bir gruba huzurevi yönetiminin her şeyi onlar için düşlüneceği ve yapacağı, kendilerinin hiçbir şeye karışmamaları ve hiçbir konuda kendilerini yormamaları gerektiği söylendi. bütün sorumluluğun bakıcılarında olduğu ve bakıcıların her daim yardıma hazır olduğu vurgulandı.

diğer gruba verilen mesaj ise “bu sizin hayatınız ve onu bu huzurevinde nasıl geçirmek istiyorsanız o şekilde geçirmelisiniz” idi. örneğin, bu gruptaki yaşlılar odaların dekorasyonunu gönüllerince değiştirebilecek, zamanlarını nasıl değerlendirmek istediklerine kendileri karar verecek, ayrıca kendi seçtikleri saksı bitkilerine kendileri bakacaklardı.

diğer grubunsa her şeyine yönetim karar veriyordu
bitkilerini bile yönetim onlar için seçmişti ve onlara bakmak bakıcıların işiydi.

üç hafta gibi kısa bir sürenin ardından bu iki grup karşılaştırıldığında, hayatları üzerinde görece söz sahibi olan yaşlıların çok daha mutlu, zinde ve de aktif oldukları görüldü.

bir buçuk yıl sonra bakıldığında ise, bu gruptaki yaşlıların daha sağlıklı oldukları ve de ölüm oranlarının çocuk muamelesi gören gruba göre daha
düşük olduşu gözlendi.

bu araştırmanın benzerleri daha sonra hapishanelerdeki mahkumlarla ve evsiz barınaklarında kalanlarla tekrarlandı. her defasında bulunan, hayatlarının en azından belli yönleri üzerinde kontrol sahibi olan bireylerin psikolojik ve de fizyolojik açıdan daha sağlıklı olduğuydu.

langer, e. j., & rodin, j. (1976). the effect of choice and enhanced personal responsibility for the aged: a filed experiment in an instituttional setting.
journal of personality and social psycholgy, 34, 191–198
rodin, j., & langer, e. j. (1977). long-term effects of a control-relevant intervention with institutionalized aged.
journal of personality and social psychology, 35,897–902.