Ağustos Böceği ile Karınca Hikayesinde Ağustos Böceğine Haksızlık mı Ediliyor?
önce hikayeyi bilmeyenler ya da hatırlamayanlar için hikayeyi özetleyelim
sıcak havalarda eğlenmeyi çok seven, bütün gününü saz çalıp türkü söyleyerek geçiren bir ağustos böceği varmış.
bu ağustos böceği günlerini tembellik yapıp saz çalarak geçirmekteyken, sıcak havalara rağmen sürekli çalışan ve yuvasına ihtiyaç duyduğundan fazla yemek götüren bir de karınca varmış.
ağustos böceği karıncanın neden öyle yaptığını anlayamamış. karıncaya sürekli "gel sen de, birlikte çalıp oynayalım" tekliflerinde bulunurken, karınca da ağustos böceğine "hayır olmaz, yazın yemek biriktirmezsek kışın aç kalırız, gel sen de yemek biriktir bak aç kalırsın" teklifinde bulunurmuş.
nitekim ne ağustos böceği karıncanın bildiği yoldan gitmeyi tercih etmiş, ne de karınca ağustos böceğinin bildiği yoldan gitmeyi tercih etmiş. ikisi de doğru bildiğini yapmış. böylelikle karıncanın yuvasında bir sürü yemek birikirken, ağustos böceği günü gününe yaşamış.
zaman geçtikçe havalar soğumuş ve kış gelmeye başlamış. kış geldiği zaman etrafta toplayacak yemek kalmadığı için ağustos böceği açlık çekmeye başlamış. bir süre yemek arayıp bulamayınca gidip karıncanın kapısını çalıp kendisiyle yemek paylaşmasını istemiş. ancak karınca ağustos böceğine "ben sana demiştim aç kalırsın diye" cevabını vererek komşusunu aç ve açıkta bırakmış.
bu hikayeye bir göz atıldığı zaman sanki karınca haklıymış gibi görünüyor değil mi?
değil işte. bu hikayede ağustos böceğine haksızlık yapılıyor çünkü karınca ağustos böceğinin doğasını, kim olduğunu, neden öyle yaptığı bilmeden, ona yaptığı şeyin gerekçesi sormadan onu yargılıyor ve ağustos böceği zorda kaldığı zaman da kendisine söylendiği halde doğasına aykırı bir şey yapmadığı için yardım etmiyor.
ağustos böcekleri gerçekten de yazın türkü çalıp oynayan böceklerdir çünkü zaten ağustos böcekleri kışa kadar yaşamazlar.
ağustos böceği ismini verdiğimiz hayvanlar aslında bir insanın hayatı boyunca her çeşidini birkaç kez görebileceği nadir rastlanan hayvanlardır çünkü ağustos böcekleri türlerine göre hayatlarının 13-17 yılını toprağın altında yaşayarak geçirir ve hayatlarının son ayında ölmeden önce çiftleşebilmek için toprağın üstüne çıkıp birbirlerini bulabilmek adına türkü söyleyerek 4-6 haftalık bir süre geçirdikten sonra ölürler.
yani aslında hikayedeki ağustos böceği zaten hayatının tamamını toprağın altında mücadele ederek geçirmiş, artık yaşlılık dönemine gelmiş ve yalnızlık çeken, yalnızlık çektiği için türkü söyleyerek diğer ağustos böceği arkadaşlarını bulmaya çalışan, yaşamak için 4-6 hafta süresi kalmış bir hayvandır. bu sebeple zaten kışa kadar yaşamayacağını bilen ağustos böceğinin kışın yemek yiyebilmek için yuvasında ekmek biriktirmesinin hiçbir gerekçesi yoktur. ancak herkesin hayatını kendi hayatı gibi zanneden, herkesin kendi gibi yaşaması gerektiğini düşünen, diğerleri hakkında bilgi sahibi olmadığı halde onları yargılayan karınca, ölmesi gerektiği ve öleceğini bildiği halde bir sebepten ölememiş olan, belki zaten o sırada 1-2 günlük ömrü kalmış olan yaşlı ağustos böceği amcayı "sen yazın çalışmadın şimdi aç kal" diyerek yaka paça kapı dışarı eder ve ağustos böceğinin son günlerini açıkta geçirmesine göz yumar.
ayrıca şöyle mide bulandırıcı bir detay da vardır:
ağustos böceklerinin ortaya çıktığı yıllar böcek dünyası için şenlik dünyası gibidir çünkü ağustos böcekleri ömürlerinin sonuna geldiklerinde topluca ölmeye başlar ve her yeri diğer böcekler tarafından yenmeye hazır ağustos böceği bedeniyle doldururlar.
ağustos böceklerinin öldüğü dönemlerde diğer böcekler, kuşlar ve özellikle karıncalar gidip ağustos böceklerinin ölülerinden beslenirler.
yani aslında hikayede karıncanın ağustos böceğinin suratına kapıyı kapatmasının sebebi ağustos böceğinin daha erken ölmesini, böylelikle ondan daha çabuk faydalanabilmek istemesi olabilir.
ağustos böcekleri hakkında okuma için: ağustos böcekleri wiki