o zaman güzel örnekleriyle başlığı renklendirelim biz de;

- hitler abd'ye savaş ilan ederken 1941;

- wright kardeşler 1905;

- 1950'lerde çocuk olmak;

- eyfel kulesi inşası 1888;

- harlem / new york 1943;

- new york limanı 1890;

- titanic'in batış haberini yapan gazeteyi satan çocuk 1912;

- almanya'da sherman'i siper edinen amerikan askerleri 1944;

- bir burgerci 1938;

- new york'ta bir sokak satıcısı 1900;

- al capone'un bedava öğün dağıttığı büyük buhran dönemi 1931;

- ilk defa televizyon seyreden bir çocuk 1948;

- 1880'lerde colarado;

- 1920'ler amerikasında bir cafe;

- times meydanı 1947;

- maryland'da bir trafik kazası 1936;

- rehin alınan bir alman askeri 1943 (christan bale'e benziyor lan);

- washington'lı postacılar scooter tanıtımında 1917;

- polonya'ya nakledilen yahudi esirler 1944;

- abd'de su içerken bile yapılan ırk ayrımı 1939;

- konfederasyon memurları 1863;

- new york'da günlük yaşam 1913;

- kentucky'de bir okul 1916

- terk edilmiş bir ingiliz çocuğu 1945;

- pele 1958;

- edison ve ampulü 1911;

- bir otomobil kazası daha 1921;

- hitler ve goebbels 1943;

- hindenburg düşerken 1937;

- küba'da bir sokak satıcısı 1905;

- general dostler'in idam edilmeden önceki son anı 1945;

- pablo picasso 1960'lar;

- paşayla kapatalım atatürk 1930'lar

bu karelerdeki insanların hemen hepsinin ölü olduğu gerçeği, renklerin verdiği ısıyı alıp götürüyor. kim bilir ne düşünceleri vardı o anlarda, nasıl hayatları, o zamanki toplumsal normlar...

rutin günlük sorunlara gömülüp, hayatı ıskalamamak gerekli sanırım.

garip...