Arctic Monkeys / Tranquility Base Hotel & Casino

alex turner'ın solo olarak çıkarması gerekirken arctic monkeys adı ile yayınladığı yeni albümü. 6 albümlük geçmişlerinde sound olarak buna yakın bir albümleri yok. bu da en dış halkadaki dinleyiciyi biraz ters köşe yapacaktır. fakat duygu durum ve atmosfer olarak humbug karamsarlığına benzettim ben biraz.

şarkı sözleri turner'ın teknik terim kafiyeleri ile tanıdık bir ahenk yaratırken, modern hayat eleştirisi yanında teknolojiden ve gelecekten bahsederek fütürizm analizi de yapıyor. katil pembe flamingolar, arama motorları, panoramik pencereler, uçan ayakkabılar, canavar kamyonlar, piç kurusu latinler, makinelerin yükselişi, niceliksel gevşeme gibi tespitler alexciğimin karı kızı bırakıp bilim kurgu romanlarına merak salan sakin bir dönemden geçtiğinin ipuçlarını veriyor.

telli melodiler yerine tuşlu ezgilere abanan turner ancak 6. dinlemede haz veren gizli synth detayları serpiştirmiş şarkı arkalarına. davul tonları hem nostaljik hem modern, yalnız davulda matt helders'ın aşırı bira içmiş holigan ataklarını duymak isterdim. fazlı gitarlar, reverblü piyanolar, falset back vokaller am sonrası 5 yıllık hasreti gidermeye yeter mi bilemiyorum fakat albümün gamsız atmosferi dinledikçe genişleyecek türden.

şimdilik favorilerim batphone, four out of five, science fiction

Beach House / 7

beach house, 7 albümü ve özellikle dark spring ile yine yerlere yatma isteği uyandıran, artık kelimelerle anlatmaya cüret edemediğim bir grup. öksüz ve yetim dream pop'u, shoegaze'i yeniden gönüllerimizde yeşertip çiçeklendirdiler.

rica ediyorum, şu iki güzel insanın müziğine malum ortamlardan erişmeyelim. bende bandcamp gift card var, hediye edeyim de daha çok kazansınlar. victoria'cığıma, alex gardaşıma faydamız dokunsun.

Christine and the Queens / Chris

franız şarkıcı, aktris, besteci ve dansçı heloise letissier’nin, bir diğer adıyla christine and the queens'in üçüncü uzunçaları. kimilerince yılın en iyi pop albümü ancak türü sevmeyenler için çok da muhteşem bir iş mi, emin değilim. klavye kullanımı albümün geneline indie bir hava vermiş, bu kıvamda bir işin popüler olması güzel. bir kulak verilmesini hak ediyor gibi.

Mitski / Be the Cowboy

mitski'nin beni kalbimin tam ortasından vuran, 14 şarkı içeren 5. stüdyo albümü.

içindeki parçaların birer birer çok iyi olmasının yanı sıra, albüm gerçekten bütünsel olarak beni çok etkiliyor. çıktığı saatten beri her gün dinliyorum, özellikle nobody parçası direkt olarak yaşam kalitemi artırdı diyebilirim. onun dışında old friend, a pearl, washing machine heart, pink in the night, blue light yine beni kendine bağlayan parçalardan.

Courtney Barnett / Tell Me How You Really Feel

courtney barrett, ikinci albümü tell me how you really feel ile rock'n'roll rüzgarını estirmeye, iyi şarkılar yazmaya devam eden canımız bir müzisyen.

ilk albümüne göre daha zengin ve olgun bir havası var şarkıların. sözlerde yine şairaneliği yakalamayı başarmış. köklerindeki folk geleneğini, amerikan tarzını buram buram hissettiriyor. yılın en iyi albümlerinden biri olacağı kesin. böylesine değerli bir müzisyenin bu kadar underrated kalması gerçekten şaşırtıcı.

Jon Hopkins / Singularity

müthiş bir jon hopkins albümü. hem aktif hem pasif dinlemeye uygun. hem ayık hem uyarılmış hem uyuşmuş kafaya giden, sırt üstü yatıp yıldızları izleme isteği doğuran bir güzellik.

Kamasi Washington / Heaven & Earth

abd'li caz müzisyeni, aranjör ve besteci kamasi washington'ın ikinci uzunçalar albümü. oldukça deneysel bir albüm ve cazın sınırlarını oldukça genişletiyor. bazen zamanı yavaşlatacak derecede slow, bazen de kıpır kıpır latin ezgileriyle bezenmiş bir iş. tavsiye edilir.

Father John Misty / God's Favorite Customer

aynı anda hem mutlu eden hem de hüzünlendiren şarkıları seviyorum. hayatta öyle değil mi zaten? bana göre hayattaki hiçbir şey pür iyi veya kötü değil. işte bu yüzden böyle şarkılar yaşama daha benzer geliyor bana. father john misty'nin de şarkıları böyle. dinlerken hem hüzünlenip aynı anda hem de tebessüm etmemek mümkün değil. devam etsin böyle müzik yapmaya...

MGMT / Little Dark Age

henüz sadece 15 kere dinledim ama sanırım bu albüm sadece mgmt'nin en iyi albümü değil, aynı zamanda 2010'ların en iyi albümlerinden biri.

mgmt şu ana kadar birkaç parlak single üzerine bütünlüğü olmayan albümler yaptı. little dark age'de ilk defa gerçekten toplama bir single'lar bütünü değil, birbirine bağlı ve birbirini tamamlayan bir albüm dinlediğinizi hissediyorsunuz. kids, electric feel veya time to pretend popülaritesine ulaşacak bir şarkı yok bu albümde, ama tüm şarkıların anlattığı bir şey var, üzerinde uğraşılmış çok iyi bir prodüksiyon var, mgmt'nin her zaman iyi becerdiği çok iyi nakarat melodileri var ve herhalde en önemlisi self-titled albümdeki "biz ne yapıyoruz" havasını atmış bir grup var.

favori şarkılar: little dark age, tslamp, one thing left to try

Shame / Songs of Praise

ingiliz post-punk grubu shame'in çıkış albümü.

kısa ve net bir albüm. 38 dakika ve 10 şarkıdan oluşuyor. özellikle concrete, one rizla ve lampoon'un altını çizmek isterim. rock müzik severlerin günümüzde hasret kaldığı tipte bir albüm. kesinlikle 2018'in en iyi işlerinden.

Khruangbin / Con Todo el Mundo

2018'in en iyi albümlerinden biri. laura lee'nin meksikalı-amerikalı dedesine ithaf edilmiş. dedesi laura kızımıza kendisini ne kadar sevdiğini sorduğunda almayı en sevdiği cevap "con todo el mundo" yani dünyalar kadar imiş.

khruangbin'in alametifarikası inanılmaz teknik ve hisli gitarları, ve müthiş komplike olmamasına, değişik çılgın teknikler kullanılmamasına rağmen belki de duyduğum en groovy bas melodilerine sahip olmaları ve hala o sx bas gitardan çıktığına inanamadığım çılgınlar çılgını tonu.

evan finds the third room'un bunun albümdeki en bariz örneklerinden biri olduğunu ve hafif erotik yapısıyla albümün en iyi şarkısı olduğunu düşündüğümü belirtmek isterim. (linkteki canlı hali ateşler ediyor ateşler)

albümden diğer öne çıkarmak istediğim parçalar ise:

maria también
cómo me quieres
august 10

bu 4 şarkıyı dinlemenizi fiziksel şiddetle öneriyorum efendim.

Kurt Vile / Bottle It In

vile'ın her albümünü beğeniyorum. yeni albümü bottle it in de şaheser olmuş. bir gün kısmet olursa eski klasik bir amerikan otomobilinde bu adamın albümlerini dinleyerek amerikan taşralarında road trip yapmayı düşünüyorum.