Bolivya'da Her Yıl Yüzlerce Kişinin Hayatını Kaybettiği Ölüm Yolu: Yungas Road
bolivya'da bulunan, dünya literatüründe road of death (ölüm yolu) olarak geçen, her yıl yüzlerce kişinin ölümüne yol açan, yüksek dağların yamaçlarında iki aracın yan yana geçemeyeceği kadar dar olan patikada herhangi bir koruyucu bariyer olmadan büzük içe kaçmış şekilde seyahat edilmesine olanak tanıyan sırat köprüsüdür yungas road.
3.600 metre yükseklikte bulunan bu ölüm yolunda turizm yapılıyor, ticaret yapılıyor, köylüler kullanıyor.
el camino de la muerte de denen yollardan bir tanesidir yungas road. machu pichu'ya karayoluyla ulaşmak isteyenlerin de buna benzer bir yoldan geçmeleri söz konusudur.
kışın nispeten daha kolay bir etap olmakla beraber, yazın (güney yarım küre yazı kışı) yağışlı mevsimden dolayı öldürücülük etkisi artmaktadır. yol kenarlarında ölenlerin anısına konan haçlar adrenalini tavan yapar. memleketimizdeki dağ yolları bunların yanında otoban kalmaktadır.
bisikletle bu yolu yaklaşık 5 saatte tamamladım. ben turumu no fear isimli şirketten aldım, gravity 750 boliviano isterken ben 450'ye full süspansiyon biri bisikletle bu turu yaptım. eğer daha düşük bir model bisiklet isterseniz meblağ 350'ye kadar düşüyor.
öncelikle, bence çok çok korkutucu bir yol olmadı bu. yaklaşık 15 senedir bisiklete binmememe rağmen hiç düşmeden bitirdim. fiziksel olarak ise kelimenin tam manasıyla bittim.
ilk etap 21km ve asfalt bir yol üzerinde gidiyorsunuz, saatteki hızınız yer yer 60 km'ye kadar çıkıyormuş. inanılmaz keyifliydi, kendimi the secret life of walter mitty filminde hissettim.
ardından 9 km'lik bir tırmanış etabı var, burayı minibüsle geçtikten sonra zurnanın zırt dediği yere, 35 km sürecek ölüm yoluna başlıyoruz. bu bahsettiğim yol kimi zaman gidiş geliş iki şerit, kimi zaman ise tek şerit bir yol oluyor. neticede kamyon geçiyor bu yoldan, rahat olunuz. rahat olunuz derken ise çok da salmayın tabii, bir saniyelik dikkatsizlik sonucu siz de orada bir anıta dönüşebilirsiniz.
benim şansıma ölüm yoluna başladığımız anda yağmur da bizimle birlikte kendini gösterdi, ve sisten 10 metre ötemizi göremiyorduk. ilk başta şanssızlık sandığım bu olay, tam aksine büyük bir şansa dönüştü; hiç araba gelmedi. nada.
hayatımın en keyifli aktivitelerinden birini kazasız belasız atlattım, bir gün yolu la paz'a düşen olursa, az da olsa bisiklete binmeyi biliyorsa kesinlikle yapsın derim.