çok eski tarihlerden kalma kitabeleri, yazıtları ve dokümanları ona zarar vermeden okumak aslında bazı örnekler için gerçekten çok zor. eski yazılı sahifelerin yazımında kullanılan materyal ve mürekkebin özelliklerinden dolayı, çok daha eskilerin ise hayvan derilerine yazılmasından dolayı bunları açmak, incelemek ve bunu zarar vermeden yapabilmek norveçli balıkçılar ve isviçreli bilimadamlarını kara kara düşündürmüş.
"la nedicik şimdi? acayip te merak ediyorum ha ne yazıyor içinde. belki hazine haritasıdır olm lan!abbaaavvv! ihbin ihbin!" diye diye bir yere varamayınca bunların imdadına ingiliz bilimadamları yetişmiş.

500 milyon amerikan yeşili harcayıp parçacık hızlandırıcı yapmışlar efendim.
donut gibi la

neyse efendim, bu parçacık hızlandırıcıya senkrotron demişler. ingilizler yaptıkları bu tesise diamond synchrotron demişler ve burada güneşten 10 milyar kat daha parlak ışık elde ederek on son model güneş gözlüklerini test etmeye başlamışlar.

bu parçacık hızlandırıcı ile bahsi geçen çok eski kitapları tıpkı bir xray cihazı gibi tarayarak 3 boyutlu katmanlarını çıkarmayı başarmışlar. kitapları kapaklarını açmadan okumak mümkün olmuş. ama bunun ilginç bir detayı daha var, bu sistem daha çok eski dini kitapların okunmasında kullanılmış. yani daha çok teolojiye hizmet etmiş.

açıkcası ben "vay amk!" dedim öğrenince. siz de deyin la!

kaynak