şirket aslında bir çok yabancı markanın bir araya gelip, lüks marka çatısı altında buluşması ile varolmuştur.

dünya genelinde 5 tane üretim merkezi var fransa başta olmak üzere.. ama etiketlerde made in france yazması önemli olduğundan, ağırlıklı üretim fransa’da yer almaktadır. şirketin cergy-pontoise'de genel bir lojistik merkezi var. her şeyi burada yapıyorlar. tüm fabrikalardan mallar buraya geliyor . buranın kapasitesi de 2000-2003 arasında ikiye katlanmış. bu arada bu mekana yollanan ürünler yaklaşık bir ay falan orada kalıyor aslında, sadece depoda. sadece üretilen çanta ve aksesuarlar değil, her türlü geri iadeler de buraya geliyor ve bunların %2'si de bertaraf ediliyor. bu şirket açısından üzücü bir durum. çünkü el emeği göz nuru çantalar, çok profesyonel ve kaliteli bir biçimde üretiliyor ve %2’lik bir kayıp, şirket için ciddi zarar.
uzak yerlere mal gönderirken yaşanan lojistik maliyetlerinin artışını dünyada 5 tane de yedek depo yaparak bertaraf etmeye çalışmaktadır. ama bunlar genelde erişilemeyen bölgeler için devreye sokuluyor. 

şirket 1989-2003 arasında ciddi bir büyüme yaşamış.

genel giderin %50’si deri mamul teminine harcanıyor. 1200 tane stok tutma ünitesi var. ancak kapasite aşımı olursa dışarıda üretim yaptırıyor. ürünler 1 depoda toplanıyor ve öngörülen talebe göre hepsi buradan dağıtılıyor. 5 adet geri stok tutma ünitesi var.

dağıtım:

pazarlamacılar ayda bir kere tahmini satış rakamlarını yolluyorlar, ona göre bu merkezde (fransa’daki cergy pontoise) ayarlamalar yapılıyor. ama o rakamlar tahmini olduğundan sorunlar çıkıyor. pazarlama departmanının iyi çalışmadığını düşünebiliriz. talep tahminini yanlış yaptıkları için, yanlış yerlere yanlış miktarda çanta gidiyor. daha sonra mağazanın mevcut stoğu üzerinde bir ek sipariş geldiğinde yetkililer altından kalkamıyor. bu nedenle de hava kargoya ağırlık veriyorlar. ve hava kargo da çok maliyetli. eskiden hep gemiyle yollarken artık müşterilerin beklemeye tahammülü olmadığından (çünkü hemen gidip bir gucci, hermes çanta alabilirler) uçakla yollamak zorunda kalıyorlar maliyetler yükseliyor doğal olarak.

dağıtım kanalları:

-bulunmak istedikleri caddedeki mağazalarını komple binayı satın alarak açıyorlar. (bundan ciddi bir emlak gelirleri var bu arada)

-sınırlı sayıda bayi ve perakendeci ile çalışıyorlar.

şirketin en ciddi sorunu da siparişlere yetişemeyip, müşterilere "bekleme listemize alalım sizi" demek zorunda kalmak. mesela japonya mağazasında her 5 kişiden birine kalmadı demek zorunda kalıyorlar. onların da sadece %10u başka bir ürün alıyor. %20 erteliyor, %40 başka markaya gidiyor geri kalan da çanta almaktan vazgeçiyor.

eh tabi bu durumla karşı karşıya kalmayıp, satışlarını iyi tutmak isteyen mağaza müdürleri de çok sipariş veriyor fransa’ya. bu sefer kapasite yetersiz kalıyor(üretimi sınırlı 24 kişilik bir grup elle dokuyor), ya da fazlası elde kalıyor.. bir de bu akıllılar bu sorunlarla başa çıkmak için bi mağazadan diğerine mal göndermeye filan kalkmışlar uçaklarla, o da pahalı. tüm dağıtım sistemini uçaklara geçirelim diyor bir takım müdürler, o iyice pahalı.

bu arada lojistik merkezlerinde bir yer açıyorlar, mağaza gibi, hem talebi daha iyi ölçüyorlar hem düzen sağlamaya yarıyor ama yetersiz. % 3 satış artışı sağlıyor. belki bunun üstüne eğilseler daha çok kar elde edebilirler.

herşeyi tek depodan halletmeye çalıştıkları için çok büyüyor lojistik merkezi. bir tedarik zincirinde bir ürün neredeyse 4,5 ay kalıyor. bu da depolama maliyeti falan getiriyor ister istemez. bu süreyi kısaltmak için işte hep uçak kullanalım diyorlar ama bu da nakliyeyi iki katına çıkarıyor.

enstantaneler:

- indirimli satış yok. iade çantaları paris sokaklarında yaktıklarına dair şehir efsaneleri var.

- stok emniyet stoğunun altına düşmeden sipariş geçilse de ulaştırma geç olduğu için emniyet stoğu bile etkisiz kalıyor.

- tek merkezden dağıtımda, ek maliyetler çıkmaması için öngörülen talebin iyi belirlenmesi lazım.