Bir Banka Soygununa Denk Geldiğimizde Neden Kahramanlık Yapmamalıyız?
bankada çalışan birinin gözünden; dün ankara, eryaman'daki banka soygununda hırsızın üzerine atlayarak soygunu engelleyen ancak 4 de kurşun yiyerek ağır yaralanan bu güzel amcamıza bakmaya çalışayım.
her şeyden önce görev yapmaya başladığım her şubede bilaistisna ilk toplantıyı tam kadro yapar ve tüm personelin önünde güvenliğe olası bir soygunda asla ama asla silahına müdahale etme diye açıkça talimat veririm. (hırsız arkadaşlar bundan güven bulup coşmasın. alt kata belinde silah olmadan inmeyen müdür arkadaşlarım mevcut. trigger happy olmanın umuduyla yaşıyor adam cidden.)
bunu yapmamın sebebi kesinlikle yakalanacak olan bir hırsız yüzünden personelimin, oradaki insanların canının tehlikeye girmemesi. hırsızın silahının anlaşılabilecek kadar basit bir oyuncak silah olmasına karşın, heyecanla kendini savunmaya çalışacak güvenliğimin hapis yatma riskinin engellenmesi. yoksa hırsız dostu değilim, çok şükür. bir yere elinde herhangi bir silahla giren bir kişi, oradaki insanları öldürmeye göze almış demektir.
ankara, eryaman'daki banka soygununda 66 yaşındaki amca, burada tamamen düşüncesizce ve kendince kahramanca olası bir zararı gidermeye çalışıyor ancak silah, boğuşma sırasında anlamsızca peş peşe ateş alıp çok fazla kişinin ölmesine sebep olabilirdi.
bu kadar uzun uzun yazmamın tek gerekçesi var. lütfen bir bankada soygun görürseniz müdahale etmeyin, ortamı germeyin. kahramanlık sadece filmlerde var. herkesin işini yapmasına izin verirseniz o hırsız çok büyük ihtimal yakalanacak zaten. ayrıca banka şubelerinde bulunan para, bu tarz durumlar için zaten sigortalıdır.