japon sineması, 19.yy'da geyşaları konu alan kısa belgesellerden, 60'larda pik noktasına ulaştığı filmlere ve günümüze değin gözümüzün pasını silen sinemadır. ilk usta pek tabii ki kenji mizoguçi'dir. kendisi 1920 ile 1930 arasındaki on yıl içindeki kısa dönemde samuray filmlerinden, melodramlara elliden fazla film yaparak japon sinemasının sağlam temellerini atmıştır.

1940'lara geldiğimizde akira kurosava sazı eline alacaktı

insani duyguları onun kadar derinlemesine irdeleyen çok az yönetmen olduğunu söyleyelim. altın çağın büyük ustalarından üçüncüsü ise yasujiro ozu'dur. ozu'nun nev-i şahsına münhasır natüralist tarzı kimleri etkilemedi ki; jim jarmusch, mike leigh ve wim wenders gibi kalburüstü yönetmenlerin filmleri ozu menşelidir.

1960'larda ise sahneye hiroşi teşigahara çıkıyor

kendisi suna no onna ile dikkatleri ciddi anlamda tekrardan japon sinemasına çekiyor. 1980'lerde ise anime uzun metrajlı filmler devreye giriyor. 90'lar, 2000'ler günümüz derken müthiş bir külliyat ile japon sineması dünya sinema tarihinde önemli bir yere sahiptir. bu anlamda japon sinemasının adeta insan psikolojisinin röntgenini çektiğine inandığım en iyi 10 filmini de buraya bırakalım. şimdiden iyi seyirler.

saikaku ichidai onna / yönetmen kenji mizoguchi / 1952

venedik film festivalinde gümüş aslan'ı kazanmasının uluslararası başarısı, japon sineması'nın batıda popülerleşmesine katkısı çok büyüktür.

rashomon / yönetmen akira kurosava / 1950

insanoğlunun kendine dair tüm gerçeklerini görebileceği müthiş bir meditasyon. deneysel sinematografisi ve zamansız hikayesi bugün hala incelenir.

tokyo monogatari / yönetmen yasujiro ozu / 1953

japonya'nın batı modernizminin gelişiyle boğuştuğu dönemde tokyo'daki hayata dair müthiş fikirlerin resmedildiği bir şaheser.

jigokumon / yönetmen teinosuke kinugasa / 1953

uluslararası alanda gösterime giren ilk renkli japon filmi. cannes film festivali'nde altın palmiye ödülünü kazanmıştır ki bu onuru kazanan da ilk japon filmidir.

suna no onna / yönetmen hiroşi teşigahara / 1964

filmin uyarlandığı abe kobo'nun kitabı sartre'ın gizli oturum ve beckett'in mutlu günleri gibi varoluşçu eserlerle karşılaştırılır ki bu açıdan kayda değer bir edebi eserdir de ayrıca. gerçekten büyülü, zamansız bir kalite olduğunu söyleyebilirim.

koroshi no rakuin / yönetmen seijun suzuki / 1967

gerçeküstü yakuza tarzı gangster filmi. sıradışıdır ki birçok yönetmeni de etkilemiştir.

ran / yönetmen akira kurosava / 1985

kurosava'nın kariyerinin son destanı ran, kurosava külliyatının en iyilerinden.

seppuku / yönetmen masaki kobayaşi / 1962

samuray kurallarını eleştiren nefis bir film.

sen to chihiro no kamikakushi / yönetmen hayao miyazaki / 2001

miyazaki özellikle, kapitalizm, eşitsizlik, tüketicilik ve kimlik kaybı gibi konuları ele alır. anime filmlerinin şahıdır.

paprika (anime) / yönetmen satoşi kon / 2006

film, bilinçaltının farklı aynaları olarak kabul edilebilecek rüyalar, resimler, ekranlar ve internet ağını da içeren bir ayna dünyası yaratır. satoshi kon, modernleşme sürecinde bireylerin bilinçaltı arzularının ifadesini ve öz kimlik eksikliğini keşfederek, rüyayı adeta bir çekirdek haline getirir. izlenesidir.

2. Dünya Savaşı'nın Japonya'dan Nasıl Göründüğünü Anlatan Film: Ateş Böceklerinin Mezarı