Faith No More Solisti Mike Patton'ın Rock'a Rap Karıştırarak Sektörü Yıkışının Hikayesi
baştan söyleyim, mike patton'ı çok severim ve fakat chuck mosley'i de mike 'dan daha az sevmem sevgili okurlar...
bu yazımda uzun zaman önce okuduğum, mike patton'ın faith no more'u nasıl star yapıp aynı zamanda günümüz rock müzik endüstrisini istemeden de olsa nasıl bir çıkmaza soktuğunu anlatan ve bana bir oranda mantıksız gelmeyen bir teoriden yola çıkarak derlediğim kısa yazımı sizlerle paylaşmak istiyorum:
hikayemizde kısaca, chuck mosley adında siyahi, rasta saçlı bir adam san fransisco'lu rock müzik grubu faith no more ile 2 şahane albüm kaydediyor ve sonrasında gruptan atılıyor. chuck'ın akabinde gruba mike patton dahil oluyor ve ilk kez 1990 yılında epic adlı şarkının müzik videosunda ortaya çıkıyor; mike bu videoda bir rock müzik grubunda rapper kıyafetleriyle oraya buraya zıplayarak rap müzik tarzında şarkı söylüyor ve limp bizkit'in gezegendeki en büyük gruplardan biri olmasıyla sonuçlanacak ve 40 yıldan fazla sürecek rock müzik endüstrisi yıkımının da startını böylece vermiş oluyor.
gelin bu olaylara biraz daha detaylıca bakalım
faith no more'un mike morris'ten sonraki "gerçekten sağlam" vokalisti chuck mosley, madde bağımlılığı olan sıra dışı bir müzisyen. kendisinin albüm performansı süper olsa da konserlerde sözleri unutuyor, detone oluyor, söyleyemiyor ve 1988'de grup elemanlarının ortak kararıyla gruptan uzaklaştırılıyor. boşalan vokale ise mr. bungle solisti mike patton geliyor. mike patton, chuck mosley'e kıyasla öncelikle bir beyaz tenli ve vokal tarzı chuck'tan daha rapper'ımsı... kader bu ya, bu kombinasyon mtv'nin tam o dönemde aradığı şeylerle uyuşuyor: beyaz bir şarkıcı ve rock temasının ağır bastığı rap vokalli groove, melez bir müzik grubu. fena değil? evet... faith no more, mike patton sayesinde gece yarısı yayınlanan alternative nation program konseptinden, mtv 'de bütün gün klipleri dönen bir star gruba evriliyor ve kısa sürede sadece süper yıldızların başına gelebilecek ultra keskin bir rotasyon geçiriyor.
faith no more'a ışık hızında şöhretin kapılarını açan şeyin solistlerinin ten rengindeki değişikliğin olduğunu kesin olarak söyleyemesek de 80'ler mtv'sinin, o dönemde henüz çok kültürlü müzik paylaşımları ile tanınmayan, zenciler ile sevişmeyen bir televizyon kanalı olduğundan ve mike patton ile faith no more'un mtv 'de daha beyaz göründüğünden bahsetmek yanlış olmayacaktır. siz müzik severlere, bu dönemde chuck mosley'li ve mike patton'lı faith no more işlerinin müzikal kalitesi arasında çok bir fark olmadığını anlatabilmek adına we care a lot ve epic videolarını paylaşmak istiyorum.
We Care a Lot
Epic
faith no more ve mike patton birlikteliği elbette aniden rap-rock melezlerini icra etmeye başlayan bir ton grubun kurulmasına sebep oluyor. örneğin tek düze bir red hot chili peppers ve onların ardından mordred, infectious grooves, living colour, 24-7 spyz, heads up, urban dance squad ve daha sonrasında kid rock, insane ve limp bizkit gibi gruplar kendilerini beyazlar için siyahi müziğin imgeleri olarak lanse ediyorlar. bunun yanında sayısız metal grupları da bu silsileye dahil oluyor; bas gitarda ne kadar çok telin varsa, o kadar ciddi bir müzisyensin şeklinde düşünen elemanlardan kurulu metal gruplarından bahsediyorum.
bununla birlikte, mike patton'un bunun farkında olduğunu düşünmek için de elimizde sebepler olabilir
örneğin patton'ın, zamanının çoğunu gruptan uzakta, kusursuz referanslara sahip bir özgeçmiş oluşturmak için harcadığını söyleyebiliriz. kendisi john zorn, buzz osborne, eyvind kang, otomo yoshide, björk ve melt-banana gibi isimlerle solo çalışmalar yapıyor, ipecac etiketi, melvins, dalek, neil hamburger ve kendi süper grubu tomahawk gibi çeşitli gruplar ve projeler içerisinde yer alıyor. bunu yaparak, son 30 yılda avangard ve alternatif müzik'in en güçlü itici güçlerinden biri olmayı da başarıyor ve hatta belki de, kendince müzik dünyasından özrünü bu şekilde dile getiriyor.
yanlış anlaşılmasın, faith no more'u çok seviyorum ve fakat rock müzik dünyasını istemeden de olsa bir çıkmaza soktuklarını ve günümüzde rap-metal karışımından daha saldırgan progresif metal tarzına kadar tüm rock türlerinde faith no more'un müziğe işlediği melez dna'ların sıkı sıkıya yerleşmiş olduğunu duyuyorum.
fantomas ya da tomahawk dinlediğimde kendi kendime şöyle düşünüyorum: sakin olmalıyım, bu herifin faith no more'u ve tüm rock müzik endüstrisini müzikal bir çıkmaza sokması 30 yıl önceydi, üstünden çok zaman geçti, en iyisi bunu unutalım gitsin... ama sonrasında epic için çekilen o videoda dangalak dangalak zıpladığı aklıma geliyor ve... üzgünüm mike, gerçekten harikasın, ama aslında o kadar da değil...
halis saygı, aralık 2022