7 Yılın Ardından Güney Kore'yi Terk Eden Birinin Ülkeye Dair Hayal Kırıklığı Dolu Gözlemleri
güney kore serüvenimin son 20 günündeyim
7 yılın ardından muhtemelen bir daha gelmemek üzere gidiyorum. özleyip özlemeyeceğimden çok emin değilim ama büyüdüğüm, kendimin en iyi halini bulmama yardımcı olan, her zaman yanlız olup çabaladığım ve başardığım bir yeri bırakmak oldukça zor.
kore'ye çok büyük hayallerle gelmiştim. sonuçta türkiye'de en çalışkan millet dediğinizde akla ilk japonlar, almanlar ve koreliler geliyordu. almanya ve japonya'yı bilemem ama kore benim için tam bir hayal kırıklığı oldu.
ilk yıllarda aa ne kadar disiplinli bir ülke demiştim ama aslında disiplinli değil ezberciler. seneler önce birisi bir şey yapmış ve o devam ettiriliyor, asla yeniliklere açık bir toplum değil.
aa ne kadar modern diye düşündüm ama aslında inanılmaz derece muhafazakar bir toplum. geleneklerine oldukça bağlılar. yurt dışına gitmiş ya da orada bir süre bulunmuş kimseler bir nevi daha açık görüşlü. yeme, giyim, konuşma alışkanlıkları 7 yıl önce nasıl ise şimdi de öyle sadece büyük şehirlerin zengin kısımlarında batıya yönelim biraz daha fazla.
beni en çok şaşırtan toplumdaki yozlaşmalardı. kore halkı artık o kadar bencil bir hayat sürüyor ki birisinin başına kötü bir şey geldiğinde direkt oh iyi olmuş demeseler de bu olayı gülerek anlatıp eğlenebiliyorlar ya da birisinin herhangi bir konuda çok basit yardıma ihtiyacı dahi olsa eğer 'yeterince' uğraştıklarından emin değillerse yardım etmiyorlar. yani her şeyin kararını kendi doğrularına göre veriyorlar, karşı tarafın istekleri, duygusu vs önemli değil...
inanılmaz derecede para seven bir toplum. haftalarca, aylarca günde bir öğün beslenip para biriktirip banka hesaplarıyla övünebilirler ya da romantik bir ilişkileri olsun istemezler para harcamaları gerekebilir diye, ya da aileler çocuklarıyla arasına mesafe koyabilir para yüzünden...
aile yapısı tabii ki de türk aile yapsından çok farklı. kesinlikle sevgilerini göstermiyorlar. onlar için sevgi göstergesi para vermek ya da yemek yedin mi diye sormak. anne-baba çocukları belli bir yaşa geldikten sonra maddi ve manevi desteklerini oldukça azaltabiliyorlar.
okul hayatına gelince... kesinlikle hiçbir asya ülkesinde master, doktora yada postdoc yapmayın arkadaşlar. burada size asla "nasıl araştırma yapılır"ı öğretmiyorlar, size nasıl teknisyen olunur onu öğretiyorlar. zaten yabancılara karşı çok sinsi bir ırkçılık var. açıkça ırkçılık yapılmadığı için bunu kanıtlayamıyorsunuz ve mecburen kabul ediyorsunuz.
nasıl ırkçılık mı?
her zaman korelilerden en az 500.000 won az maaş alırsınız,
korelilerden daha çok çalışırsınız,
kore resmi tatillerinde okula gitmediğiniz için azar ısıtıp, bu tatillerin koreliler için olduğunu bizim okula gelmemiz gerektiğini söyleyebilirler,
hatta bazen bazı takım arkadaşlarınız sen koreli bile değilsin o yüzden kore hükümetinin sana ödeme yapmaması lazım gibi sözlerini duyabilirsiniz,
danışman hocanız her ay maaşınızdan kesinti yapmak için bir sebep bulabilir,
yıllık izin kullanmak için yalvarırsınız ve tatil dönüşü günde 16-18 saat çalışıp açığı kapatıp, danışmanınızın gözüne girmeye çalışırsınız,
doktora öğrencisi ya da doktoralı olarak asla ama asla yapılan çalışmada söz hakkınız yoktur. o işi siz de yapsanız makaleye ya da projeye bir cümle yazamazsınız. yazdığınız an hakaretlere, mobbinglere maruz kalabilirsiniz, hatta benim gibi çok ısrarcı olursanız okuldan atılabilirsiniz.
size her zaman çok rahat yalan söylerler, kandırmaya çalışırlar çünkü maalesef büyük bir kısımda koreli değilsen salaksın düşüncesi var ya da buradaki düzenden bihaber olduğunu düşünebilirler.
insan ilişkilerine gelecek olursak...
asla onlardan birisi olamıyorsun. istediğin kadar korece konuş, onlar gibi ye iç yaşa ama her zaman bir yerde bir eksik oluyor. ama ben bu konuda şanslı gruptanım 7-8 tane çok güzel arkadaşım var onlarla birlikte çok şey öğrendim, büyüdüm ve buranın aşırı stresli ve mobbing dolu hayatına dayanabildim. herhalde en çok bu arkadaşlarımı özleyeceğim...
romantik ilişkiye gelecek olursak...
bir kere koreliler yabancılarla sadece 'tecrübe olsun' diye takılırlar, eğer o koreli yurt dışında bulunmuş ve bakış açısı bir nebze farklılaşmış birisi ise evlilik olabilir. ama benim gözlemlediğim evli arkadaşlarımın %60'ı mutsuz... umarım herkes mutlu olur...
peki hiç mi güzel şey yok?
tabii ki de var...
öğrenci olmama rağmen alım gücü gayet güzel.
sakin bir ülke,
doğası çok güzel,
teknoloji inanılmaz ilerlemiş,
çok pahalı değil ama müthiş ucuz da değil,
bazı koreliler gerçekten çok iyiler ve çok tatlılar. örneğin taksideki şoför amca ay sen öğrencisin deyip taksi ücretini almayabilir, gittiğiniz restorandaki teyze aa türkiye'den mi geldiniz deyip size ekstra içecek yiyecek verebilir, kurabiye aldığın kız bugün kahve benden diyebilir...
diğer ülkelere rağmen daha güvenilir (evet son 1 aydır bazı tatsız şeyler oluyor ama türkiye ile karşılaştırıca gayet güvenilir...)
kültür farkı inanılmaz güzel bir tecrübe,
hukuk sistemi bizden daha iyi işliyor,
kore, tatil yapmak için mükemmel bir ülke, muhakkak gelin gezin görün ama mümkünse öğrenci olmayın burada. öğrenciler için kore açık hava akıl hastanesi, herkes de birbirinin terapisti ya da katili :)
neyse,
hoşçakal kore!
Güney Koreli Gençler, Ülkelerinin Doğurganlık Hızının Fazla Düşmesiyle İlgili Ne Düşünüyor?
