seneler önce havalimanında çalışıyorum. 20'lerin başındayım

işim gereği de ya kodaman heriflerle ya da ünlülerle uğraşıyorum. bir gün bir hengame koptu dış hatlarda. dediler ki tarkan geldi. koştuk gittik en yakın arkadaşımla. o zamanların yapıkredi lounge'una gelmiş oturmuş. ulan diyorum hayırdır, vip'e gitmemiş. neyse bir enerji, bir güzellik. dedim yok, böyle olmaz. gittim ben yanına dedim sarılalım mı, tabii ki dedi, kalktı oturduğu yerden. sımsıkı sarıldık. sonra dedim bir de fotoğraf nolur. aldı benim telefonu, kendi selfie'mizi çekti. o zamanlar selfie falan da yoktu. 

sonra gözü kolonun arkasından bize bakan görevliye takıldı. benden yaşça büyük bir kadındı, lounge temizlik görevlisiydi. sen niye uzakta duruyorsun, gelsene dedi. kadın utandı, sıkıldı. yetkili olduğunu gösterir gibi oldu ki tarkan aaa ama lütfen dedi, gitti kadının yanına... sımsıkı sarıldılar. herkes onları izledi. benim gözlerim doldu. çünkü birkaç gün önce seda sayan'dan gerçek isminin aysel olduğunu bilmediğim için fırça yemişim. dedim ki evet sen gerçek bir megastarsın.

aklımda, kalbimde tarkan'ın yeri bambaşkadır. onun gibisini görmedim. bir insan nasıl bu kadar alçakgönüllü, nasıl böyle güzel olabilir bana gösterdi. geldik 2022 yılına, hiçbir şey değişmedi. gündemin berbatlığında konuşması gereken herkes kafasını gömerken ilk önce tarkan konuşuyor. yapmayın diyor, nolur kıymayın doğaya, hayvanlara, çocuklara, gençlere diyor... iyi ki varsın güzel insan, iyi ki.

çok iyi insandır tarkan. tanıdığım bir abi, yıllar önce turne ve festivallerde sahnesini kuran işçilerdendi

anlattığına göre bir gün yemek saatinde kontrol etmeye gelmiş çalışmaları. (tabii tabldotunu alan işçiler ya gazete seriyor yere yerde yiyor ya da kolonun vs. üzerine koyup yiyor) işçilerin yemeklerini yerde yediklerini görünce çok sinirlenmiş tarkan. nasıl benim için emek veren insanlara yerlerde yemek yedirirsiniz diye çalışmaları koordine eden kişiyi paylamış bayağı. sonrasında konvoyuna fazladan bir tır eklenmiş masa ve sandalyeler için. hatırlıyorum o işte çalıştığı zamanda maaşı da oldukça iyiydi abinin. 

tarkan'ın çalışanına saygısı ve vefası vardır, sanatı bir yana sırf bu yüzden gözümde en değerli sanatçılardandır.

atatürk havalimanı dış hatlar'da thy lounge'da gördüm kendisini

kendisi ile fotoğraf çektirmek isteyen herkesle birer birer ilgileniyordu, o içten gülümsemesi ile mütevazılığını görmeniz lazımdı. adamda en ufacık bir kasıntılık yoktu. hatta fotoğraf çektirdikten sonra biraz ötede telefonuna bakıp suratı düşen bir kıza seslendi, tekrar çekelim dedi, telefonu kendisi eline aldı, kafa kafaya verdi kızla, çekti fotoyu. sonra da bak güzel oldu deyip geri verdi böyle tatlı bir mahçup ifade ile. 

gerçekten tarkan neden tarkan, anlaşılıyordu. daha 2 günlük şöhretlerin havalarından geçilmezken; yanında koruma yok, kasıntı tavırlar yok, kibir yok. aurası görülmeye değerdi.

2001 ya da 2002 yılında yapılacak rumeli hisarı konserine hazırlık yapılmakta 

ve rahmetli abim o dönem rumeli hisarı konserlerinin ses-görüntü işlerini yapan firmada ışıkçı olarak çalışmakta. sabah erkenden çalışma başlamış ve öğleden sonra ertesi gün yapılacak konserin son düzeni kurulmuş. derken tarkan prova için rumeli hisarı'na gelmiş. provanın sonunda herkes iyice acıkmış. catering firması tüm çalışanlara her zamanki gibi soğuk sandviç ve meyveden oluşan yiyecek servisine başlamış. fakat o sırada tarkan'ın kulisine koca bir tepsi yemek servisi çıkmış; içinde yok yok. abim "gözümüz kaldı tepside" diye anlatırdı ki rahmetli çok güzel yerlerde yemek yemiştir; belirteyim. neyse tepsi kulise girmiş ve birkaç dakika içinde aynı şekilde çıkıp diğer çalışanların (abimlerin) önüne gelmiş. hemen ardından da tarkan gelmiş. herkesin içinde da soğuk sandviç ve meyve istemiş ve "bu tepsideki yemekleri de hep beraber yiyelim" diyerek tüm çalışanlarla birlikte yemek yemiş ve tüm ekibi kalbinden vurmuş.

Korunaklı Dünyasında Kimselerin Bilmediği Travmaları Olan Bir Adam: Tarkan