bu tür yarışmalar kozmetik sektörünün, modanın ve tv yapımcılarının pazarını geniş tutmak ve kitleyi de yemlemek için yaptığı organizasyonlardır. düşünün, güzelliği ödüllendiriyorlar. güzel olan bir genç hanımın yaşam grafiğinde ani bir tırmanış imkanı sunuyorlar. 

güzel olmak için o genç hanım hiçbir şey yapmadı. zaten öyleydi. güzel olmak için çalışılmaz. şimdi bana bakımlı olmaktan söz edecek arkadaşların kalbini kırarım, o başka bir konu. karıştırmayalım.

bu insanları yalnızca güzel oldukları için neden ve ne hakla ödüllendiyorlar? bu insanlar, çok çalışıp bir konuda başarılı mı oldular? ağızlarının, burunlarının şekli, kıvrımlarının albenisi yüzünden onlara güzel diyor ve sonra onlardan medya figürleri yaratıyorlar. aradan yıllar geçiyor, bu güzel hanımlar güzel yemekler yiyor, güzel arabalara biniyor, televizyona çıkıyor, halkın ilgisine mazhar oluyor, ünlü iş adamlarından biriyle evleniyor ya da film sektörünün içinde oradan oraya savruluyor.

sonra marifetmiş gibi insanlar onları anarken filanca tarihin türkiye güzeliydi diyorlar. eskiden, yani cumhuriyetin ilk yıllarında, güzellik yarışmaları düzenlenmesinin maksadı başkaydı, o zaman kadın bir meta değildi, her cumhuriyet kadınının özendirildiği zarif, görgülü ve sağlıklı bir bedene sahip kadının varlığı rehberlik ediyordu. ülkenin son on yıllarına bakalım, hangi güzellik kraliçesi herhangi bir konuda kendisini televizyondan izleyip kalçalarına bakarak iç geçiren halktan daha önde? para mı? onu geçiniz.

olimpiyatlara bakalım, usain bolt namında bir adam var, insan ırkının fiziksel sınırlarını zorlayan bir başarı elde etti, bu takdir edilecek bir şey elbette. kitap yazan insanlar var, bu takdiri hak ediyor. okul birincisi olanlar, tus sınavında dirsek çürütenler, çatır çatır osmanlıca okuyanlar, evinde birkaç kitap fazla bulunsun diye yol parasını kullananlar bir değer üretiyor. peki bu güzeler ne üretiyor?

güzel olmakla elde ettikleri ayrıcalığı yıllarca konservatuarlarda dirsek çürüten, imkansızlıklar içinde tiyatro okuyan, oyuncu olan insanlar yakalayamıyor. çünkü yapımcılar yetenek istemezler, daha çok satacak bir şey isterler. 

insanların güzel olması güzel de, güzellik yarışmasına katılan bir kadın, geri kalan her şeyimi boşverin, yalnızca madde olarak değerliyim ben diyor, kendini metalaştırıp tüketim toplumunun raflarına konulmak üzere sunuyor. 

sorsanız her şeyi bilirler, çevreye duyarlıdırlar, okurlar, yazarlar, on parmaklarında on marifettir. yalnızca güzellikleri yüzünden değil sempatiklikleri yüzünden seçilmiş oldukları izlenimini vermek için yarışmalarda onlara sorular sorulur. onlar da gençliğin enerjisi ve hırsın azametiyle soruları yanıtlarlar. çoğu bu hırsını belli etmek istemez, ancak insan bu, gözlerinden okunur.

son olarak; güzellik yarışması izleyip ıslak hayaller kuran erkekler ve o genç kadınlara bakıp kendine uyarlayabileceği ne olduğunu anlamaya çalışan kadınlar, hepiniz kusurlusunuz. bu toplumu, güzellik adı altında kirletiyor ve hiçbir değer üretmiyorsunuz.

unutmadan, iki cinsiyet var, biri erkek diğeri kadın, bir cinsel deneyim yaşamamış olduğunu vurgulayan bir söz de o kadını metalaştırmaktır, sanki değerinden bir şey eksilirmiş gibi kendisine kadın dendiğinde huysuzlanan insanlar var. demem o ki, hiç iyi etmiyorsunuz. güzellik yarışması, çirkinlerin işidir. güzelliği bulup bir kaşık suda boğuyorsunuz, farkında değilsiniz...