Kediler, Ölen Sahiplerini Yer mi?
"ölü bir beden artık leştir, bu nedenle evcil kediler acıktığı zaman için sizi yemesi mümkündür. yemeden önce ne kadar bekleyeceği, kedinin yaşına, boyutuna, metabolizmasına ve sağlığına göre değişkenlik gösterir. kediler, çiğnemesi daha kolay olacağı için cesedi, çürümenin ilk aşamasındayken yemeye başlar.
aslında bu çok nadir görülen bir durumdur. kediler neyin canlı, neyin ölü olduğunu ayırt edebilir. ayrıca evcil dostlarımız kendi tercihleriyle leş yiyici değildir. beslenme düzenini biz belirlediğimiz için, çiğ et yemeye alışkın değildir. ancak bir cesedini yemesi, uzunca bir süre başka yiyecek seçeneği kalmadığında geçerlidir.
bu doğal bir davranıştır. avlanma ve hayatta kalma içgüdüleri devreye girer. duygusal açıdan bakıldığında bir insan seçenek dışı gibi görünse de, ölmüş bir insan yine de bir kedi için yiyecek seçeneğidir.
ev kedilerinin ölü sahiplerini yediğine dair belgelenmiş en eski vakalardan biri 1994 yılında yayınlanmıştır. the american journal of forensic medicine and pathology'ye göre; ölen bir sahibin bedeninde, kendi kedisi tarafından ölüm sonrası yaralanmalar tespit edilmiştir. yaralanmaların çoğu, vücudun daha yumuşak bölgelerinde lokalize olmuştur.
2001'de yayınlanan bir başka çalışma da, ölen kişinin herhangi bir kedisi olmamasına rağmen, cesedin bulunduğu bölgeye gelen kedilerinin cesedin bir kısmını yediği görülmüştür.
araştırmalar, kedilerin neden insan cesedi yediğine dair çok az kanıta sahiptir, çünkü fırsat sunulduğunda bile bunu neredeyse hiç yapmazlar.
bir çalışma, kasıtlı olarak vahşi kedilere bu fırsatı sunmuş."insan cesetleri, özellikle araştırma amacıyla colorado whitewater'daki adli soruşturma araştırma istasyonu'na bağışlandı. journal of forensic sciences, vahşi kedi kolonisinin insan cesetlerini yediğini tespit edilmiştir..." kontrollü ortamda, insan cesetlerini, hayvan cesetlerinden farksız görüyorlardı.
kediler sahiplerini yemeyi düşünüyor mu?
evcil kedilerin, sahiplerini öldükten sonra yemeleri akla yatkındır. ancak bunun nedeni, onları başka bir hayvan leşinden farklı görmemeleridir. çürüme kokusu ve yiyecek ihtiyacı başlıca etkendir.
bir kedinin sizi av olarak görmesi için hiçbir neden yoktur. bazen, insanlara karşı agresif tepkiler veren kediler bile bunu korkudan ve bölgesel davranışlardan dolayı yaparlar. ev kedileri insanları avlamaz, bu yüzden bizi yiyecek olarak görmezler.
kedim beni uykumda yer mi?
bu mümkün değil. kedilerin keskin bir koku alma duyusu vardır. anekdotlara dayalı kanıtlar, sahiplerindeki hastalığı bile tespit edebildiklerini belirtiyor.
bir kedi çürümenin başlangıcının kokusunu kolayca alır ve bir canlının ölü olduğunu anlar. yaşayan sahibini ölü bir sahiple karıştırmaz. bir kedi gece boyunca, yakın hissetmek ve sağlığınızı kontrol etmek için nefes alış verişinizi kontrol edebilir. olası bir yemeğin kokusunu almaya çalışmaz. sadece varlığınızla rahatlar ve iyi olduğunuzdan emin olur. kendinizi kötü hissettiğinizi anlarsa, daha çabuk iyileşmenize yardımcı olmaya çalışabilir. amacı sizi uykunuzda yemek değildir.
kediler ölü bir bedeni ne zaman yemeye başlar?
vahşi kedilerle ilgili daha önceki çalışmada bahsedildiği gibi, çürümenin erken aşamalarında olan insan cesetlerini tüketme olasılığının daha yüksek olduğu söyleniyor. ayrıca, kedilerin vücudun daha yumuşak doku bölgelerine daha fazla yöneldiği keşfedilmiştir. bunlar arasında omuzlar, kollar, dudak, burun ve deridir.
bunun nedeni muhtemelen bir kedinin çenesinin gücüdür. yabani ve evcil bir kedinin çenesi, ataları kadar sert lifleri yırtacak kadar güçlü değildir. bu durum özellikle insan gibi büyük leşler için geçerlidir. sonuç olarak, kedigiller ceset yenemeyecek kadar sertleşmeden önce cesedin daha yumuşak kısımlarını tüketir.
genel olarak kedilerin doğası
evcil kedilerimiz bile belirli içgüdülerle donatılmışlardır ve bunların en temeli her ne pahasına olursa olsun hayatta kalmaktır. evcil kediler yemek için büyük ölçüde insanlarına bağımlıdır. bu nedenle, yiyecek kaynakları azaldığında veya dengesizleştiğinde, yemek için sert önlemlere başvuracakları doğal bir sonuçtur.