"şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. acı, insanın yüreğini paralayan ve sırrını kimseye anlatmadan birlikte ölmesi gereken şeydi. kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbürüne çevirme cesaretini bile yok eden şeydi."

"- ne diyorsun sen, küçük; babanı mı öldüreceksin?

- evet, yapacağım bunu. başladım bile. öldürmek, buck jones’un tabancasını alıp güm diye patlatmak değil! hayır. onu yüreğimde öldüreceğim, artık sevmeyerek… ve bir gün büsbütün ölecek."

"bana baktı ve yer yüzünün geri kalan bölümündeki bütün eksikliklerin yerini dolduran bir iyilikle gülümsedi."

"herkesin bir portuga'sı vardır. yaşama cemre gibi düşen, kaybolan karanlıkta aniden."

"uyuyalım. insan uyudu mu her şeyi unutur."

"masalın nerede bittiğini, hayatın nerede başladığını fark edemiyorum. bazen suratıma garip bakıyorlar, o zaman uyanır gibi oluyorum."

'' “daha çok anlat” dedim.
“hoşuna gidiyor mu?”
“çok. elimden gelse seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum.”
“bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?”
“gider gibi yaparız." ''

"kimseden hiçbir şey beklemiyorum. böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum."

"bir çocuk yüreği unutur ama asla bağışlamaz."

"bazıları için ölmek kolaydı. uğursuz bir trenin gelmesi yetiyordu, tamamdı bu iş. ama benim için göklere uçmak ne kadar güçtü. herkes engel olmak için bacaklarımı tutuyordu."

Küçük Prens Kitabından İnsanın Bakış Açısını Uçurup Bambaşka Bir Noktaya Çıkaran Alıntılar