Dream Theater'dan Ayrılan Davulcu Mike Portnoy, 13 Yıl Sonra Neden Geri Döndü?
mike portnoy'un dönmesinin bence 2 tane sebebi var
1. portnoy gruptayken tüm pr işlerini kendi yürütüyordu. setlisti oluşturuyordu, konser mekanlarına kadar seçiciydi. portnoy gidince bunlar diğer elemanlara düştü ama tam beceremediler. sadece bu da değil. portnoy özellikle konserlerde çoşturucu güçtü. hani kendisi gruptan ayrılınca o heyecan da çoşku da azaldı, gitti gibi oldu. bu da ister istemez fanların ilgisini azalttı gruba karşı. portnoy'un dönüşü tekrar bir alev yakabilir.
2. tamamen ticari sebep. çünkü dream theater'ın bilet satışları son yıllarda inanılmaz düştü. portnoy'un gelişi klasik dt'nin doğuşu demek olduğu için ve birçok dt fanının portnoy ayrıldıktan sonra tepkili oldukları için, bu birleşme ticari bir yükselişe de sebebiyet verecek. bazıları bu ticari kaybı son birkaç yılda oluşan james labrie'nin kötü performanslarını sebebiyet göstermiş lakin bu çok gerçekçi bir bakış açısı değil.
şu noktadan sonra keşke değişse dediğim birkaç şey var grupla alakalı
1. rudess kesinlikle abidik gubidik klavye partisyonlarından vazgeçmeli. bu adam scenes from a memory ve octavarium albümlerinde güzel iş çıkarmıştı. sonra sapıttı. benim ve uluslararası forumlardan anladığım kadarıyla çoğu dt dinleyicisi rudess'in bu deneysel ve hiçbir yere ait olmayan uzun klavye sololarından rahatsız. son albümler yemin ediyorum kevin moore'u mumla aratıyor.
2. canlı performanslarda click uygulamasından vazgeçip düzgün bir alıştırmayla olduğu gibi çalmaları gerekiyor.
3. james labrie, özellikle eski şarkıları seslendirecekse arkadaşları ile toplanıp şu anki sesine uygun bir şekilde vokal melodilerini değiştirmesi gerekiyor. ray alder aynısını yaptı ve harika oldu. james labrie'nin değişmesini isteyenler hayal kuruyor. labrie'nin sesi artık bu grup için bir imza olmuştur. evet canlı performansı kötüdür, iyidir tartışılır. umarım yakın zamanda bu duruma bir önlem alırlar. lakin labrie'nin gidişi demek düşünülenden fazla kayba sebebiyet verir dt için.
4. ticari kaygı sebebiyle her albüme en az 2 tane leş gibi single koymasınlar.
2010-2023 arası davulu üstlenen Mike Mangini'ye ne olacak?
eski bir dt hastası olarak ben de bu habere sevindim ancak "oh be mangini gitti" diyenlerden de değilim.
mangini'yi dt sayesinde tanımadım. extreme'in waiting for the punchline albümünde çaldığı 3 parçada harikalar yaratıp, sonrasında steve vai'nin dikkatini çekip, onun 2'si stüdyo 1'i konser olmak üzere 3 albümünde gene şahaneler yarattığı dönemlerden beri takip ederim.
bilmeyenler, steve vai - fire garden suite veya jibboom , extreme - hip today veya no respect parçalarına bakıp, adamın 90'lı yıllardaki sounduna ya da yaratıcılığına şahit olabilir.
kendisinin de instagram hesabında kibarca değindiği gibi, asla portnoy'un sahip olduğu görevler kendisine tam olarak verilmedi. çünkü grubun klasik dt soundundan başka yerlere evrilmesini istemediler. özellikle, portnoy sonrası çıkan albümlerinde drum machine soundu ve yapaylığında bir performansın açıklaması bu olabilir.
portnoy gibi bir besteci tarafı yoktu belki ama portnoy'un son 2-3 albümde otomatiğe bağlanmış, eskisine göre vasatlaşmış stilinden sonra çok daha orijinal işler çıkarttı. portnoy dt'deki son dönemlerinde konser performanslarında eskisi kadar özenli değildi ama mangini, portnoy'un partisyonlarını bile albüm kalitesinde çaldı. izin verilse ne kadar daha güzel süsleyecekti belki ama ondan istenilen bu kadardı.
mangini'nin dt serüveni onun için bir kayıp olarak sonuçlanmadı, aksine grammy ödüllü bir davulcu olarak daha çok bilinen bir müzisyen oldu. ilerde belki bir extreme ya da steve vai projesinde görebilme ihtimalimiz yüksek.
portnoy'un dönüşünüşü eski günlerin müjdesi olarak görenlere de çok fazla katılamıyorum. portnoy dönemi son 2-3 albümün ne kadar akılda kalıcı eserler barındırdığı tartışılır. tabii ki beste olarak grubun yükünü oldukça hafifletecektir, o güçlü davul soundu geri gelecektir ama yeni bir scenes from a memory beklemek çok saçma olacaktır. tıpkı yıllar sonra çıkarttıkları 3. lte albümünün eski tadı verememesi gibi.
portnoy'un yokluğunda grubu neredeyse ele geçiren bir rudess hakimiyeti ve performansı her gecen albüm daha da çekilmez olan la brie'ın olduğu bir ortamda petrucci ile kafa kafaya verip neler çıkarabilecekler, ben de merak ediyorum.
en çok merak ettiğim konu ise mangini dönemine ait bir sürü güzel parçayı konserlerde çalacaklar mı? bekleyip göreceğiz...