I'm Not There Filmindeki Farklı Oyuncular, Bob Dylan'ın Hangi Tarafını Simgeliyor?
i'm not there... oyuncu kadrosunda christian bale, cate blanchett, heath ledger, ben whishaw, richard gere, julianne moore, marcus carl franklin charlotte gainsbourg'un olduğu; yönetmen koltuğunda todd haynes'ın oturduğu; 2007 yapımı; bob dylan'ın hayatından uyarlanan biyografi-müzik filmi. belgesel yönü ağır basmasına rağmen anlatı yapısıyla kurgusal niteliktedir.
savaş karşıtı ve halkçı yanı ağır basan "aktivist" kimliğiyle bilinen ve yaptığı eserlerle tüm dünyaca tanınan bob dylan. kendisine hayran olmamak elde değil. hem huzursuz ve huysuz bir adam hem de çocuksu. birden fazla kadında yaşamaya da çalışıyor, ani çıkışlar ile aşkı da kabarabiliyor. bob dylan halkın olmamasını istediği bir adam belki de. ahlak kuralları içerisinde yaşamak gibi bir zorunluluk hissetmiyor. gerçek bir sanatçı gibi o da doğaya yakın, ahlak kelimesinin altında ezilip büzülmüyor. iyi olmak için uyumaya gerek duymuyor. gücünün sonuna kadar ayakta kalmaya çalışıyor, ölmeye yeltenerek.
filme gelecek olursam; şöyle ki dylan dinlemeyenler bu filmi rahatlıkla es geçebilir, hatta 2 saatlik bir sıkıntıdan kurtulabilir. dylan sevenlerse yüzlerinde bir gülümsemeyle filmi seyredebilir. ben kendimi dylan müziklerine bırakıp izledim. filmin ne süresi gözümde büyüdü ne de karakter karmaşası.
bir kere film kesinlikle bir bob dylan biyografisi değil. böyle bir film bekleyenler hiç başlamasın. filmde 6 karakter izliyoruz ama hepsi aynı tatta değil hatta dylan’dan özellikler barındırsa da hiçbiri dylan değil. hepsi onun bir hali sadece.
marcus carl franklin'in canlandırdığı karakter; kendisini ve ne yapacağını arayan siyahi bir çocuk rolünde woody guthrie (dylan’ın en çok etkilendiği folk müzik şarkıcısı).
ben whishaw'ın canlandırdığı karakter; manifestosunu bir sorguda anlatan arthur rimbaud (yine dylan’ı çok etkileyen fransız şair) "şiir çıplak bir insan gibidir." sözüyle dylan’ın felsefesine bir pencereden bakmamızı sağlıyor.
richard gere’ın suretinde canlanan karakter; 19. yüzyıl çiftçisi billy the kid (dylan’ın pat garrett filmi için yazdığı ‘knockin’ on heaven’s door’ şarkısından vücuda gelmiş.)
christian bale'in canlandırdığı karakter; protest müziğin yükselmekte olan isyankâr ismi jack rollins (dylan'ın kariyerinin başlarındaki hali).
heath ledger'in canlandırdığı karakter; sorunlu ilişkileri ile yalnız bir yıldız robbie clark (dylan’ın özel hayatının resmi).
cate blanchett'in canlandırdığı karakter; elektronik müziğe geçişi ile hayranlarının nefretini kazanan sarkastik karakteri ile jude quinn (dylan’ın kariyerinde sekteye uğradığı zamanlar).
film; tutarlı bir zaman çizgisine bağlı kalmak istememiş. altı farklı karakterin hepsi farklı yaş gruplarına tekabül ediyor. hikayeler birbirlerinin devamı ya da sonrasını aktaran bir anlatının aracı gibi görünmüyor. yani hikayenin biri bitip diğeri başlamıyor.
filmdeki oyunculuklar muazzam. fakat cate blanchett'e ayrı ayrı parantez açmak gerek. cate blanchett’in olağanüstü biçimde erkek olduğu sahneler ışıldıyordu adeta. oscar'a aday olmuş fakat alamamış. bence kesinlikle hak edilen bir performansmış.
dylan’ın müziklerini film boyunca dinlemek enfesti. bazı sahnelerde çalan müzikler klip niteliği taşıyordu. tüm oyuncuları geçerek söylüyorum, sırf cate blanchett’ın o donuk tavırları için bile film izlenebilir.
ben filmi beğendim, bob dylan’a bir bağlılığım olmasaydı bile beğenirdim. aynı zamanda dylan’a dair yeni şeyler öğrenmiş oldum.