antik yunan'da şarap kutsal, hatta tanrıların içkisi denebilecek bir konuma sahipti. sözüm ona dionysos şarap ve bağbozumu tanrısıdır. roma'da da şarap daima aristokrasi ile özdeşleşmiş ve kutsal bir yere konmuştur. günümüzde hristiyanlıkta şarabın kutsallığı ve ayinlere malzeme olması roma geleneklerine bağlanabilir.

bütün bundandır ki şarap ince ve zarif kadehlerde servis edilir.

şarabın aksine bira genelde yoksulların, ayak takımının içkisidir. hele ki romalıların "barbar" kavimlerle çatıştığı bir dönemde günümüzde oktoberfest'i ile ünlü almanlar, pubları meşhur irlandalıların sevdiği ve içtiği bira barbarlığa atfedilmiştir. roma'daki yüksek, asil sınıfın içtiği şarapların aksine roma boyunduruğu altında bile bu kavimler ve ayak takımı kendi publarında fıçı fıçı birayı içmeye devam etmiştir.

bugün roma'nın akdeniz havzasındaki topraklarında yer alan ve dilleri latinceden türemiş italyanlar, fransızlar ve ispanyollar için şarap bir numaralı tüketilen içkidir. germen kavimler olan almanlar, ingilizlerse birayı tercih ederler. yine de gelenekler günümüze kadar ulaşır ve bugün markette daha ucuza aldığınız şarabı zarif bir kadehe doldur, 33'lüğü 9-10 lira olan bir buğday birasınıysa fıçı gibi kaba bir bardakta içersiniz.