bir problem sürekli insanın karşısına çıkıyorsa, o insan o problemi çözemiyor demektir

bir kere çözse "hoop..." yok olacaktır, bir daha karşısına çıkmayacaktır ama, çözmesi söylenmesi kadar kolay değildir.

eş seçimi böyle bir problemdir. aslında kadın-erkek farketmez... seçim bir kere yapılır ve bu problemle bir daha ömür boyu karşılaşılmaz.

seçim yaparken her iki tarafın da bilinçaltı, bilinçüstünden daha belirleyicidir. her iki tarafta karşı tarafın çocuk yaptıklarında ona bakıp bakamayacağını tartar. yani bir birlerinden hoşlandıklarında aslında, "bu benim çocuklarımı aç bırakır mı"dan başlayıp "çocuklarıma iyi bir rol model olabilir mi"ye kadar bir çok soru bilinçaltında cevaplanmış demektir... o yüzden genç olması önemlidir, sağlıklı olması önemlidir, zengin olması önemlidir, yüzü-gözü-eli-ayağı düzgün olması önemlidir. bütün bunlar ve daha fazlası soyun devamı, yani çocukların geleceğini garantiye almak içindir... kişi farkında olmasa da bilinçaltı hesap makinesi kesinliğinde hesabını yapar. sonra gözler baygın bakmaya başlar, tarafların şaftı kayar.

herkes kendi hikayesinin esas kızı ya da esas oğlanıdır. kimse kendini figüran görmez, göremez... eğer karşı tarafı ilk görüşte figüran görmüşse zaten daha o dakika elemiştir. "sıradaki" diyerek kaldığı yerden (n-1) arasına dalar.

işte iyi erkek, esas oğlanın başarmış olanıdır.

-ama, zengin olarak
-ama, yakışıklı olarak
-ama, kaslı-kuvvetli olarak
-ama, kariyer yaparak

ama öyle, ama böyle... bir şekilde iyi bir baba olabileceğini gösteren bir başarıya imza atmış erkektir. işte sorun tam da burada çıkar: erkek başardıktan sonra talibi çoktur. ama bütün erkekler ister ki kadın ona başarmadan önce inansın. başardıktan sonra gelenler ona mı geliyor, yoksa ortadaki ganimet mi gözlerini kamaştırmış, bulanık su... mevzu çok karışır.

işte esas oğlana baştan inanan, gönül veren kız esas kız olur.. artık, o kızı bu hikayede o tahttan indirmek imkansızdır...

iyi erkeklerin kapılmış olması mevzusu budur.

esas oğlana zamanında inanmayan aday kızların efkarıdır, isyanıdır... kendilerini figüran gibi hissetmelerinin dışa vurumudur. bu, kızlar cephesinin en yaygın problemidir.

oğlanlar cephesinin de pek bu kadar yaygın olmasa da problemlerinden biri doğuştan şanslı-şanssız olma durumudur.

şöyle ki, henüz kapılmamışlardır ama talipleri çoktur :

doğuştan zengindir
doğuştan yakışıklıdır
doğuştan öyledir, böyledir...

fark etmez, sonuçta müstakbel eşinin onu gerçekten sevip sevmediğini hiç bir zaman bilemeyecektir. ta ki, doğuştan artısını bir gün kaybedinceye kadar. bu yüzden de, evleninceye kadar bu tip erkekler gözde playboy'dur. her çiçekten bal alarak, adeta gerçek sevgi'yi bir türlü bulamayacak olmasının intikamını alır. ama, intikam almak sorunu çözmez.

aslında, eskiden padişahların yaptığı gibi tebdil-i kıyafet gezerek bu sorunlarını aşmayı deneyebilirler... nitekim bu konuyu işleyen film, dizi, hikaye, roman çoktur ama, gerçeği pek yoktur.

sosyal medya da yeni yeni bu konuda olanaklar sağlamaya başladı. muhtemeldir ki, ileride bir çok hikaye, roman, film ve dizi bol bol bu konuyu işleyecektir ama, şimdilik gerçeğinden söz etmek için erkendir.

doğuştan şanslı-şansızlık sorunu kızlar içinde aynıyla vâkidir...

doğuştan şanslı olmayanlar başta isyan ederler doğanın adaletsizliğine.. ama, sonra büyük mücadelelerle bir şeyler başardıklarında, kariyer yaptıklarında, para-ün kazandıklarında bütün bunları yapmadan önce kendilerine inanan eşini bulmuşlarsa eğer daha şanslı olduklarını anlarlar.

çünkü, gerçek aşk bütün bunlardan daha değerlidir...

bütün iyi erkeklerin kapılmış olması ya da bütün iyi kızların kapılmış olması isyanı, daha doğru ifadeyle: iyi olan esas kız ya da esas oğlanın hikayesinde kendini figüran olarak görmenin isyanıdır.

çok da şey'etmemek lazımdır... bazı tavizlerle (n-1)'lerin arasına dalmaktan başka yol yoktur.

tabii, her seferinde yaş kriterini biraz yükseltmek gerekir...

önerme gerçektir veya değildir o konuda yorum yapmayayım, bir tespitte bulunup çıkacağım

ekşi sözlük'teki "bütün iyi erkeklerin kapılmış olması" başlığı altına entry yazan ve önermeyi doğru bulan kadınlar kafalarında spesifik bir herifle, bir ideal erkek imajıyla geliyorlar. yani hoşlandıkları bir tip var ve kapılmışsa geliyorlar buraya "ay doğru vallahi" mealinde entry döşüyorlar.

bu başlık altına entry giren erkekler ise ikiye ayrılıyor:

a) evet doğru ben de kapıldım diyenler.

b) hayır yanlış ben daha kapılmadım diyenler.

iki grup da kendisinin iyi olduğunu düşünüyor.

"gerçekten doğru, bütün iyi erkeklerin ilişkisi var, benim yok çünkü ben hıyarın tekiyim" diyene daha rastlamadım.

"hipotezi çürüttüm ben kapılmadım" diyenler de iyi olduklarını düşünüyor.

"hipotez doğru ben de kapıldım" diyenler de iyi olduğunu düşünüyor.

yani tüm erkekler kümesi komple iyi olduğunu düşünürken, spesifik tek bir erkeği kafasına koyup oradan extrapolasyonla genelleme yapan hanımlar var.

aslında burada psikolojik bir durum var

mesele bütün iyi erkeklerin kapılmış olması değil. kapılmış erkeklerin daha iyi olduğu sanrısı. adam evlenmiş mutlu bir ilişkisi var karısıyla veya sevgilisiyle gayet mutlu mesut bir hayat sürüyor. demek ki adamı hayatında mutlu eden bir kadın var. ondan böyle iyi gözüküyor sana. ondan cazip geliyor. sen ne sorunu kendinde arıyorsun, ne de adamın mutluluğunda hemcinsine herhangi bir pay biçiyorsun. zannediyorsun ki iyi erkek diye bir şey var. kapılmıştan kast edilen evlilikse eğer, evlilik erkekleri değiştiriyor hacı. yani kadınlara göre iyi yapıyor da olabilir, aslında erkekler açısından kötü bir şey de olabilir. fakat evli erkekler değişiyorlar. bekar adamlar gibi hareketler yapmıyorlar. onlar gibi karı kız peşinde koşmuyorlar veya kötü alışkanlıkların önemli bir kısmını terk ediyorlar. yani iyi olanlar kapılmış olmuyor da kapılanlar rehabilitasyon sürecinde "iyi"ye evriliyor kadınların gözünde. daha kılıbık, daha hamarat, daha evcimen veya sevecen oluyorlar. östrojen salgılayan arkadaşlarım bile var benim.

dolayısıyla tavuk mu yumurtadan çıkar yumurta mı tavuktan çıkar sorusunun cevabı: tavuk yumurtadan çıkar, yumurtadan civciv çıkar oluyor.

"iyi erkeklerin kapılmış olması" kavramının neden sağlıklı bir deyiş olmadığı ile bitirelim

iyi erkek ve kapılmak kelimeleri ile tam bir fiyasko söylemidir bütün iyi erkeklerin kapılmış olması.

ben bir kadın olarak o kadar aciz ve güçsüz durumdayım ki, bir erkek "kapmalıyım". çünkü erkek hatta "iyi" erkek o kadar azınlıkta ki, ve bunlar öylesine ulvi varlıklar ki mutlaka bir tane kapmalıyım ben. yoksa herhangi bir erkeğin varlığından mahrum kalmış olan bir tür olarak eksik, gedik ve anlamsızlık temsili ve timsaliyim. yaşamak için ve toplumda varlığımı sürdürmek için proteze ihtiyacım var, onu da erkek oluşturuyor. psikanalize buradan sevgilerimi gönderir, bazı kadınların penis eksikliğini ve bunun getirmiş olduğu yoksunluk duygusunu ne yazık ki hala aşmamış olduğunu görüp, erkeğinkini protez olarak kullanma eylemine hala meylettiğini görüp üzülürüm.

erkekler de zaten bir yandan zeka seviyesi düşük ve temel düşünme eylemlerinin dışına çıkamayan varlıklar olduğundan "kapılmayı" bekliyorlar. yani bir erkek fikirlerini uyuşturabildiği, sevgi duyabildiği bir kadına duygularını aktarmaktan yoksun bir köşede bekliyor ve kapılmayı bekliyor.

bir cümlede her iki cinsiyetin birden aşağılanmasının tarifsiz ama bir o kadar da çirkin hayranlığını yaşadım.

ve ne ilginçtir ki insanlar kendilerine bu sıfatları gayet de yakıştırmış. kapılmış/kapılamamış. bireysel de olamıyoruz bir komün olarak da hareket edemiyoruz. sanırım unuttuğumuz şey bireyselliğimizi koruyarak bir komünün parçası haline gelebilmek, ama birey olarak "insan" kimliğimizden önce gelen bir cinsiyet kimliğimiz var ki, ne kadar da sağlıksız güzel ülkemde.

Bu içerikler de ilginizi çekebilir