felsefe konusudur.

(bkz: hangi kaşar?)

teorik deneyleri vardır. poğaçanın içinde kaşar olduğu ihtimali %50'dir ama asla poğaçayı açmadan bilemeyiz. 

(bkz: schrödinger'in kaşarı)

psikolojik etkileri vardır. içinde kaşar olduğuna inanarak kaşarlı poğaça yediğinizi hissedersiniz.

(bkz: placebo etkisi)

kol böreğindeki kol miktarıyla aynı orandadır.

sol orta bölüme gizlenmiştir. kaşarın rende halini düşünecek olursak o rendelenmiş parçalardan en fazla 3 tane barındırır.

peynirli bisküvide bulunan (bkz: peynir altı suyu tozu) gibi birşey.

(bkz: eser miktarda)

evet sevgili poğaça/poaça/pohaça/donut/bohça/puğaça dostları,

en fazla o kadar. milli pâtisseriemiz, isim verirken son derece cömert davrandığı bu güzide yiyeceğimize kaşar koyarken bir kuyumcu hassasiyetiyle hareket etmektedir. kaşar o poğaçaya yanlışlıkla koyulmuş hatta kaşar koyulmamış adeta bulaşmış da mecburen adına 'kaşarlı' ibaresi eklemek zorunda kalınmış gibi davranmaktadır. sade poğaça satmak ayıp değil ya, satsınlar efendim saçma sapan diyaloglara girmesinler:

ben: günaydın 3 tane peynirli verir misin?
poçacı: bennirli yok yannız; gaşarlı, badadesli, yağlı var.
ben: hadi ya, kaşarlı yapalım onları madem. peki yağlı nasıl oluyor, sade mi?
pohçacı: yoh sade değil.
ben: a öyle mi, içinde ne var?
poaççı: yağ var, yağlı yani sade değil.
ben: sade yağ?
pohçu: he yağ!
ben: ...

ben bu diyaloğu geçen hafta yaşadım sevgili donut dostları, içine sevgi katmış başka da bi zikim koymamış eşşoğleşşek! ona bile sade dememek için yağlı diye pazarlama peşinde göt.

böyleyken böyle işte, kaşarın alabildiğin kadar tadı varsa da çayla akar gider zaten. belki bir gün kır pidesindeki kıymamsı soğan miktarından da bahsederiz.

mikroskopiktir.

kafa karıştıran bir ölçüdedir.

kaşar eriyen bir peynir olduğun için (sanırım bir kısmını da hamur emiyor bunun) biz çok yağlı boş poğaça ile sıcak kaşarlı poğaçayı ayırt edemez hale geliyoruz. aradaki tek fark susama iniyor.

soğuduğunda ise kayış gibi oluyor aferdersin.

insafa kalmıştır.