national geographicte izledigim bir programda ogrendigim seçim paradoksu konusu çok ilgimi çekti. ınsan beyni bir seçim yaparken çok fazla seçenek olduğu zaman mutsuz olurmuş.

mesela yanyana iki dondurmaci dükkanından biri 10 diğeri 3 çeşit dondurma satsa pek çok insan seçeneğin daha fazla olduğu dükkana girer, seçim yapmakta zorlanır. bazen yapamaz, yapsa bile mutsuz olurmuş. 

avm'de bütün gün dolaşıp çeşitli seçimler yapan bir insan akşam eve geldiğinde en basit bir problemi bile cozemeyecek halde olurmuş. 

yapılan deneyde iki kişinin fotosunu gösterip birini seçmesini istediklerinde, secim yapildiktan sonra benzer bir üçüncü foto gösterilip neden bunu seçtiği sorulduğunda kişi yaptığı seçimi savunmaya geçiyor aslında seçtiği kişinin aynı olmadığını fark etmiyor bile.

demek ki seçtiğimizi düşündüğümüz şeyleri tam olarak fark bile etmiyoruz.seceneklerin sonsuzlugu aynı zamanda günümüz insanındaki mutsuzluk hissinin temel sebebi gibi.
hayat yaptigimiz seçimlerden oluşuyor ve bu seçenekleri ne kadar azaltirsak, hayatımızı ne kadar sadelestirirsek mutluluğu yakalama ihtimali o kadar yükselir diyebilir miyiz?

güzel bir söz geldi aklıma.
simplicity is the ultimate sophistication