ortaçağ dünyasında tarlada, ocakta, bağda bahçede çalışan insanların vücutlarının açıkta kalan bölgeleri güneş etkisi ile doğal olarak bronzlaşmaktaydı. tabii ki bronzluk şimdiki zamanlarda olduğu gibi sağlıklı bir ten göstergesi olarak görülmez, pek makbul birşey değildi. o kişinin çalışmak zorunda kalan, alt tabakaya ait birisi olduğunu gösterirdi.

oysa buna karşın soylular, özellikle kuzey soyluları bembeyaz tene sahiplerdi. sokakta çalışmak zorunda kalmayan, saraylarda yaşayan, güneşlikleri ile, tahterevanları ile gezen soylular asla bronzlaşmaz, bunun için özellikle çaba sarfederlerdi.

zaman içerisinde zengin olan ancak bu zenginliği aileden gelmeyen, ticaret ile kazanan bir zümre türedi. hatta bu zümre, tıpkı şimdi kendini daha zengin göstermek için ihtiyacı olmadığı halde binlerce liralık telefonlar alan salaklar gibi, kendilerini doğal olmayan beyazlatma yöntemlerine gittiler (fondötenler gibi)

gerçek asilzadeler ise fondöten gibi materyaller kullanmazlardı ki, soylu oldukları belli olsun (aslında bu asilzadelerin ingiltere hanedanı dahil olmak üzere hepsi almandır da, o konu çok uzun... girmeyeyim.)

neyse efendim. el özet

bu doğal sarışınlar çakma sarışınlar gibi değildi, tenleri özel çabaları sonucunda o kadar açıktı ki, zaman zaman bazılarının teninin üzerinden damarları görünürdü. tıpkı kadınların varisleri gibi olan bu görüntü, bir takım cildiye nedenlerinden ötürü mavi görünürdü. işte bu kişilere mavi kan dendi.

bu soylular avrupada hep, mutlaka her daim birbirleri ile evlendiler. o avrupa masallarında görünen prens komşu çiftliğin seyisi değil yani.

bugün avrupa'daki bir şerit halinde bayraklarda görülen ama altta ama üstteki mavi rengin de atıfta bulunduğu şey budur. fransız ihtilali sonrası yeniden birlik olan ülkede kırmızı renk emekçileri, beyaz fondötenli burjuvaları, mavi ise asilzadeleri simgeler ve ülkenin ihtilal sonrası birleştiğine gönderme vardır.