584'te hayatını kaybetti ve moskova'da ölümüne dair söylentiler yayılmaya başladı ancak elbette "bilinmeyen" kategorisi"nde değerlendirilebilecek bu söylentileri, tarihçiler bu konuda ortak bir görüşe sahip olmadıkları için kanıtlamak veya çürütmek imkansız.

çar'ın iskelet kalıntıları incelendiğinde yüksek bir cıva içeriği ortaya çıkardı ama bunun, ıvan'ın frengi tedavisi için kullandığı o zamanki yaygın tıbbi merhemlerden kaynaklanmış olabileceği düşünülüyor.